Ik wacht Bernard Cosaert op om het interview af te nemen na een uitvaart in de kerk van Vichte. Na nog een korte babbel met Georges en priester Willy is hij er klaar voor.
Bernard, ik kon nog enkele liederen opvangen van de uitvaart. Ik was ontroerd door de manier waarop je het bracht.
Dankjewel Stefanie! Tijdens een uitvaart zijn het rustige liederen, daar kan je veel van je gevoel in kwijt. Ik onderga de rust tijdens zo’n viering.
Hoelang speel je eigenlijk al orgel?
Goh, bij wijze van de tijd met de korte broek en toen ik nog op de schoolbanken zat. Ik denk dat ik maar 11 jaar was toen ik in Kaster het lof mocht spelen op zondagnamiddag. Marc Vanden Abeele, toenmalig organist, liet toe dat ik wat ervaring op deed. Marc speelde in Kaster en combineerde dat met Kerkhove. Later speelde ik ook de viering om 8u in Kerkhove. In het begin gingen mijn zussen mee voor de zang, maar na enige tijd was ik ook het zingenmachtig.
Je carrière is wel héél vroeg begonnen… wanneer kwam je dan officieel in dienst in Anzegem?
Ja, ik ben muziekles beginnen volgen toen ik 8 jaar was, ervoor speelde ik vooral op gehoor. In het jaar 1980 zochten ze een vervanger voor Paul Vanden Driessche, daarvoor klopten ze aan bij mijn vader, omdat hij in zijn jeugdjaren ook wel eens organist was. Mijn vader gaf de vraag door aan mij… ondertussen was ik afgestudeerd als trombonist aan het Conservatorium in Brussel en gaf ik fulltime muziekles in Ronse. Maar de uitdaging als organist van Anzegem nam ik met plezier erbij. Ik nam orgellessen in Ronse bij organist Antoine Tronquo en tot op heden volg ik nog steeds klassieke zangles.
Dat je ‘moest’ werken voor de kerk heeft je niet tegengehouden?
Nee, zeker niet. Ik heb een christelijke opvoeding gehad thuis. Uiteraard heb ik net zoals leeftijdsgenoten wel eens een moment van twijfel ervaren, maar het verhaal boeit me. Vroeger zou je soms bang geworden zijn van de verhalen uit de bijbel en wat erbij werd verteld. Maar nu de verhalen ‘vertaald’ worden naar de hedendaagse tijd, ben ik dankbaar voor de wekelijkse boodschap die ik meekrijg naar huis. Het is een zinvolle boodschap in de samenleving op vandaag. Het werk als organist in de kerk is voor mij ook heel leerrijk, het improviserend spelen heb ik vooral geleerd tijdensde vieringen.
Naast het opluisteren van de vieringen, heb je ook nog je engagement als dirigent.
Dat klopt! Vanuit mijn job voor de kerk ben ik dirigent van het Sint-Janskoor, het Sint-Mattheuskoor en J’Ansoldo. Maar daarnaast ben ik ook al meer dan 30 jaar dirigent van K.H. De Verenigde Vrienden van Avelgem en al meer dan 40 jaar van de Jeugdharmonie in Avelgem. Ik ben ook spelend lid van de harmonie van Kluisbergen, Anzegem en Petegem. Ook ben ik voorzitter en zingend lid van het koor Toon op Toon uit Ronse.
Amai, dat is een hele waslijst! Heb jij nog tijd over voor iets anders?
Ja, sedert ik geen muziekles meer geef in Ronse, maak ik wat meer tijd om te sporten. Maar het sociaal contact en het verenigingsleven dat vind ik heel erg belangrijk, vandaar mijn waslijst aan engagementen. Ik heb altijd alles heel graag gedaan en steeds met volle overgave. Trouwens nog steeds.
Normaal zou ik je nu interviewen omdat je met pensioen ging op 1 september, maar je tekende nog bij… waarvoor we je trouwens heel dankbaar zijn.
Inderdaad, dat klopt. Het is niet zo gemakkelijk om een kandidaat organist te vinden. We zijn een uitstervend ras geworden. Door omstandigheden kan mijn opvolger niet van start gaan op 1 september. Voor mij was het nogal vlug duidelijk wat ik moest doen. Ik gaf aan dat ik wel nog even verder wilde gaan.
Eerlijk gezegd was ik nog niet klaar om te stoppen, ik zou het veel te hard missen.
Ook mijn geloof in de zinvolle boodschap die wordt gebracht, deed me beslissen om verder tedoen.
Plots komt diaken Jean-Yves uit de kerk en wil toch even zijn dankbaarheid uitspreken naar Bernard toe voor de muzikale begeleiding van de uitvaart. ‘Zoals jij de viering opluistert, het is als het ware dat je mee voorgaat in de liturgie. Dankjewel hiervoor.’
Leuk om horen hé Bernard?
Zeker! Het doet goed om het wederzijds respect te voelen van de mensen met wie ik mag samenwerken. Ik heb eigenlijk altijd al een goeie band gehad met koorleden, vrijwilligers binnen de kerk, diaken JeanYves, de priesters en ook met jou.
Er wordt binnen onze Vincentiusgemeenschap veel gedaan om de kerk in stand te houden.
Met ‘de kerk’ bedoel ik het algemeen: een verzorgde liturgie, de dienstbaarheid naar de gemeenschap toe, de openheid naar jongeren, de mensen nabij zijn… Het is fijn om in zo’n dynamische eenheid te mogen werken.
Dankjewel op mijn beurt Bernard, maar daarvoor zijn we allen een schakel in het geheel. Ik denk dat het een mooie afsluiter is voor onze babbel. Dankjewel voor je openheid en uiteraard voor je blijvend engagement als organist!
Stefanie De Witte
