Van Pasen tot Pinksteren horen we allerlei verhalen over verrijzen, opstaan uit het graf, terugzien over de dood heen, Jezus’ terugkeer naar de Vader en zijn troonsbestijging aan diens rechterhand als hemels eerherstel na de schande op Golgota. In deze paastijd denken we dan wellicht al eens aan wat onszelf na dit leven te wachten staat. Als we jong zijn lijkt die toekomst nog veraf. Op rijpere leeftijd vervliegt de tijd. “Fugit temus irreparabile”, zeiden ze meewarig in het Romeinse Rijk. Maar Jezus belooft dat de eeuwig trouwe God ons nooit laat vallen. De dood heeft dus niet het laatste woord besluiten we dan. Héél zeker weten we dat natuurlijk niet, maar we willen er toch graag op vertrouwen. Wij blijven tenslotte mensen van hoop in dit Heilig Jaar 2025.
De leerlingen van Jezus zijn in die paastijd uitgerekend niet bekommerd om dat hiernamaals. Integendeel, ze beleven zichtbaar elk NU-moment. Jezus’ landgenoten wisten wel dat, als ’t God belieft, ze zullen verrijzen op ‘de laatste dag’. Martha, de zus van Lazarus uit Bethanië, zag het eerst ook zo (Johannes 11, 19-27). Maar na de kruisdood realiseren Jezus’ volgelingen zich beetje bij beetje dat Jezus nu al is opgewekt “als eersteling van hen die ontslapen zijn” (1 Korintiërs 15, 20-22). Mattheus schrijft dan ook dat de heiligen hun graven beginnen te verlaten en aan velen verschijnen (Mattheüs 27, 51-53). Met andere woorden: die eindtijd, de grote opstanding, is al begonnen! “Ik ben de verrijzenis en het leven” corrigeert Jezus Martha vooraleer naar het graf van haar broer te trekken. En met Jezus begint er uiteindelijk een nieuw tijdsgewricht.
“Mannen van Galilea, wat staat ge naar de hemel te staren?” Die woorden maken het glashelder. De tijd dringt, er rest ons geen minuut meer, nu is het moment van handelen. Gods Geest stoomt de eerste christenen klaar voor de eindfase die zich voor hun ogen al aan het voltrekken is. Je zult je dus niet op het leven ná de dood fixeren, maar wel zonder tijdsverlies, liefst vandaag nog, getuigen van Gods liefde; vanaf Jeruzalem – de stad waar alle heil vandaan komt – tot aan de uiteinden van onze aarde.
Pastor Ludwig
