Eer het oude en omarm het nieuwe
Ludo Collin, archivaris van het bisdom, belichtte de boeiende geschiedens van het Grootseminarie. Die brengt je terug naar de 16de eeuw, de eeuw van de reformatie en van het Concilie van Trente. Op 26 augustus 1569, werd door de eerste Gentse bisschop Cornelius Jansenius de oprichting van een Grootseminarie vastgelegd. De originele oorkonde was te zien op de tentoonstelling.
De geschiedenis van het Grootseminarie doorloopt alle fasen van de Europese geschiedenis: de strijd rond het jansenisme, de calvinistische republiek in Gent, uiteraard de Franse revolutie, maar ook de twee wereldoologen in de 20ste eeuw.
Willy Verstichel, voormalig diensthoofd gebouwen en tot op vandaag coördinator van de renovatie, eerde bisschop Luysterman die de (toen omstreden) beslissing nam om met de diensten in het hart van de stad te blijven naast de kathedraal en niet te verhuizen naar de rand. Toen (juni 2002) kwam de grote uitdaging: "Hoe dit eeuwenoud en verouderd monument opnieuw bij de tijd brengen?" Hij haalde een vers uit een Duits gedicht aan van Gerhard Wölfle:
Wij eren het oude en omarmen het nieuwe, trouw aan onszelf en aan de wereld.
"Met veel respect en tot in de kleinse details hebben we het beschermde mounument gerestaureerd. En met een hedendaagse vormentaal en technieken,de noodzakelijke toevoegingen gedaan voor de beleving en de functionaliteit."
Willy Verstichel dankte ook nog in de eerste plaats de honderden arbeiders, dikwijls uit het Zuiden en Oosten van Europa en hun project- en werfleiders; de drie grote bedrijven uit de Vlaamse bouw- en restauratiewereld (Monument, Artes Woudenberg, Denys) en in het bijzonder architect Koen De Keyser van Archipl. "Hij mag het auteursrecht opeisen van dit project."
(lees verder onder de foto's)
