Het is weer mei, de Mariamaand en dan vieren we Maria, en ook onze moeders! Alhoewel de over-commercialisering wel een beetje tegen de borst stoot, het idee van je moeder op 1 mei speciaal in de bloempjes te zetten is belangrijk en allesbehalve overbodig. Want moeders en moederliefde worden zo vaak als vanzelfsprekend beschouwd. Een moeder staat synoniem voor oneindige toewijding, geduld, liefde, zorg, luisterbereidheid, …. Maar laten we duidelijk wezen, een moeder is natuurlijk ook gewoon een mens, met haar sterktes en zwaktes en haar eigen persoonlijkheid.
Als ik eerlijk ben, kijk ik nog steeds met dezelfde bewondering en onvoorwaardelijke liefde naar mijn moeder als toen ik een jong meisje was en mijn knutselwerkjes maakte. Ze is werkelijk één uit de duizend en ik besef maar al te goed wat een ongelofelijk geluk ik heb. Velen rondom mij zullen ook beamen dat ik een heel unieke moeder (ouders) heb. Ik ben daar zo enorm dankbaar voor. Als kind en jongvolwassene heeft ze me ‘roots & wings’ gegeven door het vertrouwen dat ze me gaf. Van jong af aan mocht ik letterlijk de wereld gaan ontdekken. Ik weet dat ik echt formidabele kansen heb gekregen.
Nu ik zelf moeder ben, besef ik dat dit helemaal geen evidentie is: je kind loslaten. Het op weg sturen, laten ontdekken (met vallen en opstaan). Als moeder zorg je, koester je, bescherm je, voedt je op, … en toch moet je ook kunnen loslaten wat je het meest dierbaar is. Er voor zorgen dat je kind op z’n eigen benen leert staan, vertrouwen hebben dat het goed komt, en vooral vertrouwen geven. Je blijft je leven lang ‘moeder van’ net als dat je je leven lang ‘kind van’ blijft, dus dat werk is nooit gedaan.
Ik ben op een leeftijd gekomen waar verschillende van mijn vrienden hun moeder hebben verloren, of hun gezondheid enorm en snel achteruit gaat. Dat hoort ook bij het leven, dat is onvermijdelijk. En toch, hoe ziek of oud ze ook zijn, je blijft verweesd achter als je moeder sterft. Want welke relatie je ook hebt gehad met je moeder, het is een stuk van jezelf dat je verliest. Onlangs verloor een goede vriendin haar mama met wie ze de laatste jaren een moeilijkere relatie had en ook als kind nooit een heel hechte band had gehad door omstandigheden. Maar in de laatste week voor het overlijden hebben ze diepe en eerlijke gesprekken gevoerd, dingen kunnen uitspreken, wederzijds hun liefde kunnen tonen. Het was zo intens, zo louterend en zo’n mooi geschenk. Haar mama is vredig kunnen vertrekken en zij is ontzettend dankbaar.
Mijn moeder en vader worden dit jaar 80. Ze zijn nog in goede form en blijven zich heel actief inzetten voor de gemeenschap. Ik praat dagelijks met mijn moeder via skype. En mijn 13-jarige zoon houdt er ook van om met zijn Oma een praatje te doen. Sommigen vinden dat bizar, ongezond, te afhankelijk, niet volwassen. Dat deert me niet, want ik koester die momenten en gesprekjes, geniet ervan, en ben er dankbaar voor. En ik reken erop dat ik dat nog voor vele jaren kan doen. Het kan ook elke dag Moederdag zijn ;-).
Kathleen Van Hove
