Op 1 december ging met de eerste zondag van de advent het nieuwe kerkelijk jaar van start. Wat heeft de kerk onze samenleving te bieden in deze tijd? “Geloof heeft mijn leven en opdracht gemakkelijker gemaakt”, schrijft Angela Merkel in haar pas verschenen biografie “Freiheit”.
Bijbelverhalen dagen me intellectueel uit en inspireren mij, zowel thuis als op het werk. Het kost me weinig moeite om ze één op één op het dagelijks leven te leggen. Ze zijn een bron van nieuwe inzichten die mij confronteren met mijn blindheid. Ik leer de dingen, de mensen en mezelf anders en beter kennen. Ken je deze wijsheid? “Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal ieders dienaar moeten zijn.” Een Bijbelse aanmoediging voor dienend in plaats van toxisch leiderschap.
Er is een inflatie aan dure coaches: voor onze loopbaan, burn-out, stress, relatie, ouderschap, midlife, slaapproblemen, voeding, verslaving en zelfzorg. Iedereen coach? De groeiende aandacht voor mentaal welzijn, ook door werkgevers, is positief en creëert een win-win: gelukkige medewerkers en tevreden werkgevers vermijdt dat er hoge kosten zijn door uitval van personeel. Meer fundamenteel lijkt de hoge vraag naar coaching een leemte te vullen. Wij zijn zinzoekers in een sterk geseculariseerd land. De paradox is dat de spirituele nood hoog is, maar de kerken leeg.
In de Bijbel vind ik verhalen die verrassend actueel zijn, een waarheid die appelleert. Kent u de parabel van de arbeiders van het elfde uur? Daarin krijgen de werknemers die alleen het laatste uur van de dag gewerkt hebben hetzelfde loon als degenen die al van ’s morgens aan het werk zijn. Dit is een tegengewicht voor de dominante meritocratie, waarbij velen uit de boot vallen. In het Rijk Gods krijgt iedereen te eten. Ik hou van het tegendraadse in de verhalen van het evangelie, die haaks lijken te staan op de tijd waarin we leven.
De kerk heeft een ruim aanbod aan spiritualiteit, het is zelfs gratis. De verhalen uit het evangelie nodigen me uit om een betere versie te worden van mezelf: hoe kan ik met vertrouwen dienstbaar in het leven staan? Hoe kan ik anderen – zelfs mijn vijanden – leren graag te zien? Hoe kan ik leren vergeven? De kerk heeft een rijk aanbod, maar het is onbekend.
Psychiater Stephan Claes schreef het boek “De gestreste samenleving”. Hij schrijft hoe mensen vandaag lijden onder voortdurende controledrang. Mensen krijgen de indruk dat er geen vertrouwen meer is, alleen wantrouwen. Leggen wij zelf niet vaak de nadruk op het negatieve? Er is een drang naar perfectie, volmaaktheid. Er mogen geen fouten gemaakt worden. We leveren snel commentaar en kritiek. We zijn angstig en maken ons zorgen. Iedereen is gestrest en loopt naar een therapeut. Wat loopt er mis in onze samenleving? “Wie aan het leven lijdt of gestrest is, kan herstel vinden als er vertrouwen is.”, zegt Stephan Claes. We hebben nood aan erkenning, bevestiging, betekenis en troost.
Persoonlijk haal ik kracht en vertrouwen uit de blijde boodschap van het christelijke geloof. Kerk betekent voor mij een weg naar waarheid en geluk. De Bijbelteksten raken mij en het feit dat ik deel uitmaak van een geloofsgemeenschap, maakt mij gelukkig. Spiritualiteit helpt me dromen, bidden, danken, doorzetten, overwinnen. Het schenkt me rust en veerkracht. Mijn geloof helpt me om voorbij dreigende berichtgeving en complottheorieën het hoopvolle te blijven zien. Het helpt me om de positieve toon aan te houden en de verwondering te blijven koesteren.
Ik vind een warme gemeenschap van voorgangers en leken in de Nederlandstalige kerk in Brussel. Alleen houd je niet vol. Het doet deugd om als christenen samen te zijn, samen te zingen, samen te ondernemen en de toekomst voor te bereiden. Zoals een vriend mij zegt: “Het is niet de bestemming en ook niet de weg die telt. Wat écht telt is de compagnie, het gezelschap.” Eenzaam thuiswerk is niet aan mij besteed. Ik ben graag en dagelijks op het werk, kantoortijger tussen de collega’s. Ik hoor van ongelovige en andersgelovige vrienden en collega’s: “Hoe fijn moet het zijn om je gedragen te weten door je geloof!” Het evangelie is een gratis geschenk. Een blijde boodschap die vertrouwen geeft.
In de advent ben ik wat aandachtiger voor de lichtpunten om mij heen. Een van die lichtpunten voor mij is ongetwijfeld mijn vrouw. Na jaren samen wil ik haar niet als vanzelfsprekend beschouwen, maar als een kracht die mijn leven versterkt. Advent is een tijd om te oefenen in verlangen. Een aanmoediging om hoopvol te blijven. Een uitnodiging om dankbaar te zijn voor de vele mooie en blije dingen die ons overkomen. In de advent probeer ik het licht te blijven zien, zoals Mia van Gorki & Luc De Vos.
Jurian
