Verbonden ondanks afstand

Een flard van leven onder corona-maatregelen, federatie Veurne - Jos Ostyn, pastoor

Op vrijdag 13 maart kregen met zijn allen de maatregelen rond het coronavirus te horen. Een krachtige slogan maakte het voor allen duidelijk: 'Blijf in uw kot! Hou voldoende afstand.' Niemand van ons kon op dat ogenblik de impact hiervan inschatten. De daaropvolgende dagen en weken merkte ik samen met anderen hoe het dagelijkse leven geheel anders verliep. Het wegvallen van de liturgische vieringen en de samenkomst met tal van werkgroepen gaf een vreemd gevoel van leegte. Ja ik miste hierbij heel duidelijk alle contacten met zoveel verschillende mensen. Maar niet getreurd. Het was voor iedereen zoeken naar een nieuwe omgang met dit gegeven. De voorbije weken heb ik dagelijks de telefoon gebruikt om mensen op te bellen. Mensen die behoren tot de vaste kern van de gewone ontmoetingen maar evenzeer mensen van wie ik vernam dat het goed zou zijn om een babbel te hebben. Tijdens het gesprek luisterde ik met aandacht naar hun dagelijkse ervaringen rond de maatregelen. De vragen en noden, de kommer en zorgen die ze vertelden. Gewoon een luisterend oor zijn voor hun verhaal was vaak voldoende.

Op de kalender van de federatie stonden heel wat doopsels en enkele huwelijken gepland. Nu moesten we mensen opbellen om de zaken aan te passen. Daarbij gingen we in overleg op zoek naar een nieuw tijstip. Het bood eveneens de kans om de vragen en zorgen te beluisteren die ook bij hen leefden. Wellicht zal zoiets voor de komende maand(en) nogmaals moeten gebeuren. Om te leven als mens heb ik dagelijks voedsel nodig.

Voor mijn boodschappen ga ik op stap naar de plaatselijke winkels. Onderweg ontmoet ik mensen en dat geeft me kansen voor een babbel. Aanschuiven in de rij is een ideaal moment om van gedachten te wisselen. Ook al is het maar kort, het loont de moeite. Je deelt leven van mensen in zovele verschillende situaties. Nu het even kan, neem ik elke dag tijd voor een wandeling door de stad. Daarbij valt het me op dat ik niet alleen op stap ben. Met regelmaat kruisen mensen je pad en krijg je kansen voor een babbel, zij het van op afstand. Doorheen de gesprekken met mensen klonk een woord van dank voor de babbel en de ontmoeting. Evenzeer kwamen vragen naar mogelijkheden om een viering te kunnen volgen. Met het bijhouden van een geactualiseerde website deden we hierbij een ruim aanbod. In enkele kerken zorgden we tijdens de Goede Week voor een passende aankleding en bezinnende tekst. Nu de eerste maand van bijzondere maatregelen erop zit, wordt het weer een uitdaging om de komende periode in te gaan. Opnieuw zoeken en openstaan voor wat komt... het loont meer dan de moeite

"Chatje" met het team, PE Sint-Anna - Patrick Leenknecht, pastoor

Met ons team beschikken we niet allemaal over camera’s waarmee we videoconferenties kunnen houden en elkaar eens horen of zien. Maar naast het klassieke telefoontje biedt de traditionele mail ook soelaas. Om met hen in contact te blijven en de verbondenheid wat te behouden, had ik als pastoor hier en daar al een mailtje gestuurd of ontvangen van een teamlid. Op die manier wist ik een beetje hoe het bij iedereen wat liep in deze coronatijden. Een aantal dagen later lanceerde ik een mail naar de hele groep waarin ik zelf vertelde hoe mijn dagen er uitzagen (helaas veel uitvaarten). Tegelijk kwam ik even terug op de mails die ik van hen individueel had ontvangen en legde ik iedereen een persoonlijk vraagje voor.

Geen grootse dingen maar in de trant van ‘N, nog altijd druk bezig met mondmaskers te maken? Hoedje af, mooie en zinvolle hulpverlening in deze coronatijd! ‘ N, jou zag ik al enkele keren voor assistentie bij uitvaart. Je zag er goed uit :-) Hopelijk voel je je ook goed want jij zit toch ook alleen in je huis hé… Met de knie al beter? Komt kinesist of geen kine meer nodig? N, is de kleinste al zijn snotvalling kwijt?  En kan je partner al een handje toesteken in het entertainen van de kinderen of is hij toch nog aan het werk? N, jij een beetje meer sport in deze tijden dan al je gewoon was? N, met je vader nog steeds alles ok in de serviceflat? Geef jij ook muziekles online? N, hoe gaat het met jouw mama in het WZC? En alles goed met kids? N, je zus nog altijd in die “lockdown-toestand”? En is je ‘to-do-lijstje’ al afgewerkt? N, jij hebt ook zo’n lijstje. Hoe gaat het ermee? En al helemaal verlost van de grote verkoudheid?
Het was plezant hoe iedereen daarop reageerde. Een leuke wijze om op deze manier eens een gezamenlijk “chatje” te houden.

