Tijdens de voorbije Theologisch-pastorale studiedag ‘Bouwen aan een missionaire kerk’ dachten we samen na hoe we verkondigend in het leven staan als gelovige. Tijdens de gespreksgroepen werden op meer dan 130 post-itjes goede praktijken neergeschreven. Ze laten zien dat verkondiging heel divers en vaak heel laagdrempelig gebeurt.
In de grote diversiteit van reacties delen we graag enkele krachtlijnen die we onderscheiden (hier telkens met een voorbeeld uit één van de post-its erbij):
- Doop en uitvaart (begin en einde van het leven) zijn uitgelezen momenten voor positieve ervaringen van verkondiging en ontmoeting
Reactie na een mooie uitvaart: “Je zou bijna in de verrijzenis gaan geloven”
- Huwelijksvoorbereiding is een kans om tot een geloofsgesprek te komen
“Bij huwelijksgesprek durven zeggen dat God op de mens (op jullie) verliefd is”
- Het is erg motiverend en deugddoend om een “dank je wel” (van ouders) te horen voor de inspanningen (predicatie, ouderavond, viering …)
“Ouders die dankbaar zijn voor het meemaken van de vormseltocht”
- Kinderen en jongeren (soms uit onverwachte hoek) blijken in staat om iets ‘open te breken’ bij onszelf, met een verrassend woord of een bijzondere reactie
Gesprek in familieverband: “Hoe weet je dat je juist bent?” “Ik weet het niet, maar ik geniet er intens van.”
- Grootouders en kleinkinderen kunnen elkaar vinden in het geloof, en ouders verrassen
Kruisje aan kleinkind: “Oma, waarom geef je kruisje?” “Ik vraag dat God jou zegent en voor jou zorgt” “Dan geef ik jou ook een kruisje”
- De predicatie is een belangrijk moment van verkondiging
“Als iemand zovele maanden na een homilie nog een zin herhaalt”
- Genademomenten die zomaar ‘passeren’ – geschenkmomenten zien en erkennen
“De ervaring vertrouwen te krijgen in allerhande situaties, enkel door te luisteren."
- Gelukte ervaringen van verbinding tijdens allerhande ontmoetingen, vooral ook bij zieken- en rouwbezoek
“Zegening tijdens corona die indruk maakt op collega-verpleegster”
