Door in de titel een verwijzing naar een ‘ooggetuigenis’ op te nemen, wil ik, volgens de beste marketingtechnieken (‘trucen van de foor’ zou ons ma zeggen) een air van exclusiviteit aan dit artikel geven. Maar dat kan natuurlijk niet! Niet alleen waren er een 30-tal diakens, meer dan 200 priesters en 20 bisschoppen, de kathedraal zat vol. Er was veel ‘schoon volk’: de Koning en Koningin, Minister Annelies Verlinden, tal van hoogwaardigheidsbekleders, vertegenwoordigers van de andere godsdiensten (het trof me dat onze Kardinaal in zijn welkomwoord zelfs expliciet de vertegenwoordigers van de georganiseerde vrijzinnigheid welkom heette) en zeer veel ‘gewone gelovigen’. Maar het was niet evident een plaatsje te krijgen als je geen ‘reservatie’ had, maar ik ken toch enkelen die erin geslaagd zijn. Voor de anderen was er een groot scherm in de zeer mooie (en grote) tuin van het Aartsbisschoppelijk paleis, waar nadien ook de receptie was.
Onze aartsbisschop werd voorgesteld door o.a. onze mede-parochiaan Paul Delva, die – zo zei hij zelf - nog nooit zoveel applaus voor één van zijn ‘toespraken’ had gekregen. Luc Terlinden werd voorgesteld als een scout, natuurvriend, bergbeklimmer, baasje van hond Oscar, maar ook als een bescheiden, intelligent man, met een groot hart voor de jeugd en de pastoraal; en, natuurlijk niet te vergeten, een groot geloof en godsvertrouwen.
Nadien werd de benoemingsbul van de Paus voorgelezen en aan ons getoond – denk hierbij aan een ‘middeleeuwse akte’ op perkament, met mooi letters en een groot zegel. Niet onverwacht legde de Paus de nadruk op het synodale karakter van onze Kerk, een thema dat gedurende de viering regelmatig terugkwam.
Na het aanroepen van de Geest, werd Mgr Luc ondervraagd door onze Kardinaal – en ik kan getuigen dat de ondervraging van een toekomstige bisschop een stuk uitgebreider en veelomvattender is dan die van een permanente diaken! De litanie van de heiligen was, zoals zoveel in deze meertalige dienst, in het Latijn. Vele lokale heiligen werden aanroepen, niet enkel St Jan Berchmans en Damiaan de Veuster, maar ook de Heilige Gertrudis én Aleidis van Schaarbeek!
Eén van de indrukwekkendste momenten voor mij was toen tijdens het wijdingsgebed twee diakens het Evangeliarum boven het hoofd van Mgr Luc hielden. Hij plaatst zich hiermee ook letterlijk onder het Woord Gods. De handoplegging gebeurde door alle aanwezige bisschoppen, waaronder de Apostolische nuntiussen in ons land, de Aartsbisschop van Parijs, enkele andere Franse bisschoppen, de kardinaal-aartsbisschop van Luxemburg, de bisschop van Rotterdam en als allerlaatste, de ondertussen 86-jarige Mgr de Bie, de vroegere hulpbisschop van Vlaams-Brabant! Na de zalving, werden de bisschoppelijke insignia overhandigd: evangelieboek, ring, pallium, mijter en staf. Je merkte dat Mgr Luc het niet gewoon is een ring te dragen, want hij was er zo sterk mee aan het schuiven en spelen als ik toen ik op mijn vormsel (plechtige communie, heette dat toen nog) mijn eerste uurwerk kreeg.
Tijdens de nadien volgende offerande, hoorden en zagen we voor het eerst het Afrikaanse koor en een Afrikaanse gavenprocessie. Het was een mooi en uitbundig moment – misschien het beste teken van de ‘katholiciteit’ (in de betekenis van ‘gericht tot iedereen’) in ons Aartsbisdom.
Nadien mocht Mgr Luc voor het eerst voorgaan in het Eucharistisch gebed als aartsbisschop. En om iedereen te laten deelnemen aan de communie, was er ook wel wat tijd nodig. Maar langzaam maar zeker, zo na 2 ½ uur, ging de wijdingsviering naar zijn einde. Maar de bedanking van Mgr Luc mocht er zijn; ik denk dat ik de ‘programmaverklaring’ van onze nieuwe bisschop heb gehoord. Bescheiden, luisterbereid, gericht op samenwerking en (meer) aandacht voor de vrouw in de Kerk. Duidelijk ontroerd was Mgr Luc (en waarschijnlijk ook de ganse gemeenschap) toen hij naar zijn overleden ouders verwees. Na een rondgang in de Kathedraal met zijn 3 hulpbisschoppen, begon de uittrede en mochten alle diakens, priesters en bisschoppen in een mooie halve cirkel buiten onze nieuwe bisschop begroeten.
Nadien zijn we dan nog naar de receptie gegaan om er een glaasje wijn (‘zeer goede’ zei Ute) en een bier (La Biche de St Gilles) te drinken en dan met de trein terug naar huis. Het was een mooie, aangrijpende viering. Ik denk dat onze nieuwe Aartsbisschop de best mogelijke start heeft gekregen. Wij hebben hem alvast in ons hart gesloten. Laten we voor hem bidden – terzelfdertijd ervaren we ook een groot gevoel van dankbaarheid tegenover onze Kardinaal voor zijn werk als aartsbisschop.
We kijken nu al uit naar de ‘inbezitneming van de Brusselse kathedraal’ door Mgr Luc op dinsdag 12 september en de dankviering voor Kardinaal De Kesel, waarschijnlijk ergens in november.
Diaken Dirk
