We duiken opnieuw in de Bijbel, op zoek naar een bemoedigend woord.
Deze week een uitspraak uit de tweede brief van Paulus aan de Tessalonicenzen (Nieuwe Testament), Hoofdstuk 3, vers 16
Moge de Heer van de vrede u altijd en op elke wijze vrede geven.
De Heer zij met u allen.
versie NBV 21 (Nieuwe Bijbelvertaling 2021)
Ik bid dat de Heer van de vrede jullie zijn vrede geeft,
altijd en op alle mogelijke manieren.
En dat Hij goed zorgt voor jullie allemaal.
versie Bijbel in Gewone Taal
Context
Twee brieven van Paulus werden gericht aan de christenen in Tessalonica (stad in het noorden van Griekenland). Het is niet zeker dat Paulus zelf de tweede brief zou geschreven hebben, maar dat laten we hier buiten beschouwing. De eerste brief is alleszins gemoedelijk en bemoedigt de jonge christelijke gemeente om staande te houden ondanks beproevingen. Het tweede schrijven klinkt wat meer afstandelijk.
Betekenis
Het belangrijkste thema in beide brieven is de eindtijd; de tijd van Christus' wederkomst, de tijd van Gods oordeel over de wereld. Paulus predikte aanvankelijk dat die snel zou komen. Toen dat niet gebeurde, begonnen de gelovigen te twijfelen. In de tweede brief wordt de wederkomst van Christus verder in de toekomst geplaatst. Eerst komt een periode van wetteloosheid, geloofsafval en de antichrist- figuur moet nog verschijnen. Tot die tijd moeten de gelovigen met hun normale werkzaamheden verder doen. Het blijven uitzien naar de wederkomst kenmerkt zich door te groeien in liefde, te vertrouwen op Gods rechtvaardig oordeel, discipline en volharding.
In dit spanningsveld bidt Paulus dat de gelovigen de diepe vrede van 'De Heer' mogen ervaren, altijd en in welke omstandigheden dan ook. Die vrede is niet zo maar een goedkope en oppervlakkige vrede maar een doordringende en altijd aanwezige gesteltenis. We zouden het eerder noemen; een innerlijke vrede.
Toepassing
Een vaak gekende uitdrukking is; 'vrede is meer dan de afwezigheid van oorlog'. Veelal linken we dit begrip inderdaad als de tegenpool in vroegere en huidige oorlogssituaties en tal van conflicten in de wereld.
In Bijbelse context krijgt het begrip vrede een diepere gelaagdheid. Waar vinden we de bron van zo'n diepgaande, innerlijke vrede? Christenen spiegelen zich aan Jezus Christus. Zij, die Hem gekend en gevolgd hebben tijdens zijn aardse doortocht getuigden van een doordringende uitstraling, een diepe vredige rust die van Hem uitging. Ze konden het moeilijk plaatsen maar naar we mogen aannemen, voelden de omstanders wel degelijk een wezenlijk verschil in zijn aanwezigheid.
Ook wij, die Christus niet gezien hebben, kunnen desondanks de liefdevolle vrede die van Hem uitgaat, ervaren. In de eerste plaats denk ik dan aan de katholieke sacramenten, zichtbare tekenen van een liefdevolle ontmoeting met de levende verrezen Heer, in het bijzonder in de eucharistie. Maar Hij kan ons ook raken in de majestueuze pracht van de natuur, in een diepmenselijk ontmoeting, in de lach en het geluk van een kind, in de frêle aanraking aan het ziekbed, in de wijze raad van een bejaarde oma of opa. Momenten van innerlijke vrede in alle omstandigheden van het leven waarin we elkaar dragen en gedragen worden doorheen het mysterie Gods.
Is het niet die diepe vrede die we elkaar toewensen tijdens de vredewens in een eucharistieviering? Als diaken mag ik die vredewens uitspreken naast de priester en vanaf het altaar; 'Wens (toon) elkaar de vrede, de vrede van Christus'. Of, 'Geef elkaar een teken van vrede…'.
Ik hoop dat jullie na deze reflectie nog meer dan anders die innerlijke vrede mogen ervaren èn doorgeven.
Luc
