Tijdens de vroegmis in de Sint-Franciscusbasiliek in Assisi ging het evangelie over de 10 bruidsmeisjes (Mt. 25, 1-13).
En voor zover mijn Italiaans reikt, kon ik begrijpen dat de olie in de parabel symbool staat voor dé Liefde. Maar dat die Liefde, volgens de predikant, voor ieder van ons anders wordt ingevuld. Hij stelde de vraag, wat onze olie ten leven is.
In de stilte na de preek dwaalden mijn gedachten af naar de afgelopen vakantie… Wat was mijn olie ten leven deze vakantie? Ik interpreteerde het nogal ruim voor mezelf.
Waar voelde ik dé Liefde, waar voelde ik God aanwezig?
Absoluut in Lourdes!
Dit jaar trok ik voor de 5de keer naar Lourdes.Samen met enkele collega’s en vrienden waren we dit jaar brancardier tijdens de bedevaart. Lourdes is voor mij een bijzondere plek. Het is een plek waar je God aan het werk ziet in zoveel kleine dingen.
God was er
… in die zorgzame blik van de brancardier naar de zieke toe.
… in de verbondenheid tijdens het samen bidden.
… in het enthousiasme vande jongeren die de karretjes duwden.
… in de ontmoeting tussen mensen op het terras.
… in de stilte aan de Lourdesgrot.
… in het licht van de kaarsjes die werden ontstoken.
… in de moeilijke babbel over hoe zwaar het ziek zijn valt.
… in woorden van hoop die klonken bij de bedevaarders op de terugreis.
… in…Lourdes is absoluut een plek waar God voelbaar is, waar dé Liefde voelbaar is.
Een andere plek waar ik God heel dicht nabij mocht ervaren is de Sagrada Familia, tijdens onze gezinsvakantie.
Ik werd er overdonderd door emoties bij het zien van de schoonheid van deze basiliek. Tranen in de ogen van zoiets… (Ik heb hier geen juiste woorden voor.)… bovennatuurlijk moois.
De catechese en symboliek aan de buitenkant van de basiliek is prachtig, het lichtspel van kleuren binnenin is wonderlijk. We waren er alle vier stil van geworden. De woorden van David zullen me wel bij blijven.
Hij zei plots uit het niets: “Ik denk dat hij écht bestaat.”
Niet goed wetende wie hij bedoelde, vroeg ik hem: “Dat wie bestaat?” “Die God waarover jij het zoveel hebt.”, was het antwoord. Ik kreeg spontaan een glimlach op mijn gezicht en mijn hart vulde zich met liefde. God is ons duidelijk ook nabij in zoveel schoonheid. Hij wil ons raken en dichtbij ons zijn.
Ik voelde ook God aanwezig bij de uitstap van Karibu met de kinderen van de nieuwkomers. De schittering in de ogen van de kinderen, het zorgende van de begeleiders, de vriendschap en liefde voor elkaar. Het doet deugd om daarvan deel uit te maken.
En nu hoor ik je al denken: “Moet Stefanie niet zeggen dat God altijd bij ons is?”. Natuurlijk, hij is ook altijd bij ons, daar vertrouw ik op. Hij is er in het alledaagse, in de leuke momenten,
maar ook bij moeilijke momenten… Maar er zijn nu eenmaal zo van die momenten, plekken, waar je als mens extra openstaat om het Licht te ontvangen, om de Liefde toe te laten, om je door God te laten raken…
Ik ben dankbaar dat de predikant me hierover liet nadenken. Ik denk toch dat hij het zo bedoelde, want mijn Italiaanse kennis is niet zo waterdicht. En mocht hij uiteindelijk iets anders bedoeld hebben tijdens zijn preek… dan zal God er wel voor iets tussen gezeten hebben. Want ook Assisi is voor mij één van die plekken...
Stefanie De Witte
