Een zoomgebed: het leek even of we terugkeerden naar coronatijd toen de kerken gesloten waren. Een zoomgebed op zondagvoormiddag was toen een mogelijkheid om toch samen te komen. Zo schrijft pastor Johan ook in zijn blogtekst. In de gemeenschappen Emmaüs en Kleopas bleef het zoomgebed in de vasten behouden en werd nu opengesteld voor de Paulusgemeenschappen. Pastor Johan had, met de hulp van Kiki, dit zoomgebed voorbereid. De dag voordien werd al even uitgetest of alles in orde was. Bij techniek kan je beter op zeker spelen. Bij het begin werd ieder uitgenodigd om een kaars aan te steken, een teken van verbondenheid, met op de achtergrond de muziek van Psalm 122.
Hoop was de rode draad in het zoomgebed, in de teksten, gebeden en liederen. Mij trof ondermeer de keuze van de evangelietekst over de genezing van een blinde: hoop is ook zien! Kleine daden van goedheid herkennen en aanmoedigen. Na de evangelietekst volgden enkele vragen om bij stil te staan: ‘kan ok met aandacht zien?’, ‘Wie of wat ziek ik scherp?’, ‘Waar zie ik tekenen van hoop?’ Op de achtergrond klonk het heel mooie lied van Huub Oosterhuis: ‘De steppe zal bloeien.’ Ieder die het wenste kon dan een voorbede uitspreken. Met enkele gebeden rond hoop en de hymne van het Jubeljaar werd dit zoomgebed afgesloten. Samen mogen we pelgrims van hoop zijn!
