Op zondag 7 april namen we deel aan de viering in het mooie en knusse Sint-Elisabethkerkje van Haren. Het was beloken Pasen, dat Pasen als het ware afsluit. Tony ging er voor de laatste keer voor. Het was er de laatste zondagsviering.
Iets voor 9:15u kwamen we aan om nog even de fresco's te kunnen bewonderen voor de viering van start ging. We werden warm verwelkomd door de Harense geloofsgemeenschap. Paul wist ons te vertellen dat het oude orgel net gerestaureerd ging zijn en dat het dus spijtig was dat we dat nu niet meer gingen horen. Misschien zijn er geen zondagsvieringen meer maar kan er binnenkort eens een orgelconcert georganiseerd worden? Of wie weet zelfs een trouw met orgelmuziek?
Het was een viering om te danken voor de vele vieringen die hier eeuwenlang plaatsgevonden hebben. Je kan het je vandaag de dag moeilijk inbeelden dat men kort na 1900 van plan was geweest om het kerkje te vergroten omdat de gelovigen er niet allemaal in konden. De eerste wereldoorlog stak daar een stokje voor, waardoor het kerkje knus en authentiek is gebleven.
De organist was trouw op post om er een feestelijke viering van te maken en een aantal gelovigen waren speciaal naar Haren gekomen. Net zoals in het evangelie, met een van de verschijningsverhalen van Jezus, werd het een emotionele bijeenkomst, maar vooral ook een waar zending centraal stond. Laten we verder ons geloof uitdragen! Dit kan nog steeds na vandaag.
Op het einde van de viering sprak Paul ons heel oprecht toe en kreeg Tony een geschenk dat hem aan zijn tijd te Haren zou doen terugdenken. Daarna volgde een hartelijke receptie.
Haren is in elk geval hartelijk welkom in de gemeenschapskerk Sint-Jozef of een andere parochiekerk!
Sabine Bronchart
