Terugblik op de viering van de PE op 19/10/2025

Op zondag 19 oktober kwamen we samen in onze zondagskerk Kristus Koning in de Expowijk. Alle mensen van de Pastorale Eenheid Damiaan waren genodigd. Zowat 500 mensen waren present. Onder hen dik 120/ vormelingen. Voor hen was het de tweede activiteit in hun traject.

Voorgangers waren: deken Ronald Sledsens, parochievicaris Serge Takamba (die bijna elke zondag voorgaat in Kristus Koning), drie priesters die na hun pensioen nog dienst bewijzen door her en der voor te gaan (pater Marcel De Pauw, Jacky Caroen en Paul Smets), Jean-Marie Houben (diaken en teamlid diaconie), en twee gebedsvoorgangsters: Mia Verbanck (teamlid liturgie en gebed) en Kristin Huybrechts (voorganger in Berchem). Ook Annemarie Dost en Matteo waren present, ze namen de taak van acoliet op zich. Zo weet je meteen wie er op het hoogkoor zat en stond.

Terwijl we in onze eigen geloofsgemeenschappen vaak in een kleine en intieme groep vieren, baden en zongen we die zondag in een volle kerk. Beide ervaringen doen deugd, want het gaat om de kracht van verbondenheid.
De lezingen gingen over gebed.

Ronald Sledsens wist in zijn homilie jongeren en volwassenen te boeien en aan te spreken. Je zag Mozes zo voor je ogen bidden, ondersteund door zijn maten. Hij bad vurig tot God in zijn strijd tegen het kwade. Jezus leerde zijn leerlingen dat God voor hem als een Abba (pappa) is en dat Hij heel hard wil meewerken aan de droom van God over de wereld. Ronald riep iedereen op om ook onze schouders te zetten onder die wereld … De tekst van Ronalds homilie lees je hieronder.

Uit elk district was er een lector: Annemarie Dost (verwelkoming, Expowijk-Kiel), Guido Hendrickx (gebed om ontferming, Hoboken), Leen Teunen (eerste lezing en Alleluiavers, Wilrijk), Liliane Marinus (voorbede, Berchem). Evelien Van Heyst, teamlid catechese, las de bezinning.

Een koortje ad hoc, geleid door Stefaan Devaux, trok de volkszang; Luc Beeldens, teamlid gemeenschapsopbouw, behoorde tot het groepje.
Raf Geurts die het secretariaat van onze PE bemant, deelde flyers uit en verkocht kaarsen.

Vergeten we ook de vormselcatechisten niet die de vormelingen coachten, de fotograaf van dienst Dirk Bellens, organist Geert Huylebroeck, de mensen die de receptie voorbereidden en verzorgden.

Dank ook aan de parochiegemeenschap van Kristus Koning die de kerk gastvrij openstelde, de leden van de kapel van het PKG, van de kerkraad.

Een stevig woord van dank ook aan alle aanwezigen: mensen uit de parochiale geloofskernen, uit de ziekenhuizen, rust- en verzorgingstehuizen, uit de scholen, de religieuze gemeenschappen … Ook vele lokale voorgangers die ervoor kozen om in de kerk aanwezig te zijn.

De klankinstallatie van Kristus Koning stond op zijn maximum. Toch kon men achteraan niet alles goed verstaan. Gelukkig kan je de homilie van Ronald hieronder vinden.

Bij een natje en een droogje konden we achteraan nog napraten en indrukken uitwisselen.

Hopelijk stak de viering veel mensen een hart onder de riem en zindert het samenzijn nog na. We zien elkaar weer in 2026, bijna dag op dag, want dan vieren we op 18 oktober. Zelfde uur, zelfde plaats. U komt toch ook?

Mia Verbanck, teamlid liturgie en gebed

Vorige Volgende

HOMILIE VAN RONALD SLEDSENS IN DE VIERING VAN DE PASTORALE EENHEID OP ZONDAG 19 OKTOBER IN KRISTUS KONING

Nu weten jullie ineens waar dat gebaar van de priester die in de mis zijn armen naar omhoog steekt om te bidden, vandaan komt. Die eerste lezing die jullie hoorden is best wel een grappige lezing, denk ik. De Amalekieten – dat is in de Bijbel het woord voor de slechteriken – zijn aan het vechten met de Israëlieten. En Mozes staat opzij met zijn armen naar boven en, zolang dat hij die naar boven houdt, winnen de Israëlieten, maar, als hij ze laat zakken, verliezen ze. Mozes lijkt een beetje de coach aan de rand van het voetbalveld, maar dan een coach die het niet volhoudt, want hij moet hulp vragen van Aäron en Chur om zijn armen in de hoogte te houden. Nu, dat herkennen we allemaal. Als je het moeilijk krijgt, als je de moed verliest en je armen laat zakken, dan ben je blij dat je vrienden of mensen hebt die jou er weer bovenop helpen.

