PRIESTER ANDRÉ NEEMT AFSCHEID EN GEEFT ONS DEZE BELANGRIJKE BOODSCHAP MEE... Bouw verder aan die kerk van én voor mensen
Met een dubbel gevoel trok ik enkele weken terug naar priester André voor dit interview. Bij mijn aankomst in zijn appartement merk ik al gauw enkele verhuisdozen op. Zo komen we onmiddellijk aan de reden van mijn bezoek.
Priester André, binnenkort verhuis je naar Westrozebeke.Klopt dit? Dat klopt. Ik maak mijn intrek in een assistentiewoning in het Woon-en zorgcentrum O.L. Vrouw ter Westroze. Mijn zus is daar overste.
Jouw zus? J ja, ik kwam uit een groot gezin van 8 kinderen waarvan 3 kinderen het religieuze leven zijn ingestapt.
Ik leerde je het afgelopen jaar pas kennen. Kan je me een beetje meer vertellen over je tijd voor je in onze federatie terecht kwam? Wat veel mensen niet weten of niet zullen verwachten is dat ik mijn loopbaan ben gestart als leraar wiskunde in de normaalschool in Torhout. Ik heb daar 20 jaar lesgegeven aan jonge gasten. Tijdens die periode was ik de zondagse onderpastoor in Wijnendale. Op een bepaald moment riep de bisschop me op voor een zending als aalmoezenier in de vrouwengevangenis van Brugge. Zelf had ik nooit gedacht dat ik daar zou terecht komen, maar ik heb die zending 24 jaar lang uitgevoerd met hart en ziel. In tussentijd was ik ook deken van een 5-tal parochies van Brugge West. Daarna kwam ik terecht in Vichte.
Waarom de keuze voor onze federatie? In de gevangenis in Brugge werkte ik nauw samen met de zusters van Anzegem. Zo was de keuze snel gemaakt om deze richting uit te komen. In het begin toen ik aankwam woonde ik in Vichte, maar al gauw kwam de pastorie van Ingooigem vrij. Ik heb 9 jaar in Ingooigem gewoond. Enkele jaren terug kwam dit appartement vrij in Vichte en gezien ik iedere weekdag de mis deed in het klooster, heb ik dan ook beslist om te verhuizen.
Was het een grote stap van aalmoezenier naar priester in een parochie? Op zich was het niet zo’n grote aanpassing. Ik had al gewerkt met jongeren en met mensen in problemen. Nu wilde ik vooral een mens zijn onder de mensen, een luisterend oor bieden. Ik mengde me al gauw in verenigingen zoals Neos en Okra, waar ik af en toe het inleidend woordje deed op activiteiten. Ik was ook blij dat ik als priester bijna dagelijks de mis kon doen. Op woensdag in de Wielant in Ingooigem, op weekdagen in het klooster van Vichte en assisteren in de zondagsliturgie.
Hoe kijk je terug op jouw tijd bij ons? Ik voelde me thuis in zowel Ingooigem als Vichte. De laatste jaren in Vichte had ik een goede samenwerking met diaken Jean-Yves. Het is een parochie die leeft. Het is deugddoend om dit te mogen ervaren.
Kan je ons advies geven in onze groeinaarpastoraleeenheid? Het is een grote stap om naar één grote parochie te groeien. Naar de winkel gaan in de stad, daar sta je niet bij stil. Maar naar de mis gaan bij de buren, dat gaat net iets moeilijker. De mensen zullen hier naartoe moeten groeien. Mensen moeten de tijd krijgen hiervoor. Doe maar verder zoals jullie bezig zijn. Goed samenwerken met de verschillende parochies is belangrijk.
Wat wens je ons toe voor de toekomst? Probeer steeds te bouwen aan een kerk van én voor de mensen.
Priester André, dankjewel voor deze ontmoeting. Dankjewel in naam van de mensen van onze federatie voor alle goeds dat je in ons midden bracht. We wensen je het allerbeste toe.
Er zal een dankviering plaatsvinden op vrijdag 29 juni om 18.00 u. in de St. Stefanuskerk in Vichte.