Goede vrienden, ik schrijf dit hier letterlijk op zaterdagavond kort voor 23 uur. We zijn bijna 30 minuten terug van de ‘kaarskesprocessie’ en praten even na in onze hotellobby. Weer is een intense dag bijna voorbij, gevuld met activiteiten die ons uitnodigen om ons te bezinnen, om gewoon in stilte bij Maria en haar Zoon te vertoeven en om God te loven. In technische termen heb ik het hier over het morgengebed, Eucharistie aan de grot, zegening van de kaarsen en aanbidding van het licht, mogen luisteren naar een conferentie van de kapelaan voor de Nederlandstalige bedevaarders over het jaarthema waarin hij het woord van Maria ‘Ga zeggen aan de priesters dat men hier een kapel bouwt verbindt met de Exodus, de menswording van Christus en het Lourdesverhaal. Nadien hebben we nog een liturgie rond het gebaar van het water meegemaakt, het derde ‘Lourdesgebaar’ (rots aanraken, licht en water). En dan nog de vespers en de kaarskesprocessie.
Ik weet het wel, u lezer hebt daar niet veel aan, zo’n opsomming van activiteiten. Maar toch heb ik het gedaan, om toch te willen zeggen dat zo’n Lourdesbedevaart een actieve retraite is met vele mogelijkheden om zich intens met je geloof bezig te houden, ja, er in te groeien.
Maar er gaat heel veel door je hoofd terwijl je zo bezig bent. Sommige zaken zijn zeer bewust, zeer verstandelijk, zeer van het hoofd. Anderen zijn indrukken, gevoelens, niet altijd duidelijk te verwoorden, zeer van het hart.
Eén indruk ‘van het hoofd’: dat het geloof altijd klein begint, met Abraham en een klein volk, met Maria en Bernadette in Lourdes.
Eén indruk ‘van het hart’: voor mij als kraakvers diaken mee mogen voorgaan in de Eucharistie aan de grote – Eucharistie mogen meevieren terwijl je net onder het beeld van Maria mag zitten. Dat zijn momenten van stille vreugde, tekens van genade. Dank U
En ja, we lachen hier ook veel. En ja, dat is plezant. Dat is ontmoeten, dat is gemeenschap vormen en maken. Dat is Kerk-zijn in 2023, dat, ja, ook dat is een genade van Lourdes.
Dat we er nog veel moge meemaken en dat ze vruchten mogen dragen, kleine en grote. Meer moet het echt niet zijn (en toch is het meer).
DDD (afkorting van Dankbare Diaken Dirk)