Nu zegt die lezing nog iets anders: Mozes steekt zijn armen in de hoogte om te bidden. En dus wil dat verhaal ook zeggen dat je niet mag ophouden met bidden en met geloven. En ook dat je dat geloven niet volhoudt, als je het alleen moet doen. Daarom krijgt Mozes hulp. Daarom komen wij hier samen vandaag met een grote groep mensen om duidelijk te maken dat we dat geloven niet alleen doen. Daarom staan jullie, ouders van de vormelingen, achter jullie zonen en dochters omdat ze het niet moeten alleen doen.
Maar dat onophoudelijk bidden? Waar is dat goed voor? Die soldaten van Mozes waren waarschijnlijk een beetje bijgelovig; het feit dat hun coach erin geloofde, maakte hen sterk. Maar God heeft die opgeheven armen van Mozes niet nodig om wondere dingen te doen en, had Mozes zijn armen omlaag gedaan, zou God het niet hebben opgegeven. Maar die jonge krijgers misschien wel.

Mozes bidt dus. Maar bidden wat is dat? Ooit hoorde ik mijn neefje bij mijn zus in de living luid roepend tegen God zeggen: “Lieve God, geef me asjeblieft een crossfiets!” Waarop mijn zus zei: “Je hoeft niet zo te roepen. God is niet doof.” Maar mijn neefje antwoordde nuchter: “Nee, maar opa zit in de keuken!”
Meestal bidden mensen om iets te vragen. En dat is gezond want dat drukt hoop en vertrouwen uit. Maar dan bidden ze eigenlijk toch een beetje tot een God die ze zelf bedacht hebben als een soort van Sinterklaas. En dat is gevaarlijk, want als je ziekte niet geneest en je wordt gebuisd op je examen, dan stelt die God wel erg teleur.

Hoe moet bidden dan wel? Laten we eens kijken wat Jezus daarvan vindt. Als Hij bidt, zegt Hij “Onze Vader”. Hij zegt papa tegen God. En dan blijkt dat Jezus van zijn papa helemaal niks wil. Hij zet hem niet op de plek van Sinterklaas. Hij vraagt geen gezondheid, uiteraard geen crossfiets. Hij houdt gewoon van die papa daarboven. Daarom zegt hij: “Laat je toch zien! Laat je kennen, laat van je horen.” Hij zegt het een beetje anders: “Uw rijk kome, uw wil geschiedde, uw naam worde geheiligd.” Maar het betekent: “Papa, kom!”
Voor Jezus is God degene die hij zo hartstochtelijk mist. Degene die er niet is. Die komen zal. Jezus zegt eenvoudig: “Vader, papa.” Vervolgens vraagt hij niet om het een of het ander. Hij drukt alleen driemaal zijn verlangen uit naar Gods koninkrijk. Dat is zijn gebed: “Uw wil ..., Uw Rijk ..., uw Naam...!” Niet mijn wil, niet mijn verlangens zullen me gelukkig maken, maar uw naam, ‘vrede en gerechtigheid.'

En Jezus is een realist. Aan de ene kant ziet Hij de werkelijkheid zoals ze is. En die zit voor Hem vol arme weduwen, verloren gelopen zoons, collaborerende tollenaars, corrupte rechters en een man die beroofd wordt door een paar onverlaten, maar geholpen wordt door een migrant alias Samaritaan. En met dat zootje ongeregeld bouwt God zijn Koninkrijk op.

En daarom ziet Jezus aan de andere kant tegelijk altijd de werkelijkheid zoals die worden kan. Dat laatste station noemt hij Gods koninkrijk.
En volgens Hem zijn we geroepen om daarvoor onze handen uit de mouwen te steken. Want als Jezus naar het hier-en-nu kijkt, ziet Hij met pijn dat God er niet is. Zijn koninkrijk ontbreekt. Dit hier is niet zijn wil. Het mag zijn naam niet hebben. Er is geen brood voor iedereen vandaag. Er is te weinig barmhartigheid en mildheid en er is te veel kwaad dat ons verscheurt.
“Geeft ons het nodige brood, vergeef ons onze schuld en laat het kwaad zwichten.” Bidden is voor Jezus niet iets vragen, maar verlangen naar een betere planeet. Dat is de kern van Jezus' gebed. En daar kunt ge volgens Hem nooit genoeg voor bidden omdat diegene die daarvoor bidt, tegelijk ook altijd iemand is die bereid is om er iets voor te doen. En als we dat volhouden, dan komt het er vroeg of laat ook van – net zoals die weduwe in het evangelie die blijft geloven in het recht tegen de corrupte rechter in – en dan zal dit gebed verhoring vinden. Voor Jezus is bidden een lied van verlangen, niet van behoefte.

