Zondag 4 december: een zondag als geen ander! We mochten te gast zijn in de Sint-Romboutskathedraal te Mechelen waar Dirk, samen met Emiel uit Boutersem, tot permanent diaken werd gewijd. Met velen uit onze pastorale eenheid en de Brusselse Kerk waren we aanwezig in de kathedraal om mee te vieren. Voor mij, en ik denk voor de meesten onder ons, was het de eerste maal dat ik een diakenwijding meemaakte. Het was een viering om niet snel te vergeten! ‘Om onze voeten te geleiden op een weg van vrede’ was het thema. Zoals ik al schreef in een blogtekst: een roeping ontstaat vaak als een kleine vonk, die niet meer te doven is en een groot vuur wordt. Zondag 4 december was de kathedraal vol vuur, zeker voor Dirk en Emiel maar ook voor allen die mee vierden. Het vuur van het geloof bracht ons samen! Wat een vreugde! Bij het begin van de viering werden beide wijdelingen voorgesteld door E.H. Tim Peeters, verantwoordelijke van de diakenopleiding. Daaruit bleek hoe verschillend beide wijdelingen zijn. Ook in hun dankwoord op het einde van de viering kwam dit tot uiting. God roept zijn mensen: hoe verscheiden wij ook zijn, met uiteenlopende talenten en taken. Daarin schuilt ook de rijkdom van Gods Kerk! Een moment dat mij diep geraakt heeft, was de litanie van de heiligen. Beide wijdelingen lagen neer terwijl de litanie, waarin ook de H. Benno en de H. Aleidis waren opgenomen, werd gezongen. Een moment gedragen door gebed en bezinning, in diepe verbondenheid met God en met elkaar! De wijding door de handoplegging en het wijdingsgebed werd gevolgd door de oplegging van stola en dalmatiek. Pastor Benno legde Dirk de stola op en Ute, echtgenote van Dirk, hielp hem om de dalmatiek aan te doen. Daarop volgde nog de overhandiging van het evangelieboek. De jubelzang ‘Laudate omnes gentes, laudate Dominum’ galmde door de kathedraal. De vreugde en grote dankbaarheid in deze viering werden ook concreet gemaakt door de collecte ten voordele van twee missieprojecten: GAM is een kleine NGO gevestigd in Etterbeek, geleid door missionarissen van een Columbiaanse orde, en een partnerorganisatie van de Zusters van Liefde van Jezus en Maria. Na de viering werden we gastvrij ontvangen op de receptie in het Pastoraal Centrum. Ook dat samenzijn deed deugd. Van harte dank, Dirk! En zoals je vroeg: we blijven mekaar dragen in gebed.
