“Een tijd van reflectie en af en toe wat neerslachtigheid. Ik kijk uit naar de wende, wanneer de dagen weer beginnen te lengen. Een echte wedergeboorte. De mooiste tijd van het jaar vind ik deze weken niet. Deze tijd voelt soms aan als iets artificieels. Zo’n kerstmarkt bezoeken, ik passeer er wel eens, kort, een halfuurtje. Zo veel mensen, waarom? Ik voel weinig connectie met dit gedoe, al smaak ik wel graag een goede romantische kerstkomedie”, antwoordde een vriend toen ik hem vroeg wat hij vindt van de kersttijd.
Voor mij bereikte de knusse gezelligheid van deze donkere dagen afgelopen weekend een eerste hoogtepunt. Samen met vrouwlief pompoensoep makend genoot ik van de tweedaagse Klara Top 100, terwijl de kinderen, met lange skisokken aan en hun chauffage op één, vlijtig studeerden voor de kerstexamens. Ons sfeervolle appartement met licht en zicht is ideaal voor deze tijd van het jaar. Toegegeven, vanaf april of mei, wanneer het warmer wordt, piekt onze woonstkeuze wel eens. Half november was het nog zacht voor een fietstocht tussen de herfstkleuren. Intussen is het een pak frisser buiten. Ik hou van de vaste routine van de laatste weken van het jaar. Samenwerken met de collega’s in een constructieve sfeer. Supporteren en steun bieden aan onze scholieren in het tweede en vijfde middelbaar. Af en toe een momentje van stress, probeer ik deze tijd te omarmen. Ik ben actief en voel mij nuttig. Ik maak bewust tijd voor de advent. Een periode van verwachting en hoop. Kerstmis, mijn lievelingsfilm Love Actually en Mariah Carey komen eraan.
Advent is een aanmoediging om hoopvol te blijven. De hoop niet opgeven en verlangen. Verlangen drijft ons vooruit. Verlangen naar een kind dat geboren wordt. Advent is bij uitstek een tijd om te oefenen in verlangen en waakzaamheid. “Blijf verwonderd”, moedigt radio Klara ons aan. In deze donkere dagen kunnen we wat aandachtiger zijn voor de lichtpunten om ons heen. Zoals onze partner en geliefden. En dankbaar zijn voor de vele mooie en blije dingen die ons overkomen. Zoals Mia van Gorki. Zij heeft het licht gezien en vraagt: “Kun jij nog dromen?”
Het zijn intense weken. Het ritme en de structuur van het werk en de kerstexamens vind ik niet onprettig. Dit voelt oprecht als een mooie en zinvolle tijd. Als ouder van een zestienjarige zoon, heb ik de afgelopen weken alweer veel bijgeleerd. Neen zeggen is geen optie meer. Ik vind er nauwelijks argumenten voor. Loslaten en vertrouwen is aan de orde. De schoolplanning en -resultaten bieden houvast, of niet. Ik ben dankbaar voor het goede gesprek met de klastitularis enkele weken geleden. Ouder en partner mogen zijn is het grootste avontuur van mijn leven. Wat. Een. Leercurve.
Er is veel negatief nieuws, ook over mijn stad, Brussel. In een interview met de Franse ex-president François Hollande, tien jaar na de aanslagen in Parijs, las ik: “Vandaag zijn we verdeeld over identiteit, migratie, religie, zelfs over de waarheid zelf. Het vertrouwen brokkelt af: in de politiek, in de media, en in elkaar." Een harde, maar eerlijke analyse.
In de advent worden christenen opgeroepen 'pelgrim van hoop' te zijn, naar het thema van het door paus Franciscus uitgeroepen Jubeljaar 2025. Kerstmis als symbool van vernieuwing, verzoening en hoop. Vrolijke en hartverwarmende kerst.
Jurian Van Parys