En als jullie, jonge mensen, beste vormelingen voortdurend zijn verlangen naar een betere planeet delen, dan zijn jullie onafgebroken aan het bidden en klaar voor jullie vormsel.

Tekst overgenomen met toelating van Ronald Sledsens

Ronald Sledsens, met zijn armen omhoog zoals Mozes ... © Dirk Bellens

--------------------------------------------

Terugblik op de viering in 2024

Op zondag 20 oktober vierden de geloofskernen van Hoboken, Berchem, Antwerpen-Kiel en Wilrijk zes jaar pastorale eenheid Heilige Damiaan. In een afgeladen Kristus Koningkerk werd er dankbaar teruggeblikt op de afgelopen zes jaar en tevens hoopvol vooruit gekeken naar de volgende zes jaar.
Tegelijk was deze viering de start van de vernieuwde vormselvoorbereiding.
Samen met hun ouders mochten een 120-tal kandidaat-vormelingen verwelkomen.
In zijn homilie richtte onze deken Ronald Sledsens zich speciaal tot hen. Hij verwoordde het als volgt:

Die 121 vormelingen die hier zitten kennen dat allemaal: dat er in hun klas af en toe ééntje zit die haantje de voorste wil zijn. Die de baas wil spelen en wil dat anderen naar haar of hem luistert. Dat is vervelend. En weet je wat ook vervelend is? Dat ik, dat jullie en dat alle mensen hier zelf soms ook zo doen. We willen allemaal soms graag vooraan staan, we dringen soms voor of we praten door anderen heen. We willen allemaal belangrijk zijn, we willen allemaal dat iedereen naar ons luistert.
Misschien dromen alle jongeren hier er wel van om straks een influencer te worden, filmpje te maken van zichzelf met reclame voor een product en dan 100 000 volgers. De grootste, de snelste, de knapste, de beste, de leukste, de beroemdste zijn dat is toch fijn. De baas zijn is zalig. En tegelijk zeggen we allemaal: de baas spelen, dat is niet goed. En dat is nu precies waar dat evangelie dat Jean-Marie las over gaat.
Jezus heeft twee vrienden die zich vergissen. Ze denken dat hun broodje gebakken is en willen straks minister worden in zijn kabinet als hij koning vn Jeruzalem wordt. En Jezus zegt: dan zit je lelijk mis, ik word geen koninkje van een leuk koninkrijk en ik word geen Trump die helemaal niet het algemeen belang dient maar alleen aan zichzelf denkt. Integendeel, zegt Jezus, ik ga een boel ellende tegemoet en ik ben nog niet zo zeker dat jullie dat ook kunnen.
En dan roept Jezus zijn leerlingen allemaal bij zich want Hij wil ze iets leren. Hij zegt: in mijn rijk werkt het andersom. Wil je graag belangrijk zijn, dan word je het niet. Ben je gericht op een eerste plaats voor jezelf, dan ga je die zeker niet krijgen. Nee, wil je de belangrijkste zijn, dan moet je de minste worden; wil je de grootste zijn, dan moet je de kleinste worden’. Groot word je op een andere manier: als je niet gaat voor jezelf en je eigen eer. Groot word je als je in alles gericht bent op God en op andere mensen, niet allereerst op jezelf. Want dan ben jij belangrijk in de ogen van God.
Ik hoop dat al die vormelingen hier BV worden. Geen Bekende Vlamingen maar Bekende Vormelingen. Dat ze in het komende jaar de Geest van God en Jezus te pakken krijgen. Mensen die de geest van Jezus hebben, daar zie je niks aan, die hebben geen extra groot hoofd of die lopen niet op hun handen, maar sla ze eens een tijdje langer gade: dan zie je hoe ze met hun vrienden om gaan: tof. Dan zie je hoe ze met geld omgaan: eerlijk. Dan zie je hoe ze met armen omgaan: solidair. Dan zie je hoe ze met hun studies omgaan: serieus. Dan zie je hoe ze met hun ouders, grootouders en klasgenoten omgaan: respectvol. En ik hoop dat jullie allemaal Influencers worden met veel volgers. Dat jullie mekaar en andere mensen overhalen om in die geest van Jezus te leven. Maak daar maar eens filmpjes over! We zeggen over Jezus dat hij onze verlosser is. En dat is zo: Hij verlost ons van ons eigen ikje. Als je groot wil zijn in de wereld moet je vaak zeggen: ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke of je moet pakken wat je kunt krijgen. Als je groot wil zijn in de ogen van God en in de kerk, moet je dienen. Weten jullie dat het woord ‘minister’ uit het Latijn komt en dat het letterlijk ‘dienaar’ betekent. Eigenlijk betekent het ‘slaaf’. Ik weet niet of onze ministers het nog zo graag zouden worden, als ze de betekenis van dat woord echt kenden.
Maar hier in deze kerk zitten heel veel mensen uit al die parochies die al heel lang anderen dienen door ziekenbezoek, door voedselbedeling, door iets te doen in de liturgie, enz. En er zitten er hier ook een paar die 6 jaar lang onze PE Damiaan hebben gediend. Zij vormen het Team van onze Pastorale Eenheid van Damiaan. En vandaag beginnen ze er opnieuw 6 jaar aan. Twee van hen moeten er spijtig genoeg mee stoppen. Dat zijn Stanny Scheipers en Leon Boeye. Die willen we even bedanken met een bon voor hen en een bloemetje voor hun echtgenoten. En dan zitten er hier die het nieuwe team voor de volgende 6 jaar gaan zijn. Ik roep ze even naar voor: Luc Beeldens wordt de verantwoordelijke voor Gemeenschapsopbouw, Evelyne Van Heyst blijft en wordt opnieuw de verantwoordelijke voor Catechese en Verkondiging, Jean-Marie Houben wordt de verantwoordelijke voor Diaconie, Mia Verbanck blijft en wordt opnieuw de verantwoordelijke voor Liturgie en gebed, en Raf Geurts wordt toegevoegd aan het team met bijzondere opdrachten. Dat zijn onze verse ministers, dienaars van ons allen.

