Ik ga regelmatig op bezoek bij mijn ‘buurvrouw Ghislaine’ en ondertussen ook mijn tweede moeder. Maar deze keer werd ik toch met iets meer schrik verwacht, want een interview geven, dat is eigenlijk niets voor Ghislaine – dat heb ik toch minstens 5 keer mogen horen in de voorbije dagen. Maar, allez, het mocht toch, omdat ik het was.
Je zou het Ghislaine niet aangeven dat ze ondertussen al 85 jaar is, maar wat wil je, tot voor kort ging ze nog twee keer per week meelopen met de loopclub aan de VUB en stappen doet ze nog altijd veel. Ghislaine is afkomstig van St. Lambrechts Herk, toen nog een zelfstandige gemeente maar sinds de fusies van 1976, een deelgemeente van Hasselt. Ghislaine’s mama is ook van ‘Moos Herk’, maar haar vader is afkomstig van het 7km verderop gelegen Kozen, nu een deelgemeente van Nieuwerkerke. Ghislaine is de oudste van de 6 kinderen, 1 jongen en 5 meisjes, waarvan er ondertussen al 2 gestorven zijn. Ghislaine herinnert zich nog hoe haar vader zeer fier was dat hij 1/maand met zijn auto mijnheer pastoor mocht rondrijden in het dorp als hij de communie naar de zieken bracht. De auto was dan zelfs getooid met een geel of een geel-wit vlagje, zodat de mensen wisten dat mijnheer pastoor zijn ronde deed.
In Herk ging Ghislaine ook naar de lagere meisjesschool bij de zusters Annonciaden; ze ging er graag, vooral hoofdrekenen en lezen deed ze graag; aardrijkskunde en geschiedenis veel minder. En ze heeft er ook haar eerste en plechtige communie gedaan. De dag na de plechtige communie, mochten alle communicanten de bus op naar St Truiden waar Mgr Kerkhofs, de bisschop van Luik, het vormsel toediende!
Na de lagere school is Ghislaine een jaar op internaat gegaan bij de zusters picpussen van Tongeren die dagelijks aanbidding deden in de kapel van het Kind Jezus van Praag. Het tweede jaar had Ghislaine nog maar 2 uur/dag les en ging ze, zoals zoveel Vlaamse meisjes van Alken en Kozen, werken in het St Vincentiusziekenhuis van Hoei, de beste jaren van haar leven. Vroeg opstaan om de dagelijkse mis van 6 uur bij te wonen en dan werken tot 19 uur. Ghislaine stond in voor het kuisen van de 2 operatiezalen. Bloed, veel bloed heeft ze daar gezien en hopen linnen twee keer uitgespoeld alvorens het naar de was ging. Dat allemaal voor 1340 BEF/maand (43€) plus kost en inwoon. Slechts 1/maand ging ze naar huis, maar toen al bracht ze haar avonden door met breien. Een vrachtwagen vol met breiwol zal Ghislaine ondertussen al afgebreid hebben. Op haar 16de is Ghislaine gaan ‘dienen’ in Brussel bij een adellijke familie: kuisen, eten maken, voor het kindje zorgen en toch al om de 14 dagen eens een weekend naar huis. Na 3 jaar is ze van familie veranderd, maar ze bleef verantwoordelijk voor de was en de keuken. En confituur maken, hopen potten confituur heeft ze gemaakt. En als de familie uitging op zaterdag, dan las Ghislaine de feuilleton in Le Soir en zo heeft ze haar kennis van het Frans verbeterd.
