Het Jubileumjaar kabbelt bij ons naar zijn einde. Regiodeken Dirk De Gendt, en voormalig
deken van Leuven, wou het nog een adrenalinestoot geven met een bedevaart naar Rome.
Een tachtigtal mensen tekenden in waaronder de schrijver van dit persoonlijk relaas.
Deken Dirk studeerde in Rome en kent Rome en Vaticaanstad als zijn broekzak. Zijn kennis
van de Italiaanse taal opent zelfs de meest heilige deuren en met hem mag je je steeds
aan verrassingen verwachten.
Reden genoeg om bij deze pelgrimstocht aan te sluiten.
De start van onze Romebedevaart was hectisch. De avond ervoor had
een cyberaanval de luchthaven van Zaventem half plat gelegd. Met drie uur vertraging konden we gelukkig
vertrekken met gevolg dat het programma van de eerste dag in het gedrang kwam. Dit was natuurlijk
buiten Dirk gerekend. Onder een zomerse hitte en doorheen de
zondvloed van autoverkeer en grote drommen bedevaarders mende
deken Dirk onder een strikt commando de groep en de buschauffeurs
van plek naar plek. De eerste halte was de Basiliek van Sante Maria Maggiore, nu vooral bekend als
de plek waar paus Franciscus begraven ligt. Hier was het zeker drummen.
We werden naar een afgesloten zijkapel geloodst waar we in alle
rust eucharistie konden vieren. We werden dubbel verrast. Vijf priesters
namen aan de bedevaart deel en twee ervan vierden die dag de verjaardag
van hun priesterwijding, Johan Dobbelaere (45 jaar) en ondergetekende
(39 jaar). En bovendien had deken Dirk alle nodige toelatingen,
stempels, documenten…- verzameld om tijdens deze viering
Jos en Wilma, mede-pelgrims, kerkelijk in het huwelijksbootje te laten stappen.
Het werd bekroond met een overdonderend applaus.
Met een klein stemmetje vroeg ik Dirk of Johan of ik na de viering even zouden kunnen bidden bij het
graf van paus Franciscus. Er was niet veel diplomatie nodig om deze
wens te kunnen vervullen. Waar alle kerkbezoekers op afstand het
graf kunnen aanschouwen, mochten wij als het ware aan zijn voeten
knielen. Wat in Leuven bij zijn laatste reis blijkbaar niet mogelijk
bleek, mocht ik nu hier in Rome over zijn dood heen meemaken: een heel persoonlijk moment waarbij ik in een eenvoudig gebaar en woord
mijn waardering, dank en diepste respect kon betuigen. ‘Grazie mille
papa Francesco.’ Ditmaal werd ik zelf door emoties overmand. We
zouden die week nog vele basilieken aandoen, heilige poorten doorstappen,
aansluiten bij pontificale vieringen, zelfs een audiëntie met
de nieuwe paus meemaken.We zouden samen bidden bij het ‘vermeende’
graf van Petrus en Paulus. Voor mij ging er niets boven dit moment
aan het graf van paus Franciscus waar ik als het ware de heilige poort
doorstapte om een milde zegen te ontvangen.
Portasancta
Door de heilige poort/deur van meerdere basilieken stappen is immers
een belangrijk moment van een pelgrimstocht naar Rome in
dit jubileumjaar. Na de basiliek van Sante Maria Maggiore, volgde de
basiliek van Sint-Jan van Lateranen, de Sint-Pietersbasiliek, de Basiliek
van Sint-Paulus buiten de muren. Telkens door de heilige
deur. Soms gebeurde het onachtzaam want we waren al te laat voor
het aanvangsuur van de eucharistie.
Soms werd ik zelf stil bij het zien
hoe sommige pelgrims diepgeraakt de deuren vastklampten terwijl anderen,
het fotoapparaat in de aanslag, klaar stonden om andermaal
heel kunstzinnige dingen op de gevoelige plaat vast te leggen. Er gaat
echter niets boven het oog van het hart. Tijdens onze busritten loodste
Deken Dirk ons doorheen zijn studietijd in Rome en voorzag ons
van historische uitleg bij menig gebouw.
Doch dit waren ook momenten om even stil te staan bij wat
we deden. Wat is de zin van door een heilige deur te stappen wanneer
het niets met ons als gelovige doet, wanneer het ons niet op weg zet om
een betere christen te worden?! In dezelfde lijn waren de ontmoetingen
met Geert Morlion in het Belgisch College en met Gaby Quicke
in de kapel van Sint-Juliaan. We zijn samen een pelgrimerende kerk.
CasaLaSalle
De laatste eucharistieviering vond plaats in de kapel van de Casa La
Salle, het hotel waar wij verbleven, naast het generalaat van de Broeders
van de Christelijke Scholen. Voor mij kreeg het weer een aparte kleur
omdat ik negen jaar leerling was in een school van deze broeders. Fier
poseerde ik voor de fotograaf met de kazuifel waarop Sint-Jan Baptist de
la Salle afgebeeld stond. Die moest ik zeker naar mijn familie en enkele
studiegenoten sturen. Voor de hele groep werd het een moment
van dank voor deze bedevaart.Want deze bedevaart was ook een groepsreis
met zijn eigen dynamiek van nieuwe mensen leren kennen, van
spannende en ontspannende momenten, van mensen op sleeptouw
nemen en spontane dienstbaarheid betuigen, van rustige tafelmomenten
in restaurante Arturo en meegetrokken worden naar een volgende
activiteit, het dwingend kader van afspraken rond vervoer en geplande
bezoeken en het stil genieten van een gelato… De laatste viering
werd terecht afgerond met vele dankwoorden naar Dirk toe als initiatiefnemer,
‘il Duce’, organisator, inspirator, commentator, tolk, herder
en priester. We boden hem een stola met embleem van het Jubileumjaar
aan. Een passend geschenk
En hop naar Castelgandolfo
Tot slot, een tip met eveneens dank aan paus Franciscus. Onze bedevaart
werd afgerond met een toeristische uitstap naar Castelgandolfo.
Echt de moeite waard om dit ommetje te maken. Paus Franciscus
liet het historisch gedeelte van deze pauselijk zomerresidentie omvormen
tot een museum. Vanop de terrassen heb je een fenomenaal zicht
op de vlakte en het meer gelegen aan de voet van de heuvel. Hierna wandelden
we rond in de Borgo Laudato Si, een domein van 55 hectare, met
enkele complexen waar de hoofdlijnen van de gelijkgenaamde encycliek in leven
worden gehouden. De doorsnee toerist kan er zich vergapen aan
eeuwenoude relicten van een paleis van keizer Domitianus, aangelegde
Franse tuinen en prachtige panorama’s.
De wandelgroep beleefde daarentegen een intiem moment aan een
mooi verzorgd prieeltje met Mariabeeld.
Een plaats waar onze pausen komen bidden wanneer ze hier op
vakantie zijn. Waarom dus hier niet tot slot bidden voor alle intenties en
mensen die we op onze pelgrimstocht meenamen?
We gingen toch op bede-vaart!
Deken Patrick
