Als Kerstmis in aantocht is, kriebelt het bij heel wat mensen. Het viel mij op dat het dit jaar al heel vroeg begon te kriebelen. In september zag ik in Leuven al enkele kerstetalages.
Uiteindelijk bleek het reclame te zijn voor een firma die je huis zelf wil inrichten met Kerstmis zodat jijzelf niets moet doen.
Is er niets zo deugddoend dan zelf de kerstboom te zetten of de feesttafel te dekken? Hoe dan ook, half oktober konden we er al niet naast kijken. Waarschijnlijk een kwestie van de eerste te willen zijn. De kerstdecoratie werd al uitgesteld in de winkels, hier en daar was de eerste kerstboom te zien in de huizen en begin november was er al geen plaats meer op de bussen die naar de kerstmarkten zouden rijden.
Nog nooit was de behoefte aan licht, warmte en gezelligheid zo groot als dit jaar en zoeken wij elkaar meer dan ooit op, willen wij verbonden zijn. Heeft het te maken met de donkere en koude winterdagen, met de onzekere tijden waarin wij leven, met de boodschap van vrede die de engelen uitzingen en die zo onbereikbaar lijkt, met het opnieuw ontdekken bij wat echt belangrijk is.
Of zit er toch nog iets meer achter, hebben die kriebels te maken met het kerstverhaal dat ons telkens opnieuw vertelt in de kerstviering over de geboorte van een lief, klein, teder en onschuldig kindje uit arme ouders, voor wie geen plaats was in de herberg van het leven. Hoeveel kinderen in Gaza en andere plaatsen in de wereld leven niet zo: geen plaats, geen dak boven hun hoofd. Om dan toch kriebels (koude rillingen) van te krijgen, dat dit nog mogelijk is. Wie echt openstaat voor het kerstverhaal, mag nog meer kriebelen, maar dan kriebelen van blijdschap. Wordt ons niet over dit kind gezegd dat het ons hoop zal geven, dat het de geschiedenis zal veranderen. Heel even wordt de angst verjaagd om vertrouwen te laten ontluiken en de toekomst te openen, tegen de stroom in en op een onverwachte plaats. In dit kind komt God tussen ons wonen, weerloos en kwetsbaar, in dit kind wordt het leven boven het alledaagse uitgetild. God komt bij ons wonen, evenwel anders dan we dachten: in de kwetsbaarheid van een kind. God komt thuis. Bij ons. In ons. Hij treedt binnen in ons mens-zijn, om ons te bevrijden van onze projecties van onze angsten en wensen, van afgoden die ons tot slaaf maken. Hij komt als het licht dat onze harten, ons verstand en ons geweten verlicht. Hij nodigt uit tot liefde, waarheid en vreugde. Als dit geen blijde boodschap is voor mensen die de toekomst niet meer zien zitten...
Met Kerstmis wordt de angst en het wantrouwen doorbroken, want er is ons een redder geboren. Een engel zegt ons om niet bang te zijn.
Niet bang voor heersers die hun macht gebruiken voor eigen gewin.
Niet bang voor al die hoge verwachtingen die jijzelf of anderen van je
hebben. Niet bang voor alle nepnieuws. We mogen zien wat echt van waarde is, wat nodig is om de wereld te behoeden, om oog te hebben voor de momenten dat God ons toekomst schenkt, dat we geliefd zijn, dat Hij ook welkom is in ons leven.
Geven wij dit kind een plaats in ons leven, opdat we mogen leven vanuit vertrouwen in toekomst die ons geschonken wordt. Als dit de magie van Kerstmis is die naar ons toekomt, dan beleven wij een mooie en zalige kerst.
Pastoor Stefaan
De Heiligheid van Kerstmis
Kerstmis is alleen maar heilig
als je in stilte tot de kribbe komt,
om je heiligheid te aanschouwen
die voor jou zichtbaar werd gemaakt.
Je geschenken zijn niets anders
Dan je open handen die gezuiverd zijn van hebberigheid.
Niets anders dat je
voor de nieuw geborene neerlegt
dan je twijfels en je angsten,
je bleke illusies en je zieke trots,
je verborgen venijn
en je kleinzielige liefde,
je magere schatten
en gebrek aan vertrouwen,
in alle geschenken die God jou gaf.
Hier op het altaar, leg ze allen opzij
om de poort tot de Hemel
zich wijd te laten openen
en de engelen te horen zingen
van vrede op aarde,
want Kerst is de tijd
van je wedergeboorte.
