In Onze Lieve Vrouw Onbevlekt
Aswoensdag, het begin van de vasten. 40-dagentijd die wij nodig hebben om op een zinvolle manier op weg te gaan naar Pasen. Om 10.30 uur kwamen we samen in de kerk van O.L.Vrouw Onbevlekt in Evere. Pastor Gino ging ons voor in deze Aswoensdagviering.
Hij vroeg ons om in deze vastentijd meer aandacht te hebben:
- voor onszelf en onze manier van leven
- voor de anderen
om zo te komen tot meer aandacht voor GOD.
Tijdens de viering werden de oude palmtakjes verbrand en de asse gewijd. Wij werden bestrooid met de gewijde asse om zo samen, met onze medegelovigen, op weg te gaan naar Pasen.
Aan allen een deugddoende en inspirerende veertigdagentijd!
Lieve Raskin
In Onze Lieve Vrouw Stokkel
Aswoensdag is in de katholieke traditie het begin van de 40 dagen durende Vastentijd, die loopt tot en met Stille Zaterdag. Van Aswoensdag tot Pasen zijn er veertig vastendagen, waarbij de zondagen niet worden meegerekend. In die veertig dagen voor Pasen leven de mensen heel sober, er wordt alleen het hoogstnoodzakelijke gegeten. De vastentijd herinnert ons aan een verhaal uit de Bijbel waarin Jezus veertig dagen in de woestijn doorbracht zonder eten en drinken.
Aswoensdag is de eerste dag van de Veertigdagentijd. Op deze dag zet de priester met as een kruisje op het voorhoofd van de kerkgangers, om hen aan te sporen tot bezinning, boete en bekering. Terwijl de priester het askruisje zet, zegt hij doorgaans tegen iedere gelovige afzonderlijk: "Gedenk, mens, dat je stof bent en tot stof zult wederkeren". Volgens de instructies uit het Romeins missaal, dient de as te zijn gemaakt van de palmtakjes die op Palmzondag van het jaar ervoor werden uitgedeeld. Die takjes worden verbrand tot een fijn poeder en vervolgens met heilig water of chrisma (olie) tot een pasta gemengd.
De kerk Onze-Lieve-Vrouw van Stokkel was één van beide kerken in onze Pastorale Eenheid Aleidis waar een viering met asoplegging plaatsvond.Terwijl pater Benno de oude palmtakken verbrandde, zongen wij als openingslied “Alles wat over ons geschreven is, gaat Gij volbrengen in de 40 dagen”. Hiermee keken wij vooruit en schetsten wat er voor ons ligt.
Na de lectuur van de beide lezingen en het Evangelie heeft diaken Dirk gepreekt. Hij zei dat wij met deze viering een weg beginnen, de weg naar Pasen. Het Paasmysterie is niet evident. Maar de voorbereidingsperiode van de vasten kan ons helpen om een innerlijke weg van voorbereiding te gaan. Een weg, om het met de woorden van Paulus te zeggen, om ons te laten verzoenen met God.
Hij schetste ook de 3 wegen die ons moeten helpen bij deze voorbereiding op Pasen: vasten, aalmoezen en bidden. Terugkeren tot God de Heer en vasten: dat is waartoe we tijdens deze viering werden opgeroepen. Maar hoe doen we dat? Hoe kunnen we tot God terugkeren en hoe kunnen we vasten? Misschien klinkt het eigenaardig, maar voor mij is het door meer en door minder. Meer bezinning, meer aandacht voor wat echt belangrijk is. En minder tijd voor zelfverheerlijking, voor verslaving, voor eigen groot gelijk. Minder ikke en de rest kan stikken, meer de anderen. En natuurlijk meer God onze Heer, zodat we tot Hem kunnen terugkeren. Niet met sombere gezichten, maar van ganser harte. Bidden is op zoektocht en in dialoog gaan met God. Het is geen evidente weg, maar wel een doenbare.
De derde weg is die van de ‘aalmoezen’. Tijd, aandacht en geld geven aan hen die het beter kunnen gebruiken is ook een mooi werk. Het benadrukt het gericht zijn op de medemens. Broederlijk Delen roept er ons steevast toe op. In dit teken werd de collecte gehouden voor een Syrisch gezin – opgenomen in onze pastorale eenheid – dat zich inzet voor een gezin in Syrië dat zwaar getroffen werd door de aardbeving.
Tot slot wenste Dirk ons allen een weg van dagelijkse volharding, een weg van vasten, aalmoezen en bidden, onze weg naar Pasen toe.
Na de preek volgde de asoplegging bij de aanwezigen.
Het gebed over de gaven, de Consecratie, het Onze Vader, de Vredewens, de Communie en het slotgebed, leidden ons naar het einde van deze ingetogen viering. Zij die aanwezig waren zullen het met mij beamen: de viering was een mooie start voor onze weg naar Pasen toe.
Ik wens jullie allemaal dat deze veertigdagentijd van meer en minder een mooie groeitijd naar Pasen toe mag worden!
Marita Mombaerts
(de cursief gedrukte tekst is overgenomen uit de preek van diaken Dirk Van Erps)
