Op een regenachtige donderdag ging ik langs bij Filip en Rosette. Ze verwachten me, dat is duidelijk… De deur gaat al open vooraleer ik de kans krijg om aan te bellen. De geur van koffie komt me al tegen. Altijd fijn om je welkom te voelen. We kennen elkaar natuurlijk al vrij goed, dus na een korte babbel over de kinderen, koetjes en kalfjes, gaan we van start.
Filip, jouw roots liggen niet in Vichte, maar waar dan wel? En wat bracht jou naar Vichte?
Ik ben inderdaad niet afkomstig van Vichte, maar ik woon hier ondertussen al van in 1977. Ik ben opgegroeid in Desselgem. Ik ben jammer genoeg op vrij jonge leeftijd mijn beide ouders verloren. Het gezin van Rosette heeft me toen heel goed opgevangen. Ik was daardoor in de weekends veel hier in Vichte. Toen we getrouwd zijn in 1977 zijn was het bijna evident dat we in Vichte kwamen wonen. Je kan dus zeggen dat de liefde me naar Vichte bracht.
En was het voor jou ook een evidentie om naar de kerk te gaan?
Rosette is opgegroeid in een heel katholiek gezin. Ze gingen als gezin wekelijks naar de kerk. Ik sloot me hier graag bij aan. Ik was ook heel lang misdienaar geweest in Desselgem, dus ik had er zeker geen probleem mee.
Filip en Rosette nemen het engagement binnen onze gemeenschap samen op.
Je bent dus al heel lang betrokken bij onze geloofsgemeenschap?
Ja, dat kan je wel zeggen. We hadden steeds goede contacten met de vorige priesters. In de tijd van priester Luc werd ik ook lector in de kerk van Vichte. Tot voor corona gingen we regelmatig naar de weekdagvieringen in het klooster. Zo leerden we ook zuster Jeannine goed kennen. We helpen zuster graag bij klusjes die dienen te gebeuren in en rond het klooster. Zuster kan op ons rekenen.
Maar jouw engagement op vandaag is toch een stuk groter…
Dat klopt inderdaad, dat gebeurde geleidelijk aan. In 2019 gingen we met Vichte naar Lourdes n.a.v. 900 jaar Vichte. Ik werd gevraagd om dit wat te trekken en contactpersoon te zijn tussen het bisdom en onze pastorale eenheid. Ik leerde op die manier heel wat nieuwe mensen kennen. Nadien was ik iets meer betrokken in de werking van de kerk. Toen Georges geopereerd werd, heb ik enkele taken van hem tijdelijk overgenomen. Je zou kunnen zeggen dat ik de rechterhand ben van Georges. Georges leert me de kneepjes van het vak en daar ben ik hem erg dankbaar voor.
En toen kreeg je de vraag om teamlid te worden… Heb je lang getwijfeld vooraleer je Jouw ‘ja-woord’ gaf?
Ik wou het toch even checken bij Rosette vooraleer ik mijn ja-woord nogmaals uitsprak. Ik vind dat we zo’n engagement samen aangaan. Want kiezen om in het team van de pastorale eenheid te stappen, is kiezen om mij niet alleen ten dienste te stellen van Vichte, maar van de hele Vincentiusgemeenschap. We dragen dit engagement samen, als koppel.
Rosette, ik zie jou ook veel in de kerk tijdens de week.
Ja, ik ben dan op mijn beurt de rechterhand van Filip. Ik verzorg de stand van de kaarsen. Ik ben al goed gekend bij de kaarsenleverancier. Soms komen we samen naar de kerk en dan zeg ik al lachend tegen Filip: ‘We zijn weer in ons buitenverblijf.’ Aankomen in de kerk van Vichte voelt een beetje als thuiskomen.
Wat zorgt ervoor dat jullie zich hier zo thuis voelen?
Door de bedevaarten naar Lourdes in 2019 en in 2023 hebben we heel veel mensen leren kennen. Er ontstonden hechte vriendschappen. Dat zorgt ervoor dat op zondag naar de viering gaan, ook een stukje samen komen is met vrienden. Je hebt heel veel sociale contacten, dat vind ik heel deugddoend. Onlangs werd ik door iemand aangesproken in Molecule, waar ik een flexi job doe: ‘Ah zo, ook hier breng jij het licht.’ Ik begreep het niet onmiddellijk, maar de vrouw zei: ‘Je zorgt voor het licht in de kerk op zondag en in de week hier in Molecule.’ Ik was gecharmeerd door haar opmerking.
Dat kan ik geloven Filip, die vrouw had dat goed gezegd. Mag ik vragen Filip wat jij belangrijk vindt dat we op vandaag niet uit het oog verliezen?
Binnen onze gemeenschap zijn we gezegend dat we nog zoveel mensen mogen verwelkomen in onze vieringen. We hebben een goede ploeg van vrijwilligers en diaken Jean- Yves is iemand die mensen goed kan samen brengen. Het doet me ook deugd dat er ingezet wordt op de jeugd. Kinderen worden binnen onze vieringen betrokken, vb. bij het bidden van het Onze Vader, dat vind ik belangrijk. Er zijn ook vieringen speciaal voor jongeren, jeugdbewegingen,... maar ook kindernevendiensten waardoor jonge gezinnen terug naar de kerk komen. Ik ben hoopvol voorde toekomst.
Met deze hoopvolle woorden wil ik jou danken voor dit interview Filip.
Filip zet graag zijn schouders ergens onder...
Ieder teamlid heeft een lichaamsdeel waarmee ze geassocieerd worden, omdat we samen één lichaam vormen. Het team koos voor jou, de schouders. Omdat jij iemand bent waarop je kan rekenen, als jij iets doet, dan zet jij er jouw 'schouders' onder… We willen je bij deze heel erg welkom heten in het team van onze pastorale eenheid.
Stefanie De Witte
