1. Jezus wordt veroordeeld
‘ Weg, weg met Hem! Kruisig Hem! ‘
Zwijgend aanvaardt Jezus het onrecht,
dat Hem wordt aangedaan.
Pilatus wast zijn handen in onschuld.
Ook in onze samenleving worden mensen veroordeeld
door vooroordelen, discriminatie en harde uitspraken van medemensen.
Durven wij ingaan tegen de stroom?
Laten wij ons oproepen of blijven we doof voor de klank van ons geweten?
Zijn we niet allemaal een beetje Pilatus? Of zit er ook een stukje Jezus in elk van ons ?
2. Jezus neemt zijn kruis op
‘Zelf Zijn kruis dragend, trok Jezus de stad uit naar Golgotha.’
Toch wist Jezus :
“Hoe moeilijk dit ook wordt, ik zal van mensen blijven houden!”
Hij zwijgt, neemt zijn kruis op, en gaat zijn weg.
Word ook ik niet uitgedaagd om in medeleven en solidariteit, het kruis op te nemen?
Om het oppervlakkige van deze wereld achter te laten en ‘er te zijn’ voor mensen?
Zeg ik vanuit Zijn liefde ‘ja… ik wil’?
3. Jezus valt
“Heer God… ik ben bezweken
U bent te sterk, Ik kan niet tegen U op. “
Ook Jezus kan door de knieën gaan.
Toen Hij viel werd Hij één met de ‘kleinen’,
met hen die ‘vallen’,
met hen die ‘niet’ over anderen heersen.
En toch … Jezus stond op, om door te gaan.
Zijn “Ja” was radicaal.
Worden wij niet uitgedaagd om de kant van de kwetsbaren te kiezen?
Durven wij kiezen om sterk te staan in ‘liefde’?
4. Jezus ontmoet zijn moeder
“Er waren daar ook vrouwen die Hem vanaf Galilea gevolgd waren
en onder hen bevond zich Maria, Zijn moeder.“
Moeder en zoon ontmoeten elkaar. Het kruis tussen hen in.
Teken van verbondenheid, kracht en ware Liefde.
Hoeveel ouders staan niet zwijgend aan de kant van de weg
en lijden omdat hun kind aan opzij wordt gezet, geen kans krijgt,
monddood wordt gemaakt omwille van inzet en idealen.
5. Simon van Cyrene
“Toen zij Hem wegvoerden, hielden zij een zeker Simon aan
een man uit Cyrene, die van het veld kwam,
hem belaadden ze met het kruis om het achter Jezus aan te dragen.“
Zo komt een ‘Simon’ op de weg,
iemand die ‘opgeroepen’ wordt om solidair te zijn.
Simon… onbekend en niet echt belangrijk, en toch.
Ook wij zijn geroepen om mee onze schouders te zetten onder solidariteit
met hen die in het duister zitten, verlaten, bang, gekwetst, eenzaam, vergeten…
Durven wij de ander helpen om zijn kruis te dragen?
Een woord, een klein gebaar maken soms een wereld van verschil.
6. Veronica
“Een vrouw baande zich een weg tussen de soldaten door
en droogde het bloed en het zweet van Jezus’ aangezicht af.“
Een stil protest tegen het onrecht dat Jezus hier wordt aangedaan.
Er is zo’n nood aan mensen die uit de massa durven stappen
om radicaal in de ‘liefde’ te gaan staan.
Met zalvende handen deppen ze een gelaat
en dragen de pijn van een hart dat weent verder in zich mee.
Ook wij worden opgeroepen om de wereld te helpen helen
met tederheid en zachte moed.
7. Jezus valt opnieuw
“Jezus is aan het einde van Zijn krachten, en valt voor een tweede keer.”
Het zijn niet altijd zware slagen die een mens klein krijgen.
Vele kleine twijfels benevelen het ideaal dat we voor ogen hebben,
verzwaren het hout van het kruis.
Wie zorgt ervoor dat een ander niet aan het eind van zijn verhaal komt?
Wil ik voor een ander een teken van hoop zijn?
8. Wenende vrouwen
“Een grote menigte volgde Jezus.
Onder hen veel vrouwen die over hem weenden.“
De vrouwen bleven Hem volgen en treurden om Hem.
Jezus keerde zich naar hen en zei:
“Ween niet om mij, maar huil liever om jezelf en om je kinderen.”
Wanneer Jezus zegt: ween niet om mij, dan werpt Hij een blik vooruit,
Wenen betekent betrokkenheid … en betrokkenheid geeft hoop.
Durven wij onze eigen pijn onder ogen zien
en toch aandacht hebben voor de pijn van de ander?
9. Jezus valt de derde keer
“Alvorens Calvarie te bereiken, viel Jezus voor de derde maal“
God is in Jezus ten diepste ‘mens’ geworden, dienstknecht.
