Op 21 april zal het 2 jaar geleden zijn dat een goeie vriendin, Raphaëlle d’Yvoire, overleden is na 10 jaar strijden tegen de vreselijke ziekte ALS. Ze was een ongelofelijk dappere, intelligente, diepgelovige, warme vrouw, vriendin, moeder, wereldburger, correspondente in België voor La Croix, en nog zoveel meer. Ze liet vier knappe zonen en een echtgenoot achter.
Haar man, Henk van Goethem, is op 5 maart komen getuigen over hoe hij en zijn gezin met deze oneerlijke strijd tegen deze ongeneeslijke ziekte zijn omgegaan. Wat hen kracht heeft gegeven om toch te blijven houden van het leven. Henk gebruikte de tekst van de liturgie om zijn verhaal te vertellen. De boodschap van ‘ga erop uit, durf’, hebben Henk en Raphaëlle steeds in praktijk gezet. Samen hebben ze op verschillende plekken in de wereld gewoond en met vluchtelingen gewerkt voor UNHCR. Uiteindelijk zijn ze in Brussel beland en hebben daar hun thuis opgebouwd. Maar in 2011 is de vreselijke diagnose gevallen, als donderslag bij heldere hemel.
Het begon met klein ongemak en pijn, maar het werd een lang aftakelingsproces, waarbij
Raphaëlle gaandeweg minder alleen kon en hulp nodig had van anderen. Dat was helemaal niet makkelijk voor de onafhankelijke geest en dappere vrouw die ze was. Het was moeilijk om te aanvaarden dat ze niet meer in staat was om vele van de moederlijke taken op zich te nemen, of om actieve echtgenote, vriendin of journaliste te zijn. De jongens en Henk hebben met ongelofelijk veel overgave gedaan wat ze konden om haar te ondersteunen en het draagbaar te maken. Raphaëlle bleef tot op het laatste ontzettend begaan met de jongens. Ze hield van het leven en gaf dat ook door aan haar kinderen en de enorme groep van vrienden rondom haar.
Henk vertelde dat de ziekte en de weg die ze samen hebben afgelegd een hechte band heeft gecreëerd, waarvoor hij dankbaar is. Raphaëlle putte veel kracht uit haar geloof en dat blijft Henk en de jongens sterken en inspireren.
Kathleen Van Hove
