Vorig jaar werd het samenwerkingsverband van onze verschillende pastorale eenheden gedoopt tot ‘Paulusgemeenschappen’. Deze naam werd gelanceerd tijdens de pinksterwake. Maar een nieuwe naam vraagt ook om een nieuw logo en dat was wat zoeken. In ons nadenken rond communicatie zaten we rond de tafel met Jan Claerhout en vertelden we van de weg en ons zoeken als samenwerkingsverband. Uit dat gesprek en zijn creatief denken ontstond ons nieuwe logo.
Het logo geeft een blauwe cirkel weer met daarin een witte kronkelende lijn en een kruis.
De cirkel staat symbool voor de stad waarin we leven en als Brusselse kerk werkzaam zijn. Het kruis spreekt voor zich, maar het doorbreekt de grens van de stad. De positie staat dus voor openheid. En dat willen we zijn: open gemeenschappen, open naar elkaar toe, naar de stad en naar de wereld, maar ook naar de andere gemeenschappen die nog niet tot de Paulusgemeenschappen behoren.
De witte lijn is de weergave van de eerste reis die Paulus maakte in het Middellandse Zeegebied. Er zouden er nog twee volgen, deze was het begin. Ook wij staan aan een begin van een nieuwe weg.
En dan de naam Paulusgemeenschappen ernaast: we willen als pastores eerder een Paulusfiguur dan een Petrusfiguur zijn. Paulus trok rond van gemeenschap tot gemeenschap en deze hadden een zekere zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. Ook wij trekken nu regelmatig naar andere plekken om te vieren. En ook vandaag willen we onze gemeenschappen sterker maken en aanmoedigen om meer verantwoordelijkheid te nemen in het reilen en zeilen van een geloofsgemeenschap. En dat alles binnen de katholieke kerk van Brussel. Zo is het logo compleet.
Als pastores vonden wij het ontwerp van Jan Claerhout mooi, kunstzinnig, open van geest en maatschappijbetrokken. Hopelijk kan u er zich ook in vinden. U kon het al bekijken in de zendingen van de blog en sinds kort ook in Kerk & Leven. In de toekomst zal u het nog wel vaker zien.
Hoe kwam Jan Claerhout nu terecht bij een Paulusreis? Hij bracht het traject van de Paulusreizen in verband met een aangrijpend kunstwerk van Bouchra Khalili dat deze zomer te zien was op de biënnale van Venetië: The Mapping Journey Project, een kunstwerk dat de tochten beschrijft die heel wat vluchtelingen maken op zoek naar een plek waar het goed leven is. De visualisatie van deze trajecten kan ook een metafoor zijn voor onze eigen zoektochten en trajecten.
En die zoektocht is nooit af. Ook ons traject als Nederlandstalige pastoraal binnen de Brusselse kerk niet. We zijn immers verkondigers van een boodschap die mensen steeds uitdaagt om op weg te gaan. We hebben net het jubeljaar 2025 ingezet onder het thema ‘Pelgrims van Hoop’. In de voetstappen van Paulus zijn we op goede weg.
Pastor Guido
