Op weg gaan met Christus is een groeiproces. Door met God in contact te blijven, door de eucharistie bij te wonen, word ik steeds meer verlicht. Het woord van God begeleidt me op mijn weg. Hij zegt me wat ik moet blijven doen en wat ik moet veranderen. Wanneer ik Zijn woord lees, treed ik in een persoonlijke relatie met Hem. Ik lees in de Bijbel om God te ontmoeten en mijn geloof te versterken.
Geloven is voor mij vertrouwen stellen in God en weten dat Zijn woord volbracht zal worden.
Na mijn studies begon ik na te denken over mijn leven. Ik was dankbaar voor hetgeen ik tot dan toe gekregen had, maar ik miste innerlijke vrede en vervulling, ik miste God. Toen ik de stap gezet had om met de gemeenschap op weg te gaan, groeide de zekerheid dat God verlangde dat ik Zijn woord in die gemeenschap ten volle zou beleven.
De gemeenschap is mijn familie, zonder hen was ik nooit zuster geworden. We hebben anderen nodig om onze weg te vinden.
Mijn roeping is veeleisend in de goede betekenis van het woord: mijn leven is een engagement, net als het leven van elke gedoopte. Alles wat ik doe, vindt zijn wortels in het geloof. Ik stel mij beschikbaar voor God. Geïnspireerd door de naam Immanuel, wat betekent “God met ons”, wil ik Zijn aanwezigheid onder de mensen brengen.
Alles wat ik doe, doe ik voor God: Hij is de boom, ik ben maar een klein zaadje.
Alles wat ik bezit, is van Hem. Het is niet mijn huis waarin ik woon, het is Gods huis. Ik leef in een gevangenis als ik denk dat mijn talenten enkel mij toebehoren, het is daarentegen bevrijdend om te weten dat alles van God komt. Ik kan met mijn talenten ten dienste staan van anderen, in het bijzonder van de gemeenschap. Dit alles schenkt me grote innerlijke vreugde.
Keer terug naar de hoofdpagina voor meer mooie getuigenissen.
