Van 25 februari tot en met 5 maart loopt de internationale week van de vrijwilliger. Tijd om één van onze vrijwilligers in de schijnwerpers te zetten: Marie-Thérèse Marrant.
Marie-Thérèse, wat doe je precies als vrijwilligster?
Ik ben actief in het onderwijs en de parochie. Ik ben al meer dan 15 jaar voorzitter van TweeBergen, een kleinere scholengemeenschap van zowat 10 oud-parochieschooltjes. Daarbij denk ik mee na over de toekomst: hoe kunnen we groeien? Ik ben ook ongeveer 25 jaar voorzitter van het Schoolbestuur van de Sint-Jozefsschool, en daarvoor meer dan 40 jaar penningsmeester voor de ouderraad. In het Schoolbestuur volg ik praktische zaken op: personeel, infrastructuur, externe relaties,…
In de H. Familie parochie ben ik 9 jaar lid en 6 jaar voorzitter van de Kerkfabriek. Het is een erg multiculturele parochie met een Nederlandstalige, Franstalige, Syrische en Hongaarse gemeenschap. Dat is soms een uitdaging – zoals toen we coronamaatregelen moesten aankondigen – maar ik heb bijzonder fijne contacten met velen van hen. Verder help ik bij een hele waaier aan pastorale activiteiten: samen met pastor Chris zorg ik voor de campagnes van Welzijnszorg en Broederlijk Delen, ik bereid mee de liturgie en de boekjes voor de vieringen voor, hang affiches op, onthaal mensen, werk mee aan uitvaarten,… Ik doe dit al meer dan 60 jaar (!), sinds mijn eerste communie.
Hoe is het allemaal begonnen?
Meestal ben ik er gewoon ingerold: er kwam een plaats vrij en men vroeg me die in te nemen. Ik heb veel kansen gekregen en ben daar dankbaar om. Vrijwilligerswerk is een soort ‘erfelijke virus’: mijn beide ouders hebben zich ook ingezet voor de parochie. Ik heb er ook mooie herinneringen aan; zo herinner ik me bijvoorbeeld de ‘beatmissen’ (met gitaar en drum) die we in de jaren zestig opstartten.
Wat geeft je het meest vreugde in je vrijwilligerswerk?
Dat ik me kàn en màg inzetten. Als vrijwilliger doe je evenveel of zelfs meer dan beroepshalve, maar… niet omdat het moet. Bijzonder dankbaar ben ik dat ik nog een goede gezondheid heb.
Verder is er de dankbaarheid die je, vaak op een heel eenvoudige manier, krijgt van leerlingen met leermoeilijkheden, die vaak erg veel extra inspanningen moeten leveren, iets wat ze ook op vrijwillige basis doen. En de vergaderingen van het Schoolbestuur zijn erg constructief: we steunen en bemoedigen er elkaar.
Wat zijn de grootste uitdagingen bij je inzet?
Je mag je niet laten ontmoedigen en je moet veel geduld opbrengen. Dat laatste is geen probleem want ik heb in het onderwijs gestaan (lacht). Het tekort aan leerkrachten is ook een uitdaging. Wanorde in de kerk kan me soms ergeren. Gelukkig ben ik geen controlefreak: afspraken moeten nagekomen worden, maar naarmate ik ouder word ben ik toch flexibeler geworden. En, ook belangrijk: al deze uitdagingen zijn een dagelijkse bekommernis, maar ’s avonds laat ik ze los.
Ik heb mei ’68 meegemaakt, en door de band kregen leken en vrouwen altijd respect in onze parochie. Tegendraadse mensen op dat vlak, daar heb ik het wel moeilijk mee. Tenslotte was mijn wekelijks vrijwilligerswerk voor de teksten van Kerk & Leven 10 jaar lang ook wel een heel corvee.
Wat is volgens jou belangrijk en waardevol aan het vrijwilligerswerk?
Neem in onze samenleving het vrijwilligerswerk weg, en je verliest heel wat! Ik vind het belangrijk vrijwilligers te motiveren. Als vrijwilliger moet je aan bod komen met jouw talenten en met wat je graag doet. Zo is het leuk om zien hoe de lectoren in de H. Familie, als ze eens niet kunnen komen op de hun toegewezen dag, graag omwisselen met één van hun collega’s: dat komt op de eerste plaats, omdat ze zo graag voorlezen. Je geeft veel, maar je krijgt ook veel terug. Zo breid je jouw kennissenkring uit. Sta ook open voor andere mensen en hun interesses: vrijwilligerswerk doe je niet alleen voor jezelf. Soms vind je ook nieuwe vrijwilligers door de omstandigheden. Doordat mensen tijdens onze corona gebedsvieringen gewoon van op hun stoel een korte tekst konden lezen, vonden we twee nieuwe kandidaten als lector. Een lage drempel helpt dus. Anderzijds moet je mensen wel durven aanspreken. In onze parochie organiseer ik ook mee het maandelijks aperitief voor het goede doel, na de viering. Als dat een mooie som opbrengt, doet dit deugd.
Heb je nog een boodschap voor (kandidaat-) vrijwilligers?
Informeer eens naar waar men nog vrijwilligers kan gebruiken.
Als je een partner hebt, is het niet alleen belangrijk dat die akkoord is dat je regelmatig weg bent, maar ook dat je er met elkaar kunt over praten en dat je elkaar ondersteunt
Beheer je agenda goed, zeker als je geen beroepsactiviteiten meer hebt. Tegenwoordig spreken Roger en ik af om dagelijks niet meer dan twee activiteiten te voorzien (glimlacht)
Tenslotte, zeker als je met pensioen bent: het vrijwilligerswerk garandeert, dat je met je tijd blijft meegaan op het vlak van communicatiemiddelen. Het is dus ook nog eens goed voor de grijze cellen!
Bedankt voor je getuigenis, Marie-Thérèse, en nog veel plezier met je waardevolle vrijwilligerswerk!
Wim Corbeel.
