“Er komt een tijd”….In de oudtestamentische eerste lezing horen we dat er een tijd zal komen dat God een nieuw verbond zal sluiten met zijn volk. Een vernieuwde band, een nieuwe ‘wet’ die eerder in de harten dan in het koele, beredeneerde verstand gegrift zal worden. Prachtige belofte!
Die zal worden waargemaakt in zijn Zoon, Jezus. Wanneer we Hem willen leren kennen, moeten we een eind met die Jezus meegaan; de weg van dienstbaarheid en levensgave. Dat vraagt moed, we dienen bepaalde zaken los te laten. Ja, het is een beetje sterven aan onszelf, zoals het beeld van de graankorrel in het evangelie die pas vruchten draagt als hij eerst sterft in de aarde. De schijnbare ondergang, afgang van Jezus is het begin van nieuw leven.
Als christenen volgen wij die Zoon, willen we van zijn liefde getuigen. Niet gemakkelijk in tijden waarin het geloof en instituut Kerk onder druk staan. Daardoor willen of durven we er misschien niet mee naar buiten komen. Voor de buitenwereld lijken we allicht naïef of oubollig. Christenen hebben het in het verleden vaak moeten doen en moeten ook vandaag tegen de draad durven in te gaan. Niet confronterend of zich afzettend tegen de wereld maar uitnodigend!
Er komt een tijd dat de liefde zal winnen op al het andere…
bewerking van externe bronnen.
