Op een woensdagnamiddag, wanneer de thermometer 29° aangeeft, heb ik afgesproken met Vicky Debue (46).
Ik ken Vicky als juf van de 3e kleuterklas in Vichte, als vormselcatechiste in Ingooigem en als vrouw van Davy Dewaele.
Ik maak bij mijn entree lachend de opmerking dat ik misschien beter een dubbel interview had gedaan, want ook Davy is geëngageerd in onze pastorale eenheid.
Maar dat is voor een volgend interview…
Vicky vertel eens, je betrokkenheid met de parochie kreeg je dit van thuis uit mee?
Ik werd thuis heel katholiek opgevoed. We gingen ook wekelijks naar de mis.
Het verenigingsleven was iets dat er bij mijn ouders wel in zat, maar specifiek naar de kerk toe niet echt.
Mijn moeder zat wel in het kerkkoor op de Heirweg, waar ik als kind, samen met mijn zus, ook deel van uitmaakte.
Davy en ik hebben ons ook aangesloten bij het Alleluiakoor in Ingooigem nadat we getrouwd zijn.
Davy en ik zijn trouwens gehuwd op de Heirweg.
De Heirweg? Was jij nog actief in het parochieleven daar?
Ik ben afkomstig van de Heirweg. Wekelijks gingen we met een aantal KLJ-jongeren naar de vrijdagavondmis en bleven we daar wat napraten.
Op een gegeven moment waren ze op zoek naar verjonging binnen de parochieraad en kwamen ze uit bij de jeugdbewegingen.
Ik vond het een uitdaging om als vertegenwoordiging vanuit KLJ Anzegem de stap naar de parochieraad te zetten.
Ik hielp daar bij de lichtmisviering, bij Broederlijk Delen,…
Op de Heirweg waren er geen jeugdbewegingen, vandaar trok ik naar Chiro Anzegem als kind en deed ik de overstap naar KLJ Anzegem vanaf mijn 16e.
Je zat en zit ook niet stil hé.
Nee dat is waar. In de KLJ in Anzegem hielp ik vaak bij de vieringen, bezinningen en kampvieringen.
Ook in de Femma help ik graag bij de bezinning van de kerstfeestjes of uitzwaaitochten.
Mooie passende, sprekende teksten zoeken die mensen doen stilstaan bij zichzelf en bij hun geloof.
Ik ben niet echt een ‘misganger’, dat is voor mij letterlijk soms té lang stilzitten.
Ik ben iemand voor de dienstbaarheid. Ik steek graag de handen uit de mouwen, iets doen voor een ander dat is meer mijn ding.
Als juf zie ik je vaak met je kleuters in de kerk van Vichte.
Klopt, ik vind het leuk om de kerk te betrekken in het klasgebeuren. Een bezoekje aan de kerk of bv. aan de Sint-Jozefskapel n.a.v. Vaderdag dat zorgt voor het totaalplaatje.
Het is eens een stukje godsdienst brengen op een andere manier, het zorgt voor een andere beleving.
Een kleuter is heel toegankelijk en heeft een open blik.
Bij het overlijden van iemand bijzonder in hun familie, in de Mariamaand, in de Goede Week,…
daar zie ik kansen om een band te maken met mijn kleuters op een andere manier.
Er zijn ook kleuters met een andere godsdienst thuis, daarover in gesprek gaan en filosoferen met mijn kleuters vind ik heel boeiend.
En dat is eigenlijk het verrijkende voor mij… aan de ene kant praat ik met mijn kleuters over de Jezus-verhalen en de betekenissen ervan.
Aan de andere kant ga ik met de vormelingen in gesprek over geloof. Hoe ze het geloof op hun leven kunnen leggen, hoe ze het kunnen beleven.
Ja, als catechist ben je ook wel in je element hé, dat kan ik zien als we samenkomen.
Dat is inderdaad ook iets dat me heel erg ligt. Toen we in gedachten hadden om naar Ingooigem te verhuizen besliste ik om mij te engageren als vormselcatechiste.
Het was een nieuwe ploeg die opstartte, ik vond dit wel een mooie uitdaging. Door Davy weet ik ook veel van het parochiaal leven in Ingooigem, want hij zit hier in de pastorale ploeg.
Ik vind het ook boeiend hoe we nu kunnen samenwerken in een groter geheel, met de werkingen van Gijzelbrechtegem, Kaster en Tiegem.
Ervaringen en verhalen delen, ideeën uitwisselen…
het samenwerken op zich met meerdere catechisten is een heel verrijkend iets.
Ook voor de vormelingen is het goed dat ze vormelingen leren kennen van andere werkingen. .
Uiteindelijk kennen heel veel elkaar via de muziekschool, via een sportclub,… en zo komt dit dan samen op hun weg naar het vormsel.
Jij bent duidelijk enthousiast over de samenwerking met de andere groepen.
Ja hoor, we kunnen zoveel leren van elkaar. Waarom dan niet de krachten bundelen.
Vanaf nu zijn we één grote werking, alleen nog een gepaste naam vinden. (knipoogt, verwijzend naar het agendapunt van onze laatste vergadering)
Ik ga eerlijk zijn Vicky, ik dacht dat ik een interview kwam doen met iemand van Ingooigem, maar blijkt dat jij echt wel iemand van ‘overal’ bent!
Jij draagt de gedachte van de pastorale eenheid al in je bloed zonder je het wist.
Dankjewel Vicky voor je enthousiaste medewerking, het is fijn om met zo’n mensen te mogen samenwerken.
Geniet van een deugddoende vakantie!
Stefanie De Witte
