De 61ste diocesane bedevaart naar Lourdes was mijn allereerste. Wat me opviel? Enkele voorbeelden. De hartelijke uitstraling van onze aartsbisschop. De collegiale synergie tussen beide directeurs-diakens. De aanzienlijke groep, haast vijfhonderd deelnemers. Tony reisde met ons mee. De inzet van Europascouts, hospitaliers, vrijwilligers allerhande. De zorg en voorrang voor mindervaliden en zieken. De schoonheid en netheid van het heiligdom. Het rijk gevulde programma, het niveau. De bonte en geschakeerde origine van de pelgrims. De lauden, de vespers, het sacrament van de verzoening en ga zo maar door. Wat onze groep betreft, de bedrevenheid, gedrevenheid en beschikbaarheid van onze diaken, hotelverantwoordelijke, wagonverantwoordelijke, aalmoezenier en grapjas van dienst: Dirk 1. De sfeer was warm en broederlijk, precies zoals Luc Terlinden zei bij de zending. La fraternité, de broederlijkheid. Evangelische waarden niet louter in woorden uitdrukken, maar vooral ze in daden omzetten. Daar komt het op aan.
Na deze processie aan inspirerende indrukken deel ik iets over hoe ik de Mariale processie beleefde op vrijdag 15 augustus, het hoogfeest van de Tenhemelopneming van Maria, de Moeder Gods. Dirk spoorde vrijwilligers aan om aan de hand van een lang touw de menigte te leiden. Mia en ik, Annick en Paul waren kandidaat om samen met Dirk te zingen in het koor. De processie begon om 21 uur en besloot de dag. We vatten eerder, goed op tijd, post voor de poorten van de basiliek O.L.V. van de Rozenkrans en sloegen meteen aan het repeteren onder leiding van de ervaren cantor. Zingen deden we uit volle borst in het Frans, Engels, Duits, Italiaans, Spaans en Nederlands. Een groepje deelnemers zong ook in het Chinees, het Tamil en het Singalees. De sympathieke chapelain voor de Benelux, Limburger Dominique Derkoningen, was een van de drie lectoren die de vijf glorierijke mysteries van Maria bad. Wij zongen en zongen. De avond viel. De beeltenis van Maria, stralend wit en hel verlicht, werd rondgedragen. Honderden, duizenden kaarsjes bewogen zich voort op de esplanade aan onze voeten. En wij zongen ... Soms, beste lezer, mag je bedreven zijn in woordkunst, maar desondanks schieten woorden tekort.
Servus, John Van Vreckem
