Ze zijn met velen, van alle leeftijden, vanuit verschillende motivatie achtergronden, actief op tal van domeinen en in uiteenlopende organisaties en verenigingen. We hebben het over vrijwilligers! Ze worden dezer dagen extra onder de aandacht geplaatst en dat is terecht.
In onze pastorale zone Zoutleeuw-Geetbets zijn tal van verenigingen actief, de ene gelinkt aan parochiewerking, de andere met een wat lossere band of helemaal geen link met het pastoraal leven. Nogal wat parochianen en parochiemedewerkers doen minstens één vrijwilligersopdracht, vaak al vele jaren lang. We brengen hier graag het verhaal van enkele medewerkers in hun eigen woorden.
Soms zwaar en intens
Nicole Tuteleers (Geetbets)
Vele parochianen, vooral ouders van communicanten en vormelingen weten dat Nicole al meer dan 30 jaar betrokken is bij catechesewerking!! Een verhaal op zich maar dat is voor een andere keer.
Vijf jaar geleden werd ik vrijwilliger bij Pallium. Dat is een vereniging van vrijwilligers in de palliatieve thuiszorg of m.aw. een oppasdienst voor palliatieve patiënten. Ik houd zieke mensen gezelschap zodat hun mantelzorger er even tussen uit kan. Er worden op voorhand afspraken gemaakt tot hoeveel kilometer van huis ik aan iemand toegewezen wordt alsook over de aantal gewenste bezoeken en de achtergrond van de persoon. In de praktijk vertaalt zich dat meestal naar één toegewezen persoon voor een bepaalde periode die ik dan éénmaal per week bezoek.
Het is heel belangrijk dat deze informatie niet gedeeld wordt naar buiten uit, een heel discrete opdracht dus. Dikwijls heb ik heel intense gesprekken met die persoon over het naderend levenseinde. Ook hun naasten kunnen met hun zorgen bij mij terecht. Het is soms zwaar en daarom biedt Pallium desgewenst een psychologische begeleiding aan voor hun vrijwilligers. Alleszins voel ik het aan als een heel dankbaar werk. Naast Pallium waak ik soms bij een stervend persoon op vraag van een familie. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer die familie zelf zich niet zo comfortabel voelt om deze intense momenten alleen te dragen.
Zolang mijn gezondheid het toelaat, stop ik niet
José Vangeffelen (Zoutleeuw)
José en z'n echtgenote Rachelle zijn goed gekend in Zoutleeuw en doen tijdens het toeristisch seizoen ook samen het onthaal in de St.-Leonarduskerk te Zoutleeuw. Hier spreekt hij over zijn vrijwilligerswerk in woonzorgcentrum O.L.V. van Lourdes in Zoutleeuw.
Ik vind het een mooi gebaar dat vrijwilligers die zich een gans jaar inzetten tijdens deze week in de kijker gezet worden. Wat mezelf betreft, durf ik gerust zeggen dat ik dit alle dagen met veel inzet en plezier doe. Al zo'n vijftien jaar verleen ik allerlei hulp door bijvoorbeeld tijdens de avonden het eten mee uit te delen aan de bewoners, koffie schenken, enz…Vaak doen we dan een babbeltje en vraag ik of alles naar wens is. En ook kijk ik toe of ze wel alles goed opeten! Wat maakt het mij gelukkig als ik zie en voel dat de bewoners zich goed voelen of als ze lachen. Desnoods vertel ik zelf wel een goed mopje. Elke dinsdag doen we met het 'kliekse' het cafetaria, dat is een groepje met andere vrijwilligers. We zorgen wel eens voor een ijsje met veel slagroom of ik bak voor de bewoners een leeuwse kaastaart. Dan wordt er nogal gesmuld en zien we gelukkige gezichten. Zelfs na vijftien jaar denk ik nog niet aan stoppen, zeker zolang mijn gezondheid het toelaat.
Ik haal hier veel voldoening uit en doe het graag
Maggi Busselen (Geetbets)
Streekgenoten kennen Maggi oa. van haar pastorale betrokkenheid in oa. het kerkkoor en de kerkfabriek.
Sinds mijn arbeidsongeschiktheid ben ik begonnen met vrijwilligerswerk. Ik bezoek ouderen die op een bepaald moment niet alleen kunnen blijven. Zo bezoek ik een dame van bijna 102 jaren jong. Ook bezoek ik een man die gewoon houdt van ons wekelijks praatje. Er is dan plaats voor een gezellige babbel met koffie en een koekje. Bij mooi weer gaan we wandelen. Ook bezoek ik een jongere dame die in een rolstoel zit door een aandoening van het centrale zenuwstelsel MS. Als ik bij haar ben, verzorgen we kamerplanten, orchideeën. Bloemschikken was een hobby van haar, maar dit is nu moeilijk om alleen te doen. Ik haal hier veel voldoening uit en doe het gráág!
Slechts drie verhalen maar uit alle drie voelen we dat vrijwilligerswerk gepaard gaat met een groot hart voor de medemens. Nog opmerkelijk zijn de warme en betekenisvolle momenten en het feit dat de vrijwilligers(sters) ook zelf veel voldoening halen uit hun contacten terwijl het in de eerste plaats om de 'ander' te doen is.
Dank aan Nicole, José en Maggi om hun ervaringen te delen.
Luc
