Wannes Naessens
Terug naar overzicht
Contact houden en verbondenheid stimuleren
Op 1 maart 2020 mocht ik officieel van start gaan als parochieassistente in Sint-Anna Waregem. Het voelde spannend aan, die eerste dag en het eerste werkoverleg. De kalender werd meteen overlopen zodat ik zicht kreeg op het parochieleven van de komende maanden. Ik noteerde alle verwachtingen naar mijn kant toe.
Mijn eerste werkweek was meteen goed gevuld: instapavonden voor de eerste communie, een spiritualiteitsdag met alle West-Vlaamse parochieassistenten, vormselvergadering, teamoverleg, contacten met de verantwoordelijken van o.a. het ziekenbezoek, instapvieringen, de website, Kerk & Leven,… Tijdens de tweede week maakte ik mijn werkplek in het parochiehuis, kreeg ik een rondleiding in het hele reilen en zeilen van de administratieve kant, begreep ik hoe het vrijwilligerswerk draaide, gaf ik de nieuwe zangmappen voor de vormelingen vorm, stak ik een paasbezinning ineen (die ironisch genoeg de titel kreeg “wat doe je met je tijd?”). Er begonnen berichten over een lockdown zich te verspreiden. Wat kon nog doorgaan? Wat was niet risicovol? En wat moest er worden afgelast?
Zowat alles bleek de week nadien, het hele werkritme en schoolleven werd aan banden gelegd. En zo bleef ik sindsdien met mijn kinderen – ik heb twee kleuters – in mijn kot. Professioneel doen wat nog kan en mag en voor de rest mijn tijd vooral in de kinderen en het huis steken. Die eerste fase was heel dubbel, ik kon het gevoel dat ik moest presteren niet loslaten. Ik had mijn opstart helemaal anders verwacht, namelijk drukker dan ooit te voren. Het hebben van veel tijd viel dan eigenlijk tegen. (Excuses voor zij die net overmand werden door het vele werk. Ik mocht me eigenlijk gezegend voelen met die extra tijd, maar goed.) Het bleef kriebelen om meer te doen, een wat onrustig gevoel bleef sluimeren.
Sinds fase 2 begint daar gelukkig verandering in te komen. De verwachtingen groeien, de onlinevergaderingen vinden zijn weg, en we kunnen precies weer – onder voorbehoud weliswaar – plannen en voorbereiden. De contacten met het team zijn steeds gebleven, en de coronatijd bevestigt wat ik voordien al aanvoelde: we hebben een sterk, aanvullend team. Toch blijft het belangrijk om contact te houden en verbondenheid te stimuleren. Dat geldt volgens mij ook voor de verbondenheid met de gemeenschap en met Hem. We hebben ons doorheen de weken telkens aangepast zodat het leefbaar en werkbaar is. En ik heb daarbij dankbaar gebruik gemaakt van alle media die beschikbaar zijn. Meer dan ooit zelfs. Maar zo besef ik ook dat het heel belangrijk is om het leven te blijven delen met elkaar.
Het is lastig als je jezelf niet meer kan uitdrukken of als er niemand meer is die naar je luistert.
Ik voel me juist gezegend dat ik als parochieassistente hierop kan inspelen door heel pastoraal en sociaal te mogen werken. Telefoontjes, bezoekjes, een kaartje sturen,… Allemaal met dezelfde boodschap: Blijf contact houden met wie je graag ziet en laat maar weten aan al wie je dierbaar is hoe je die mist. Aandacht is het mooiste geschenk dat je kan geven en krijgen. Het maakt van de wereld een mooiere plek, en van mensen ten diepste mensen. En God zal het beamen, want ook Hij stuurde zichzelf ooit onder de mensen. En ook Hij biedt aan ieder van ons Zijn verbondenheid aan.
Charlotte Van Acker, parochie-assistente Sint-Anna Waregem
Terug naar overzicht