Open kerken, PE Damiaan Ledegem & PE H. Vincent Rumbeke - Darky Seynaeve, parochie-assistent

In PE Damiaan Ledegem zijn de kerken in de mate van het mogelijke weer dagelijks open, nu zelfs in de voormiddag al. Ook in PE Rumbeke zijn de kerken geopend op bepaalde tijdstippen.  Mensen komen kaarsjes aansteken. Het valt op dat er zoveel mensen de kerk binnenkomen. Tijdens de social distance gesprekjes met mensen die even binnenkomen, merk ik dat mensen  nood hebben om op verhaal te komen. Het is belangrijk dat ze hun ‘ei’ kwijt kunnen (vooral en ook met Pasen).

Meer dan ooit is er bij de mensen nood om de (christen-)gemeenschap te VOELEN. Op dit moment is één van de meest tastbare vormen van gebed de aanbidding. Geregeld geven we nu de kans tot persoonlijke aanbidding dicht bij Jezus in het H. Sacrament. Het is de rechtstreekse en enige toegelaten link met de eucharistie. Mensen vragen ernaar en danken ervoor dat het mogelijk gemaakt wordt.  Het is soms de komende en de gaande man. In een kerkgebouw is er plaats genoeg om afstand te houden van mekaar, maar voel je je heel dicht bij God. Op de schermen speelt de power-point met het gebed van Paus Franciscus. Zo vinden zij die geen woorden hebben er toch nog.   

Even stil vallen in Gods aanwezigheid, in het huis van de Vader, wat bidden, wegdromen, een kaarsje branden, hopen, alles in Zijn handen leggen…Thuiskomen bij God in deze tijden van afstand houden heeft nog een diepere dimensie. Tussen ons en Hem geen afstand, wel in tegendeel. Hij is er altijd en dichter dan we durven dromen. Hij sluit ons in zijn troostende armen, Hij roept ons bij onze naam, persoonlijk. Hij komt nabij in zijn Woord dat altijd vol van toekomst is. Zijn Woord is liefde, en de toekomst is alleen aan wie lief heeft.Hij toont zich in zijn Zoon Jezus, aan het kruis, maar ook in het Brood. Bidden bij het Brood van leven is dicht bij Jezus komen, dichter dan mensen ooit bij elkaar kunnen komen.

Laten we ons bij de hand nemen door Jezus, die ook veertig dagen in quarantaine was in de woestijn? Durven wij ons gedragen weten doorheen onze persoonlijke tijd van quarantaine, doorheen deze woestijntijd van onzekerheid en angst? Gaan we mee door de woestijn richting verrijzenis? Als we op Hem vertrouwen zal de Geest ons leiden en ons sterkte geven. Dat mogen we geloven, sedert de verrijzenis van Jezus, die de Helper, de Heilige Geest heeft beloofd aan wie erom vraagt. De Geest maakt ons vrij van bangmakerij en wanhoop. Kom Heilige Geest, en schenk ons hoop en vrede die we alleen in U kunnen vinden, Vader, Zoon en Geest.

Elkaar bemoedigen, PE Sint-Petrus Torhout - Michel Roggeman, deken

Midden de coronacrisis ben ik als ‘deken’ toch wel echt begaan met de priesters, diakens en medewerkers. Het is onze roeping om mensen nabij te zijn en zo de naam van onze God ‘waar’ te maken: ‘Ik-zal-er-zijn’. De huidige crisis laat ons echter niet toe ziekenzalvingen toe te dienen, de biecht af te nemen, aan huis- of ziekenbezoek te doen, ziekencommunies thuis te brengen. Ook in de Goede Week bleven kerken leeg. Het zijn de dagen bij uitstek waar we in woord en beeld kunnen delen wat ons diepste beroert. Dat valt nu weg! Dat doet pijn … ook al weten we met ons verstand dat het noodzakelijke maatregelen zijn die we best – met ‘voorbeeldfunctie’ – strikt naleven! Zorg dragen voor mekaar, elkaar bemoedigen en inspireren met nieuwe vormen van nabijheid … opdat ‘Zijn verhaal’ verder mag gaan … het is wat mij ten diepste bezig houdt nu. Laten we er samen werk van maken!