Ik wacht Nele Vandommele op in de kerk van Vichte. Het voelt wel apart om haar te interviewen, want uiteindelijk kennen we elkaar al enkele jaren. Nele is namelijk sinds 2 jaar vormselcatechiste in Vichte, net als ikzelf.
Nele, we kennen elkaar al, maar vandaag mag ik je interviewen o.w.v. je nieuw engagement als teamlid.
Dat klopt, onlangs kreeg ik de vraag of ik wilde aansluiten bij het team van de pastorale eenheid. Enkele weken terug maakte ik kennis met de teamleden tijdens de planningsdag voor het komende werkjaar. Ik was wat zenuwachtig, maar dat was niet nodig. Ik maakte kennis met een hechte groep mensen die samen op weg gaan om een gedragen visie uit te werken voor de eenheid. Het is een warme, open, eerlijke groep mensen die zich inzetten voor een warme gemeenschap die open staat voor meer dan enkel de liturgie. Ik vind het mooi om te zien en voelen dat er mogelijkheid is om je eigen mening te zeggen en dat daar in respect voor elkaar mee wordt omgegaan. Dat voelde onmiddellijk goed en ik ben blij dat ik hier deel van mag uitmaken.
Je bent al enkele jaren een trouw gezicht hier in de kerk van Vichte, vertel eens.
Ja inderdaad, ik ben een inwijkeling, want ik woon in Sint-Lodewijk. Vroeger was ik daar actief op de parochie, maar de laatste jaren was ik op zoek naar meer. Ik kwam via een vriendin terecht in de kerk van Vichte.
Ik voelde me direct opgenomen in deze warme en dynamische gemeenschap, het was als thuiskomen.
Naar de mis komen op zondag is hier meer dan alleen dat. De ontmoetingen voor en na de viering, het gemeenschapsgevoel raakten me diep en doen me steeds terugkeren. Jammer genoeg moeten we dit nu tijdens de coronatijd wat missen, maar ik ben hoopvol…
Je was ook mee naar Lourdes n.a.v. 900 jaar geloofsgemeenschap Vichte
Klopt! Lourdes heeft op mij een diepe indruk nagelaten. Maria is steeds mijn grote voorbeeld geweest. Ze leefde in eenvoud en bleef op de achtergrond. Ook al had ze het lastig, ze bleef vertrouwen. Ze inspireert me om op moeilijke momenten vertrouwen te blijven hebben. Zoals iedereen heb ik ook mijn eigen 'levensrugzak'… Maar mijn geloof zorgt ervoor dat het draagbaar blijft en het tijdig geledigd kan worden.
Tijdens de bedevaart had ik heel deugddoende en hartelijke ontmoetingen, ik maakte er vrienden voor het leven.
Ik kreeg tijdens deze reis de vraag of ik me wilde engageren voor de pastorale ploeg in Vichte. Uiteraard ben ik hierop ingegaan.
Van waar jouw groot engagement voor de kerk?
Mijn geloof speelt een grote rol in mijn leven. Als kind was ik reeds misdienaar. Toen we kind waren, ‘moesten’ we mee naar de mis, maar eens 16 jaar konden we kiezen. Ik ben een hele tijd niet meer meegeweest, maar mijn geloof is gebleven. Maar ik bleef me inzetten voor anderen, ik was leidster van de Chiro, monitor van de speelpleinwerking. Ook in mijn huidige job in de ouderenzorg sta ik ten dienste van anderen. Ik werk in het WZC Sint-Vincentius in Avelgem als referente palliatieve en pastorale zorg. Daar ga ik samen met ouderen op weg, in hun laatste levensjaren. Het doet zoveel deugd om te werken met ouderen, ze geven je zo veel terug. Ik zal het wel een stuk missen in mijn nieuwe job. Maar ik blijf me graag dienstbaar inzetten in onze geloofsgemeenschap. Jezus' uitspraak "Ik ben niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen" raakt me diep.
Nieuwe job, vertel?
Vanaf midden oktober start ik als educatief medewerker bij het CCV in Bisdom Brugge. Daar zal ik teams van pastorale eenheden begeleiden, opleidingen helpen uitwerken,… Het wordt een boeiende job. Het wordt wel aanpassen voor ons gezin. Ik ben ook mama van 3 kinderen, Hanne (19), Stien (14) en Ilya (9). Het zal belangrijk zijn om goed het evenwicht te bewaren tussen ons gezin en mijn werk. Maar deze uitdaging gaan we als gezin aan, ik ben blij dat mijn echtgenoot Wim en onze kids me hierin steunen.
Delen je kinderen je geloof?
Ik laat hen hierin vrij, het is belangrijk dat ze zelf hun weg gaan. Ilya komt vaak mee naar de mis hier, maar hij is natuurlijk nog jong. Stien is misdienaar hier in Vichte en voelt zich goed in die groep. Hanne was vorig jaar mee als vrijwilliger met KiJoLo naar Lourdes. Ook dit jaar zou ze terug meegaan. Ze gaan elk hun eigen weg in geloof, dat is mooi om zien. De dochters zingen ook in La Gioia, het jongerenkoorhier.
Het zingen zit in de genen blijkbaar…
Ja, mijn vader is dirigent van het Gregoriaans koor in Deerlijk. Ikzelf was een aantal jaren geleden ook lid van het koor in Deerlijk en Sint-Lodewijk. Ik zing heel graag, ik kan er mijn gevoelens in kwijt. Blij dat we dit kunnen delen.
Nele, we kunnen blijven praten hé… wat wil je als laatste nog delen?
Ik hoop dat ik nog lang mag thuiskomen in deze gemeenschap. Ik ben dankbaar dat ik mee mag bouwen aan een warme, hartelijke gemeenschap waar iedereen blijvend welkom is. Laat ons hopen dat het coronavirus binnenkort uit ons leven verdwijnt zodat we terug mooie initiatieven kunnen uitwerken.
Ik hoop het met jou mee Nele. Dankjewel voor deze deugddoende babbel en welkom in ons team!
Stefanie De Witte
