Toen ik aanbelde bij Noël en Maria in de Domien Veystraat in Vichte, liet een blootvoets lopende gastheer mij binnen. Noël zweert bij het barvoets - zoals ze hier bij ons zeggen – lopen omwille van de gezondheid en de ons omringende aardstralen. Meteen was ik voorbereid op een boeiende en levendige ontmoeting.
Noël,ben jij een Vichtenaar?
Nu wel natuurlijk, maar ik ben geboren in 1943 in Beveren-Leie. Ik kom uit een arbeiders gezin met 3 kinderen: een oudere broer en nog een jongere zus. We woonden op een steenworp van de Leie nabij het kerkhof. Ik liep school in Beveren-Leie en had o.m. les van de kinderrijke meester Sablain in het 2de en 5de leerjaar. Nadien ging ik naar het VTI in Kortrijk en volgde de richting metaal en sloot mijn opleiding af met een laatste jaar carrosserie en autotechniek. Buiten de schooluren was ik ook actief bij de KAJ (Katholieke Arbeidersjeugd). Tijdens die periode kwam KAJ-vrijgestelde Josef Lefebvre bij onze afdeling meermaals een voordracht geven. Na mijn legerdienst was ik werkzaam als mekanieker bij verschillende textielbedrijven o.m. Solintex, Byttebier en Weyhaeghe. In 2001 ben ik dan op pensioen gegaan.
Maria, jij bracht hier je jeugd door.
Dat klopt. Mijn ouders hadden een textielfabriek in de Molendreef. Mijn vader weefde meubelstoffen en stelde op bepaalde ogenblikken meer dan 50 mensen te werk. Ik ben geboren in 1942 en kom uit een gezin met 5 kinderen, waarvan er 1 meisje (4j.) jong gestorven is. Ik had dus nog een oudere broer en 2 jongere zussen. Ik liep school in Vichte en door plaatsgebrek moesten wij het 6de lj. bij juffrouw Maria Vandendriessche volgen in het zaaltje boven de toenmalige “Zaal Ter Vichten”. Ik volgde daarna nog handel in het Sint-Vincentiusinstituut in Anzegem en nadien nog 2 jaar bij de Apostolinnen in Tielt. Omdat mijn vader meerdere Engelse klanten had, stuurde hij mij op 15-jarige leeftijd naar Engeland om mijn Engels te leren. Ik verbleef toen 6 maanden in een bejaardenhome in Birmingham. Onze taak bestond erin om dagelijks de maaltijden op te dienen en1 kamer te kuisen. Ik kreeg dus reeds een taalbad in 1957. Daarna hielp ik vader in het bedrijf. Het was soms heel hard werken met lange werkdagen en soms ook’snachts.
Jullie hebben beiden dezelfde familienaam. Was dat soms niet verwarrend?
Noël: In zekere zin wel. Ik ontmoette Maria voor het eerst in de toenmalige “Golden River”, een soort discotheek in Deerlijk-centrum. Toen ik hoorde dat er een meisje aanwezig was met dezelfde familienaam, heb ik haar onmiddellijk ten dans gevraagd. Die dans zette dus alles in beweging.
Maria: Toen we 2 jaar later bij pastoor Sinnesael onze huwelijksviering regelden, vroeg hij of we wel geen neef of nicht waren van elkaar. Na ons huwelijk in 1967 woonden we tijdelijk 6 maanden in bij mijn moeder in de Molendreef. Mijn vader was het jaar voordien gestorven aan een hartaderbreuk en de moeder van Noël stierf enkele maanden voor onze trouwdatum aan een hersenbloeding.
Laten we het nu eventjes hebben over jullie inzet rond het parochiegebeuren
Noël: De bezieling van kardinaal Cardijn was een niet te onderschatten factor. Na mijn huwelijk werd ik bijna onmiddellijk lid van het parochiaal zangkoor. Nu maak ik reeds 50 jaar deel uit van dit zangkoor. Bij de KWB (Kristelijke werknemersbeweging) zette ik mij ook actief in en werd ik later dan ook wijkmeester. Ook maak ik deel uit van het dagelijks bestuur bij Okra en ben ik verantwoordelijke voor de maandelijkse kaarting en petanque. In de kerk zelf doe ik allerlei karweien: het podium nabij het orgel vernieuwen, jeugdboekenrekken tussen de biechtstoelen, snoeien in de binnentuin… Bij begrafenissen vervang ik soms Josef of Georges en tijdens de zondagsmis vind je mij nabij het orgel waar ik samen met koster Ignace de zang verzorg.
Maria: De zorg voor het gezin kwam voor mij op de eerste plaats. We kregen 3 kinderen, een dochter en 2 zonen en 4 kleinkinderen. Ik hielp nog in het ouderlijk bedrijf tot in 1977. Na de sluiting van het bedrijf door de textielcrisis had ik meer vrije tijd. Mijn moeder gaf de aanzet tot mijn kerkbetrokkenheid. Zij streek de hemden van priester José Vercaemst. Op vraag van pastoor Luc zorgde ik voor de planten en bloemen in de kerk. Ik zette mij ook in voor “De vrienden van Lourdes”. Ik was zelfs enkele jaren voorzitter van die vereniging in opvolging van Angelique Reynaert. Noël en ik namen dit jaar ook deel aan de dankbedevaart naar Lourdes. Dit was onze 8ste bedevaart. Door gezondheidsproblemen kan ik mij minder goed verplaatsen, maar toch doe ik nog zoveel ik kan.
Bij de fotosessie laat Noël mij nog eens zijn zelfgemaakte tekeningen bewonderen en neemt hij mij mee naar zijn bloemrijke tuin. De fenomenale inzet zowel bij de hulp in het huishouden als bij het parochiegebeuren maakt voor mij een onvergetelijke indruk. Maria en Noël, namens onze kerkgemeenschap heel erg bedankt voor jullie sterk en gelovig engagement!
StefaanArchie
