Donderdagvoormiddag 13 januari loop ik toevallig binnen in de kerk van Vichte, waar ik heel wat bedrijvigheid aantref. Georges Vaneeckhoutte (84) geeft volop instructies aan Patrick Byttebier (67), Luc Christiaens (65) en Filip De Meulemeester (65). Gezien ik volop bezig ben met de afwerking van het parochieblad, zie ik hier uiteraard een kans voor een mooi artikel.
Georges, zelf ken ik de kerk van Vichte niet zonder jou erbij. Hoe lang doe jij dit eigenijk al?
Er staan ongeveer 25 dienstjaren op de teller. Je kan zeggen dat het mijn leven is, de kerk voelt als mijn 2e thuis.
De kerk van Vichte heeft geen geheimen meer voor mij.
Patrick, Luc en Filip, hoe zijn jullie hier eigenlijk terecht gekomen?
Patrick: Vroeger was ik misdienaar in Vichte, daarna kwam ik regelmatig naar een viering.
Maar een keerpunt in mijn engagement is de Lourdes-bedevaart die we maakten n.a.v. 900 jaar geloofsgemeenschap Vichte.
Alles wordt aangeleerd onder het toeziend oog van Georges.
Filip: Ja, vroeger was bijna iedereen misdienaar denk ik.
Zo mocht je tijdens de week eens de les verlaten om een uitvaart te dienen.
Luc: Ja, dat was ook zo in Kaster, je kan het een beetje chantage noemen.
Maar ik heb er mooie herinneringen aan.
Jij bent van Kaster Luc, hoe ben je terechtgekomen in Vichte?
Enkele jaren terug kenden we in onze familie zware gezondheidsproblemen.
We gingen regelmatig naar de kerk in Kaster en kwamen al af en toe naar de kerk van Vichte.
Maar door de steun die we in die moeilijke periode ontvingen van diaken Jean-Yves en vele andere mensen uit de geloofsgemeenschap, voelde het als een stuk thuiskomen als we naar Vichte kwamen.
Het was voor ons een evidentie om ook iets terug te doen voor een ander.
Vandaar ons engagement in de werkgroep vanVichte.
Filip, jij bent al lang te zien in de kerk van Vichte hé?
Ja, vanaf het moment dat ik met Rosette in Vichte ben komen wonen in het jaar 1977, kwamen we wekelijks naar de viering.
Met priester Jo zijn we nog op Lourdes-bedevaart geweest en ook priester José kenden we goed.
Onder priester Luc ben ik lector geworden. Maar het keerpunt in mijn engagement was de bedevaart naar Lourdes, net zoals Patrick reeds aangaf.
Mag ik eruit verstaan dat de Lourdes-bedevaart een belangrijke rol heeft gespeeld voor jullie?
Patrick: Dat is zeker, we zijn als geloofsgemeenschap meer naar elkaar toegegroeid.
Er zijn vriendschappen ontstaan. Luc en zijn vrouw waren normaal ook van plan om aan te sluiten toen, maar konden jammer genoeg niet mee.
Maar we zijn blij dat ook hij in ons ‘team’ van de klusjesmannen zit.
Ja, zo zou je het kunnen noemen hé… Jullie zijn een beetje de klusjesmannen van de kerk.
Patrick: Inderdaad, er zijn heel wat taakjes te doen in de kerk om het telkens verzorgd te houden, om het aan te kleden naar de tijd van het jaar, om er een ‘thuis’ van te maken.
Georges doet al die taakjes geblinddoekt, maar we willen hem hierbij graag wat helpen.
Georges: En ik ben heel dankbaar met de hulp van jonge krachten. Ik leer hen de kneepjes van het vak.
Er zijn heel veel zaken die als normaal gezien worden als je de kerk binnenkomt, maar er zitten heel wat werkuren achter.
Ik leg hen met plezier uit waar alles ligt en hoe alles best gedaan wordt.
Filip: Op zondag na de viering spreken we af, en gezien we allemaal jong gepensioneerden zijn vinden we nog snel een momentje om samen te komen.
Luc: En we zijn er graag bij, klussen met vrienden is altijd een leuk moment.
Patrick: Mag ik nog even iets kwijt Stefanie? Ik wil ook wel zeker benadrukken dat wij dit hier niet alleen doen.
Er zijn nog tal van vrijwilligers die eens komen om te helpen poetsen, of iets klaar te zetten.
Het is fijn dat je ons even interviewt, maar we mogen ook zeker die mensen niet vergeten bedanken.
Bij deze is dat gebeurd Patrick. We zijn iedereen heel dankbaar voor de inzet in onze geloofsgemeenschap. We hebben iedereen nodig om gemeenschap te kunnen vormen.
Dankjewel dat ik jullie even mocht storen tijdens jullie taken. Ik vond het fijn om jullie aan het werk te zien en horen. Het is mooi hoe geloof en iets doen voor de ander mensen samen brengt.
Stefanie De Witte
Samen de kersttijd afsluiten.
Alles wordt aangeleerd onder het toeziend oog van Georges.
Klinken op het nieuwe jaar en de vriendschap.