En als ze dan eens thuis was, dan ging ze met haar zus Paula naar de kermis in Wijer (naast Kozen) en haar zus kende daar een groep vrienden waar ook een Fons Slingers bij was en dan zag ze die nadien nog eens en dan zijn ze beginnen te schrijven en om de 14 dagen nam Fons de trein (3e klas op de houten banken) naar Brussel en voor haar 21ste, in december 1957, zijn ze getrouwd. In 1958 begon Fons aan zijn opleiding als trambestuurder in Brussel en hij heeft dan 10 jaar met de tram en bus gereden om dan naar de Kredietbank te gaan waar hij eerst de bewaking deed en nadien de recepties van de bank verzorgde. Wonen deden Ghislaine en Fons eerst in de Baljuwstraat en ze gingen werken als concierge en nadien nog op een school aan de Waterloosesteenweg. Kort nadien is Gilbert geboren en in 1964 Marleen en dat jaar zijn ze in Etterbeek komen wonen, in het huis met tuin waar Ghislaine nu nog steeds woont. In 1968 is Johan geboren. Met de 3 kinderen is Ghislaine thuis gebleven, maar regelmatig gingen zij en Fons nog ’s avonds bij mensen koken met een traiteur.
De ganse familie ging ’s zondags naar de mis in de H. Hart kerk in Etterbeek en het is daar dat priester Michel De Wever Ghislaine bij de pastoraal heeft betrokken. Al jaar en dag is Ghislaine ziekenbezoeker, vroeger een 10tal zieken, nu nog enkele maar Ghislaine werkt ook nog mee aan de maandelijkse Eucharistie in Home Beauport. Ghislaine was ook lid van de pastorale ploeg in Etterbeek en dit tot priester Hubert Loeckx verhuisd is en Etterbeek deel is geworden van ‘Etterbeek-Woluwe’.
Maar het was niet enkel pastoraal ten huize Slingers – Koopmans; Ghislaine was kernlid van de KAV en Fons was voorzitter van de judoclub en van de Vlaamse Senioren die in de jaren 90 een 200tal leden hadden. Dag en nacht was Fons ermee bezig. En dan ook nog in de gemeentepolitiek waar hij op de CVP-lijst zeer veel stemmen had gehaald, maar Ghislaine wou niet dat hij gemeenteraadslid werd.
Sinds begin de jaren 90 leed Fons aan suikerziekte en ondanks het feit dat hij zich strikt aan zijn dieet hield, was hij in 1997 toch 30kg vermagerd. Toen ze dan naar de dokter gingen, had hij uitzaaiingen vastgesteld en dan moest Fons naar het ziekenhuis waar hij 3 weken gebleven is. Hij mocht naar huis ‘om dood te gaan’ (zo de woorden van de dokter) en is dan nog 3 weken blijven leven tot in augustus. Voor zijn begrafenis was de H.Hart-kerk te klein en alhoewel Ghislaine ‘niemand gevraagd had’, waren er zeker 5 priesters-concelebranten. Alhoewel Fons nu al 26 jaar dood is, mist ze hem nog altijd en bidt ook dagelijks voor hem. Gelukkig is zoon Johan nog 8 jaar thuis blijven inwonen. Maar meer nog dan ‘vader’, mist Ghislaine haar dochter Marleen die in 2020 na een relatief korte strijd tegen kanker, gestorven is. Het is iets wat Ghislaine niemand toewenst, dat ze een kind moeten laten gaan. Maar in gebed voelt Ghislaine zich zeer verbonden en als schoonzoon Erik of de andere (schoon)kinderen langskomen, kan er nog over ‘ons Meentje’ gebabbeld worden.
Over de evolutie van de pastoraal heeft Ghislaine geen grote theorieën te verkondigen. Ze leest actief Kerk & Leven, “een zeer goed blad met veel goede artikels” (ik kan alleen maar akkoord zijn). Ze is blij dat ze af en toe eens kan meerijden naar St. Jozef in Evere want de Lourdesbedevaart van deze zomer heeft toch voor veel vriendschap gezorgd. Mgr De Kesel die we in Lourdes hebben leren kennen, zal ze missen. En Godvergeten en het getuigenis van de slachtoffers doet veel pijn, maar Ghislaine heeft grote bewondering voor Mgr Bonny.
En op Ghislaine’s vraag of ik nu eindelijk gedaan had met vragen te stellen, kon ik bevestigend antwoorden. Bedankt Ghislaine voor je tijd en je antwoorden, maar eerst toch nog even op de foto gaan in de tuin ondanks het feit dat je niet ‘goed op fotopapier pakt’.
Diaken Dirk