Hij wordt solidair met de minsten.
Hij maakt geen aanspraak op titels, niet op macht, niet op Goddelijke kracht.
Ook in onze samenleving kunnen mensen macht misbruiken
en anderen breken in hun ‘mens- zijn’…
10. Naakt en schamel
“Al dobbelend verdeelden zij Zijn kleren“
Jezus staat naakt …de uiterste vernedering.
“Zij dobbelden om zijn kleren.”
Hebzucht kan veel vriendschap stuk maken.
Spelen wij ook mee, met het spelletje van: altijd meer?
Gaan we de weg van geven of die van nemen?
Aan ons de keus. Het maakt een wereld van verschil…
11. Jezus wordt gekruisigd
“Wij verkondigen een gekruisigde Jezus
voor Joden een aanstoot, voor heidenen een dwaasheid”
Als alles weg is: naam, eer, bezit, beschutting,
dan spreekt alleen nog de kracht van het hart.
Zelfs naakt was Zijn kracht voor hen nog zo gevaarlijk,
dat hij met handen en voeten vastgespijkerd wordt,
vastgenageld, tot eeuwig zwijgen.
Ook op vandaag wordt Jezus nog gekruisigd…
In de miljoenen mensen die honger lijden,
In alle oorlogsslachtoffers,
In wie gekluisterd is aan het ziekbed,
In wie gediscrimineerd wordt omwille van armoede, ras, geaardheid of geslacht.
In wie gevlucht is, in wie alles moest achterlaten…
Ook vandaag wordt Jezus teveel keren gekruisigd.
12. Jezus sterft aan het kruis
“Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?
Daarop slaakte Jezus een luide kreet en gaf de geest.“
Ook bij Jezus was er die schreeuw in het duister.
Zelfs Hij vroeg: “Vader, waarom hebt ge mij verlaten?”
In het besef dat Hij de mensen lief heeft gehad tot aan de grens van zichzelf,
zei Hij: “Het is volbracht”
Zijn woorden getuigen van een diepe éénheid met zijn Vader.
Toen Hij stierf kwam zijn Geest tot leven.
Precies op dat moment breekt ‘Leven’ door.
Er groeit een nieuwe gemeenschap van breken en delen,
een gemeenschap van nieuwe verbondenheid.
13. Van het kruis genomen
“Bij het kruis van Jezus stonden zijn moeder
de zuster van zijn moeder, Maria en Maria Magdalena.“
Een toeschouwer bij het kruis zei: “Dit was een waarachtig mens.”
Bij de dood valt alles stil…
Er is een heilig respect, een mysterievolle stilte.
Het leven keert terug naar God.
Treurende vrouwen,
Milde handen leggen Hem in de schoot van Zijn moeder…
Verdriet en lijden doorkruist ook ons eigen leven.
Afscheid nemen doet pijn.
Maar soms groeit doorheen dit allen een sterk vertrouwen en een overgave…
14. In het graf gelegd
“Jozef van Arimatea legde het lichaam van Jezus
in een graf dat in de rots was uitgehouwen
en rolde een steen voor de ingang ervan.“
Zachte handen dragen een beminde dode,
wikkelen hem in doeken en leggen hem in het graf.
‘Liefde’ heeft het laatste woord.
De steen wordt voor gerold.
Straks zal het graf als een stille getuige spreken van ‘verrijzenis’.
Heel Zijn leven heeft Jezus laten zien dat God mensen doet opstaan
uit onmacht en verdriet, uit onbegrip en angst.
Het laatste woord is nog niet gesproken,
want Gods liefde is sterker dan de dood.
15. Jezus valt opnieuw
“Jezus is onderweg verschillende keren gevallen.”
Het zijn niet altijd zware slagen die een mens klein krijgen.
Zeer vele kleine ‘waarom- vragen’ benevelen het ideaal dat we voor ogen hebben,
doen ons twijfelen aan de zin van ons vechten,
verzwaren het hout van het kruis.
Ook vandaag zijn er mensen die niet van opgeven weten,
die een andere weg durven gaan, een weg van vergeving en herstel.
Een tweede keer vallen is ten prooi vallen aan de twijfel;
of je kunt doorgaan of eronder doorgaan.
Hoeveel mensen gaan verloren in de plooien van onze prestatiegerichte maatschappij?
Hoeveel eenzaamheid maakt dat het zwart in hun dagen, overheerst op het kleur?
Wie durft dan naast iemand te staan, met een reikende hand… een deugddoende glimlach?
Wie zorgt ervoor dat een ander niet aan het eind van zijn verhaal komt?
Ook wij mogen hoopvol mensen ontdekken die teken zijn van hoop en horizon.
Wil ik dit voor een ander zijn?
