De kernboodschap van de eerste lezing op Aswoensdag in een gemakkelijk leesbare versie gaat als volgt:
“Zo spreekt God: ‘Keer nu tot Mij terug met heel je hart en begin te vasten, te treuren en te rouwen. Niet je kleren moet je scheuren, maar je hart. Keer terug tot jullie God, want Hij is goed en vol liefde, geduldig en trouw, en bereid om te vergeven.’ Misschien keert Hij zich om en geeft Hij zijn zegen (…) kondig een vastentijd af en roep op tot een plechtige samenkomst. Breng het volk bijeen, laat heel Israël zich reinigen. Breng de oude mensen tezamen, verzamel de kinderen, ook de kleintjes aan de borst.” (Uit de profeet Joël)
Bekering tot God moet altijd gemeend zijn. De profeet Joël ziet dit als levensnoodzakelijk. Om echt te zijn zal deze bekering uitdrukking vinden in een sobere levensstijl en in gebed. De ouderen onder ons herinneren zich de strenge vastentijd van vroeger daar waar het nu eerder beperkt blijft tot Aswoensdag en Goede Vrijdag. In onze tijd kan je vasten zien als een methode om jezelf geestelijk een beetje onder druk te zetten om zo je spirituele uithoudingsvermogen te vergroten. Het gaat om wilskracht. Door jezelf iets kleins te ontzeggen, train je je vermogens om in het algemeen meer door te zetten. Het bidden en reflecteren wordt alvast aangemoedigd voor alle generaties, jong en oud !
In de veertigdagentijd gaan we op weg naar Pasen en krijgen de tijd om ons levenspad kritisch te bekijken. Heel wat vragen stellen zich. Welke keuzes maak ik? Hoe sta ik in het leven en wat betekenen andere mensen voor mij? Denk in dat verband aan acties van Broederlijk Delen. Hoe ga ik om met de Schepping? Deze veertig dagen zijn een uitgesproken tijd om onze band met Jezus aan te halen. Wie is deze Jezus, naar wie ik me christen noem? Wat betekent Hij voor mij?
Kortom, moge de as waarmee wij vandaag getekend worden een aanzet geven om na te gaan wat voor ons essentieel is en leiden tot een gezonder spiritueel leven.
