4) Het Lichtpunt in Balen
Els is coördinator van het Het Lichtpunt dat 160 gezinnen of zo’n 400 mensen in Balen bereikt. Bella leerde het Lichtpunt in 2008 kennen en maakt deel uit van het bestuur. “Het is een groep van mensen in armoede en niet in armoede,” zegt ze. Els voegt toe: “Wij zijn geen groep die van alles geeft, maar die mensen samenbrengt, laagdrempelig maar ook in thema-avonden. Het Lichtpunt heeft bijvoorbeeld het armoedebeleid onder de loep genomen en is er nu ook bij betrokken”.
Wat hoop geeft, verwoordt Bella zo: “Ik hoop altijd op het beste, ook voor mijn omgeving. Mijn leven is nog niet zoals ik het wil, maar het Lichtpunt heeft mijn leven veranderd. Ik had een groot minderwaardigheidscomplex: “ik kan niets”. Een dag zonder schulden, zonder zorgen, dat zou ik het goede leven vinden. Mensen die niet in armoede staan, weten niet wat de impact is op jezelf: heel veel ongezonde stress, waar je echt ziek van wordt. Als je bij het Lichtpunt binnenkomt, komt er altijd iemand naar je toe en je krijgt een knuffel. Je weet dat je er bij hoort, je hoeft geen personage aan te maken. Ik kan gewoon mezelf zijn. Daardoor kreeg ik mijn vertrouwen terug”. Els stelde de vraag “wat betekent het Lichtpunt voor jou” ook aan de 18 leden van het bestuur en de groep van 40 – 50 mensen, die iets willen doen voor het Lichtpunt. Ze antwoordden: “Een goede reden om het huis uit te komen. Een plek om onze ideeën te geven, om begrip en steun te vinden. Een kracht als ik me uitgeput voel”.
Els zelf vindt het heel sterk om te zien dat mensen zelf draagkracht krijgen, en voorstellen doen. En ook de grote solidariteit onder elkaar. Bella beaamt: “Ik blijf helpen, al is het met een half bord eten, omdat ik weet wat het is. Ook al zie ik dingen die niet goed zijn, ik blijf helpen, want ik weet dat er altijd een verhaal is achter de ellende. Daarom is het ook zo moeilijk om er uit te geraken. Dat duurt heel lang en dat kan maar beginnen als men zich veilig en erkend voelt.”
5) Ecokerk
Patrick Naulaerts stelt Ecokerk voor en de nieuwe campagne, die zal plaatsvinden tussen 1 september en 4 oktober 2025. De campagne stelt knooppunten van hoop voor. Vooreerst is de encycliek Laudato Si dit jaar 10 jaar oud. Ook het 800 jaar oude Zonnelied van de heilige Franciscus is een knooppunt. Met deze sterke inhoud wordt ook letterlijk op weg gegaan. Er zijn immers al zo’n 67 Laudato Si bomen geplant, als symbolisch engagement voor de zorg voor de schepping en één van de mogelijke activiteiten is een wandeling doen tussen deze knooppunten. “Elke kleine stap die je zelf kan zetten, heeft betekenis en toont dat ook onze tijd er een is van schepping, van creatie en bijdraagt aan de ommekeer. Hoop, is ook een actief streven naar nieuw leven.”
Een sterk voorbeeld daarvan brengt Herman Augustijns, nu actief in Boom. Hij brengt een rijke ervaring mee vanuit Sint Anna Linkeroever. Toen de kerk daar na 50 jaar renovaties nodig had, ontstond een groep medewerkers die elke ingreep zo ecologisch mogelijk wilde doen: zonnepanelen, toiletten met regenwater, een oplaadpunt voor fietsen, een picknick plek, meer gebruik van de kerk door tentoonstellingen in te richten, vaak ook met een ecologische invalshoek,… In Boom is het zoeken naar medewerkers ook bezig en zijn er alvast goede samenwerkingen met Tau- Franciscaans leven vandaag. “De pastorale eenheid wil niet alleen de naam Sint – Franciscus dragen, maar de spiritualiteit ook inbouwen. Zo stond het Zonnelied centraal in de Paaswake. Het werd voorgesteld in 10 grote kaarsen in verschillende kleuren, met kandelaars gemaakt van oude kerkstoelen. En net zoals op Linkeroever wordt wekelijks in de plaatselijke Kerk & Leven editie een ‘groene tip’ gepubliceerd.” De deelnemers konden tenslotte al het nieuwe campagnemateriaal verkennen en meenemen.
Meer info over ecokerk door Patrick Naulaerts: klik hier
6) Diaconie in de PE H. Norbertus (Meerhout/Laakdal)
Marc Laenen is sinds 2021 verantwoordelijke voor diaconie en solidariteit. Door corona was de werkgroep diaconie stilgevallen. “Ik ging naar de leden toe met de vraag: wat kan er gebeuren? En ik ging ook bij andere initiatieven kennis maken”. Zo verzamelde hij punten, waaraan men zeker wilde meewerken. De werkgroep terug activeren lukte niet. “Maar op je eentje kan je dat ook niet doen. Het team is zich gaan herbronnen en besloot alles samen te dragen”. De ruggengraat daarvan is een jaarwerking. Marc verwijst naar: de startdag met een panelgesprek en ook verkoop van pralines ten voordele van Missio, de adventsbezinning met een inzamelactie voor hulporganisaties, de vastenactie met koffiestop,… “Ik kreeg contact met een groot bedrijf. Medewerkers die voor hun maaltijden een voedselbox bestellen, merken dat ze niet alles daaruit gebruiken, bijvoorbeeld pasta, en verzamelen dit als bijdrage aan onze inzamelactie”. De grootste activiteit van het team situeert zich op Lichtmis. Dan worden zowel vieringen voor gezinnen ingericht als voor jubilarissen die 40 – 50 jaar getrouwd zijn, er is een gezinswandeltocht in de namiddag. Het ‘vredeslicht’ of ‘Licht van Bethlehem’ wordt naar de scholen gebracht. Door de acties is het ook mogelijk de vluchtelingen die in Scherpenheuvel verblijven een vakantie te geven.
De taak van Marc situeert zich zo op het vlak van informatie inwinnen en verspreiden, blijven wegen zoeken om samen iets te doen, mensen die iets willen doen een taak geven waar ze deugd aan hebben, zonder de last van alles te moeten regelen. Door zo kleine tekens van hoop te stellen, hoopt hij er toe bij te dragen dat mensen in Meerhout en Laakdal ervaren dat de kerk een zinvol aanbod heeft, waarbij de diaconale kant beter zichtbaar wordt.
