Parabel van de barmhartige samaritaan
Respons van: Gabriel Tereszkiewicz
De parabel van de barmhartige samaritaan gaat erover dat we onze naaste moeten helpen.
Wie was "de naaste" in het verhaal?
De naaste van de gewonde mens aan de kant van de weg was wel zeker de samaritaan, want hij heeft deze mens geholpen.
En wat als diegene die de gewonde reiziger vindt een kind is?
Misschien kan het kind 112 bellen, of hulp gaan halen? Kinderen kunnen ook hulp gaan halen wanneer ze iemand in nood vinden. In november van vorig jaar heeft mijn zus Emilia (die is 15 jaar) op de hoek van de straat een man gevonden plat op de grond die niet goed meer kon ademen. Ze is naar huis gegaan om hulp te gaan halen bij mama. Mama is dan snel naar de hoek van de straat gerend om te gaan kijken of die man hulp nodig had. De man sprak alleen Pools. Een zwarte mijnheer was blijven staan en had intussen al 112 gebeld. Mijn mama is dan met die zieke mijnheer blijven praten om hem gerust te stellen tot de ambulance is aangekomen. De ambulanciers konden geen Pools. Mama is dan gebleven om voor hen te vertalen. De man had hartproblemen en had een afspraak om geopereerd te worden in het ziekenhuis. Hij wilde niet mee met de ambulance, maar hij lag op de grond en kon niet meer opstaan. Mama heeft hem gerust gesteld en de ambulance heeft hem meegenomen. Het is goed dat mijn zus hulp is gaan halen, want niemand kon die arme mijnheer verstaan, en hij had dringend een dokter nodig.
Waaraan moest ik denken tijdens het verhaal?
Ik moest denken dat zoiets vandaag ook nog kan gebeuren: dat een persoon door slechte mensen wordt aangevallen en bestolen en bijna vermoord.
Ik moest ook denken wat ik zelf zou doen als ik die persoon zou vinden aan de kant van de weg. Gelukkig heeft mijn mama mij voor we vertrokken zijn naar Amerika meegenomen naar een EHBO cursus.
Ik heb daar cpr geleerd , en wat te doen als iemand zich verbrandt, wat als iemand een opende wond heeft en wat je moet doen wanneer iemand flauw valt en veel meer.
Verder moest ik ook denken aan wat mijn grote zus meegemaakt heeft vorige maand in de buurt van Montgomery. Mijn zus is 17, dus al bijna volwassen. Ze was aan het joggen. Ze heeft een mevrouw gezien die van een brug wilde springen onder de auto's. Ze is ernaartoe gelopen en heeft 112 gebeld met haar GSM, en met de mevrouw gepraat tot de politie en de ambulance aangekomen zijn. Het duurde best lang tot er hulp kwam, dus mijn zus is snel naar een politieauto gerend die aan de overkant van het ronde punt stond om hulp te gaan halen.
Mijn zus had de keuze: in een grote boog om die mevrouw omheen lopen of ernaartoe lopen en helpen. Ik vind dat best wel knap, wat mijn zus gedaan heeft, want ze moet toch wel bang geweest zijn.
Wat zou ik kiezen, als ik iemand zou vinden op de grond die hulp nodig heeft?
Ik zou mama gaan halen, of 112 bellen en wachten tot de ambulance komt. Ik wilde die EHBO cursus eigenlijk helemaal niet doen, maar nu ben ik toch blij dat ik die gedaan heb, want ik ben minder bang om te helpen. Voor mijn zussen is die cursus alvast meteen van pas gekomen, twee keer zelfs.
Gabriel Tereszkiewicz
Respons van Frieda
Wat ik belangrijk vond in het verhaal was dat op zijn minst 1 voorbijganger ging helpen, het betekent dat hij veel vriendschap had ook voor mensen die er niet echt bijhoren.
Ik begreep niet echt dat de andere mensen die passeerden hem niet willen helpen, enkel de laatste voorbijganger maakte echt het verschil. Ik persoonlijk zou zelf iedereen die langs de kant ligt willen helpen, zeker een kindje.
Moest ik zelf diegene zijn die ziek langs de kant lag, ik zou aan iedereen hulp willen vragen in de hoop dat uiteindelijk iemand mij zou komen helpen.
Frieda
