Vaderschap in al zijn facetten

Dag papa

op zondag 22 maart werd je in ‘quarantaine’ geplaatst. Vanaf dat moment moesten we elkaar meer en meer loslaten. De beelden van die laatste week komen als een film terug voor mijn ogen. Ik sta terug aan jouw keukenvenster voor ons dagelijks gesprek. Vanop afstand kijk ik toe hoe ze je een week later naar AZ Delta wegbrengen. De telefoontjes met het hulpvaardige ziekenhuispersoneel klinken nog als een echo in mijn oren. Dan de vraag van de arts of ik jou nog eens wilde zien, ons laatste korte gesprek … De warmte en dankbaarheid in jouw stem vergeet ik nooit, ook al voelde je hand doorheen de veiligheidskledij toen al zeer koud. De bevestiging van je overlijden op vrijdagmorgen 3 april hadden we enigszins verwacht maar kwam toch hard aan, vooral door het feit dat  ondertussen Nicole en Vitas (je ‘dochter’ en kleinzoon) ook in quarantaine moesten leven. In samenspraak met de familie en jouw zus werkten we een digitaal afscheidsritueel uit. 
De rit naar de begraafplaats startte ik met de moed in mijn schoenen. Onderweg kreeg ik nieuwe hoop want ik ontving zoveel berichtjes en foto’s dat men klaar stond om elk in zijn eigen ‘kot’ het afgesproken ritueel op hetzelfde moment te starten. In verbondenheid met velen (familie- en parochieleden) hield ik aan het open graf van mama (je echtgenote) op een eenvoudige, serene manier het afgesproken bezinnings- en gebedsmoment.

We gaan nu verder met de waarden die jij ons voorleefde: trouw, geloof, dankbaarheid, geduld, luisterbereidheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid. Je toonde ons hoe die zeven waarden als muziekakkoorden samengaan, zoals Bart Herman het in het lied ‘Vader’ zingt.

Papa, je vertoeft nu heel zeker bij alle gekende en ongekende overledenen in het huis van hem die we Vader mogen noemen. In Zijn huis is er van ‘quarantaine’ geen sprake maar  is er plaats voor velen. A Dieu. Tot weerziens. 
Francis

Terug naar overzicht