Misschien volgt u dagelijks de berichtgeving hieromtrent, misschien schermt u zich af voor de vaak confronterende mediabeelden; beelden van vernietigde huizen, dorpen en steden als Marioepol met het gebombardeerd kinderziekenhuis, of de dorpelingen van Boetsja gekneveld en doodgeschoten langs de kant van de weg. Er waren ook die moedige Oekraïense soldaten in de Azovstal-fabriek, die bijna drie maanden lang werden gebombardeerd en zich uiteindelijk toch gewonnen gaven. Dan zijn er ook de piepjonge Russen die zonder opleiding en uitrusting als kanonnenvoer de grens worden overgejaagd. Het aantal onschuldige burger- en militaire slachtoffers blijft oplopen, exacte cijfers zijn moeilijk bij te houden. De invasie brengt een volksverhuizing op gang. Er zouden zo’n 8 miljoen Oekraïners als vluchteling geregistreerd zijn over heel Europa.
Wat ik hier schrijf is een samenvatting van een indrukwekkend overzicht op de website van de Standaard.be: ‘De zware tol van één jaar oorlog in cijfers, verhalen en beelden’ (gepubliceerd 24 feb.). Ongetwijfeld ontvouwt zich momenteel en achter de schermen een strategisch diplomatiek machtsspel waar we pas binnen enkele jaren het fijne van zullen te weten komen. Het is sowieso tragisch dàt er opnieuw een oorlog woedt met kans op een wereldwijde escalatie, het is des te tragischer dat christenvolken elkaar niet meer in de ogen kunnen kijken!
Toen het conflict begon, hielden we twee keer een vredeswake in het Vredeskerkje te Helen. We hebben ook reeds hulpgoederen gestuurd naar Solonka in Oekraïne. Voorlopig zien we nog even af van een nieuwe gezamenlijke vredeswake maar kom gerust individueel bidden bij de vredeskaars in dit kerkje, geschonken door Jos Ceyssens en echtgenote Lieve.
Laten we vooral nooit onverschillig worden ten opzichte van zoveel ellende. Paus Franciscus waarschuwt dat we ons steeds betrokken moeten blijven voelen op het lijden van de wereld.
diaken Luc
