Dit jaar is het thema van onze vormelingen ‘Een Licht op onze weg…’
Het is een thema dat je doorheen het jaar kan gebruiken, maar in deze adventstijd krijgt het natuurlijk een extra dimensie.
We zijn de tijd van lichtjes in de winkelstraten, lichtjes aan de huizen, lichtjes in de kerstboom, lichtjes van de vele kaarsjes in huis… Gezelligheid troef in deze koude winterdagen.
aar het gaat hem niet om die lichtjes hé… dat konden we met onze vormelingen ontdekken in ons ‘warm moment’.
Ons warm moment, zo benoemden we onze beurt op weg naar Kerstmis, want ook wij christenen houden van die gezelligheid.
We stonden met onze vormelingen stil bij het verhaal van Youssef. Ik schets het even kort zodat jullie mee zijn.
Youssef is een 12 jarige jongen, zoon van een koopman.
Zijn vader trok ieder jaar rond Kerstmis naar Jeruzalem, maar op de terugweg stopte hij bij de stal waar Jezus geboren is.
Youssef wou natuurlijk graag mee, maar moest wachten tot hij iets ouder was.
In afwachting gaf hij jaarlijks een kaars mee.
Het eerste jaar een bruine kaars, uit dankbaarheid voor de aarde, de schepping van God.
Het tweede jaar een paarse kaars om vergeving te vragen voor die keren dat hij teveel met zichzelf en met de aardse dingen van het leven bezig was.
Het derde jaar een rode kaars omdat hij ontdekt had dat het leven niet lukt zonder andere mensen graag te zien.
Het vierde jaar mocht hij mee en koos hij een witte kaars, symbool van zuiverheid.
Zou het niet mooi zijn mochten mensen die vier kleuren uitstralen, dankbare mensen geboren uit de aarde, gezuiverd van zelfzucht en hebzucht, brandend van liefde om dan met Kerstmis het feest te vieren dat God in ons midden komt.
God met ons!
Durf ik God bij mij laten binnenkomen en mijn leven in Zijn handen leggen?
Durf ik op straat opkomen voor iemand die lastig gevallen wordt?
Durf ik opkomen voor mensen die arm zijn, die op de vlucht zijn, die het moeilijk hebben?
Durf ik opkomen voor het klimaat?
Durf ik als rode duivel opkomen voor ‘one love’?
Durf ik een licht zijn op de weg van anderen?
Durf ik dat?
Als ik weet dat ik hierdoor misschien niet meer de populairste van de bende zal zijn?
Als ik weet dat vrienden me dan anders zullen bekijken?
Als ik weet dat ik met een gele kaart zal starten aan het begin van de voetbalmatch?
Als ik weet dat…Durf ik dat dan?!
Ik hoop van wel… af en toe alvast…
dat ik durf te vertrouwen dat ik er niet alleen voor sta als ik kies om mensen te helpen die het moeilijk hebben.
Dat het me vreugde, kracht en hoop geeft om het de volgende keer opnieuw te doen.
Dat het me doet branden van liefde zoals in het verhaal van Youssef, omdat ik besef dat we elkaar moeten graag zien en we het niet alleen kunnen.
Dat ik die vier kleuren mag uitstralen…
Ik wens het ook jullie toe.
Dat je een licht mag zijn op de weg van anderen.
En dat de ander, met kleine, maar ook met grote letter, een licht mag zijn op jouw weg.
Laat dit mijn kerstwens, alsook mijn nieuwjaarswens, zijn naar jou toe!
Stefanie De Witte
