Nogal wat parochianen en medewerkers uit onze pastorale zone zijn minstens één keer op bedevaart geweest naar Lourdes. Sommigen echter hebben een zodanig innige band met deze mariale plek dat ze er reeds tientallen keren in hun leven naartoe trokken.
De Lourdeskring van Rummen organiseert sinds 1960 om de twee jaar een bedevaart naar Lourdes en de huidige bestuursleden, Irene Vanleeuw, Valère Bonneux en Valère Raemaekers hebben dan ook al tientallen reizen geleid. Telkens weer ondervinden ze binnen de groep bedevaarders een geest van samenhorigheid, solidariteit, openheid en bekommernis om mekaar. En dit geldt ook voor de massa bedevaarders van alle nationaliteiten. De laatste jaren valt het op hoeveel jeugdige mensen aanwezig zijn met een eigen programma en ze maken zich ook erg verdienstelijk bij het ziekenvervoer en assisteren in de vieringen en processies. Bij de vieringen aan de grot, in de ondergrondse basiliek of tijdens de lichtprocessie, waar telkens duizenden samen bidden en zingen in alle talen, komen emoties naar boven. Iedereen komt met zijn eigen geluk en tegenslagen naar Maria, waarbij men niet een mirakel verwacht, wat velen veronderstellen, maar er steun en moed vindt. Hierbij denken we aan wat één van onze mindervalide bedevaarders jaren geleden antwoordde aan de toenmalige onderpastoor, die hem vroeg: "En Jef, heb je aan Onze Lieve Vrouw al om genezing gevraagd?" Waarop Jef antwoordde: "Neen, meneer, nog niet aan gedacht, want er staan er nog velen voor mij in de rij!" In Rummen kijken ze al uit naar het volgende bezoek in 2025 !
Jacqueline Holsbeekx uit Zoutleeuw is vorig jaar voor de 20ste keer naar Lourdes getrokken. Heel vaak reisden zij en wijlen haar echtgenoot, Albert Vandersmissen mee met de groep van Rummen, af en toe ook enkel met haar schoonzus Maria. Ze ging voor het eerst mee in 1968 en als alles goed gaat, wil ze in 2025 opnieuw mee gaan. Jacqueline herinnert zich dat ze samen met haar man om zes uur ’s ochtends opstonden om even, los van de groep, naar de grot te trekken en er te bidden. Onze hemelse Moeder Maria brengt haar tot rust. Is het niet ter plekke in Lourdes, dan is er dagelijks de live uitzending van de eucharistieviering of het Rozenhoedje via ‘Lourdes live TV’ op de computer. Er gaat geen dag voorbij of Jacqueline blijft verbonden met haar geliefd bedevaartsoord.
Als je denkt dat twintig keer veel is, dan moeten we het hebben over Josephine Bronckaerts en haar man Georges Andries van de Ossenweg. Bij hun staat de teller op 45 keer ! Georges trok er een allereerste keer naartoe in 1956, Josephine in 1958 toen ze zestien was. Aanvankelijk georganiseerd door BJB (Belgische Jongeren Bond), nadien door andere touroperators met bus, trein of vliegtuig. Later hebben ze hun eigen kinderen èn de kleinkinderen laten kennismaken met dit bedevaartsoord waar hemel en aarde dicht bij elkaar komen. Elke keer als Josephine en Georges toekwamen in Lourdes trokken ze eerst naar de grot om onze hemelse Moeder goeiedag te zeggen en zich volledig over te geven aan wat ze ervaarden. Ook zij kwamen er telkens tot rust en stonden vol bewondering voor de zieken die, in hun lijden, toch de sterkte vonden om genezing te komen vragen. De ziekenzegen, de Nederlandstalige eucharistievieringen door een Vlaamse pater en de grote Kruisweg zijn maar enkele elementen die een grote indruk maakten.