We wensen Ronald, Mia, Evelien, Luc, Jean-Marie en Raf veel succes toe!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

TERUGBLIK

oktober 2023

Klik hier voor een impressie en de homilie van Ronald Sledsens

23 oktober 2022

klik hier voor een impressie in woord en beeld (fotoreportage van Mia Verbanck)

en voor de homilie van Ronald Sledsens

2021

In 2021 was het coronatijd en konden we niet samen vieren. We hebben een jaartje live moeten overslaan.

In de plaats daarvan hebben we op 3 april een paasviering opgenomen. Je kan ze hier nog bekijken.

2020: 18 oktober en kerstviering

Voor de derde keer zouden we in het najaar (18/10) een gemeenschappelijke viering van alle geloofskernen in de PE H. Damiaan organiseren. Corona heeft er anders over beslist.

Om de groeiende verbondenheid kracht bij te zetten ontving elke parochiekern een kaars met logo van de PE.
Ze wordt op 18/10 bij het begin van de viering aangestoken.

En bij de intenties nemen we de volgende op: “We bidden voor alle mensen uit Hoboken, Berchem, Wilrijk en het Kiel, in het bijzonder voor hen die getroffen zijn door het coronavirus, en voor alle mensen die zich inzetten voor verbondenheid in onze pastorale eenheid de Heilige Damiaan.”

In december hebben we een kerstnachtviering opgenomen. Je kan ze hier nog bekijken.

27 oktober 2019

Een aankondiging van de viering, een impressie en de homilie van Ronald Sledsens

pdf van deze homilie

Hieronder zie je enkele foto's van Jos Van Reusel

Vorige Volgende

14 oktober 2018: meer dan 500 mensen woonden startviering PE Damiaan bij

Een ruime delegatie van elke parochie. Een volle kerk!
Een warme en stijlvolle viering, voorgegaan door Ronald Sledsens, omringd door pastores uit de hele Pastorale Eenheid.
Op de eerste rij de leden van het aan te stellen team, geruggesteund door honderden mensen.
Lees hier de homilie Ronald.

Aansluitend was er een receptie achteraan in de kerk.
Dank aan al wie zijn steentje bijdroeg aan deze geslaagde viering!
Misschien was u er ook bij?

U ziet hieronder enkele foto's uit een fotoreportage van Annelies Van Heyst.
En een impressie van Jan de Roeck, toen gebedsvoorganger en contactpersoon in Sint-Jan Vianney (Wilrijk).