In deze rubriek maakten we reeds kennis met de bijzondere engagementen van een aantal pastorale medewerkers. Bij sommigen behoort het actieve gedeelte tot het verleden, anderen zijn na zoveel jaren, nog steeds actief.
Zo bezocht Luc dit keer Nicole Tuteleers in Geetbets. We zouden haar eerder als een stille kracht typeren maar haar palmares is indrukwekkend. Reeds 34 jaar is ze betrokken bij de vormselcatechese ! Het begon aanvankelijk in Geetbets in 1988, het jaar na het vormsel van haar dochter toen één van de catechisten stopte. Samen met enkele andere collega's nam Nicole een groepje vormelingen van zo'n zes kinderen voor zich. Nicole werkte fulltime bij Landelijke Thuiszorg en hield aanvankelijk catechese bij haar thuis op zaterdagvoormiddag. In die tijd werden de kinderen twee jaar voorbereid en kwamen om de twee weken samen. Nicole koestert vooral de hechte band die men daardoor met hen opbouwde. De gekste belevenissen maar ook de traantjes na de dood van poeslief, er was tijd voor. Op zo'n lange tijdspanne kon het niet uitblijven dat de kinderen van deze generatie vormelingen ook bij Nicole terecht kwamen voor hùn catechese ! Ook in Hogen en Budingen was Nicole vormselcatechiste en, u raadt het al, nog steeds draait ze mee met het huidig team catechisten voor héél de pastorale zone.
Ook bij de doopsels was Nicole betrokken. Dat ging van een voorbereidend bezoek bij de ouders thuis t.e.m. alles klaarzetten in de kerk voor de eigenlijke doopviering en nadien alles terug wegzetten. Op haar 65ste ging Nicole met pensioen. Nu, twee jaar later, neemt ze nog steeds de rol van lector op zich bij gewone missen of uitvaarten. In de tijd dat er nog vaker een gebedswake plaatsvond aan de vooravond van een begrafenis ging Nicole naar de betrokken families in Geetbets om dit gebedsmoment inhoudelijk vorm te geven en mee voor te gaan. Enkele ingrijpende verlieservaringen zoals het overlijden van jonge mensen, na een ongeluk of bij zelfdoding laten tot de dag van vandaag een diepe indruk na bij Nicole.
Hier raken we aan een dierbare kern. Nicole heeft doorheen de jaren een bijzondere affiniteit opgedaan om lijdende mensen nabij te zijn. Samen met zuster Angèle destijds, gingen ze op ziekenbezoek, thuis of in het ziekenhuis. Nog steeds is Nicole vrijwilligster bij Panal (ondersteuning palliatieve thuiszorg) en schrikt het waken bij een stervende haar helemaal niet af, integendeel.
We mogen zeggen dat ze een groot hart heeft om jongeren op weg te zetten in het leven, in het bijzonder op hun geloofsweg. En als de weg ten leven ten einde loopt, staat ze klaar om ook dat laatste stukje weg mee te dragen. Om stil van te worden.
Heel veel dank Nicole voor alles wat je tot nu toe gedaan hebt en nog steeds doet. Respect !
Pastoor Johny
