Wat heeft de coronacrisis ons geleerd over kwetsbaarheid?
Onze maatschappij heeft het niet zo op kwetsbaarheid. We zijn gewend om haar wat weg te stoppen en in de taboesfeer te steken. Sterk moeten we zijn, vastberaden en dapper. Niet kwetsbaar, onzeker en twijfelend. Tenminste... zo was het tot enkele maanden geleden... Toen kwam de coronacrisis en werden we massaal met onze eigen kwetsbaarheid en die van onze geliefden geconfronteerd. Wat we eens zo hard probereerden te negeren, werd pijnlijk zichtbaar.
Schrijfster Kris Gelaude maakt een diepgaande reflectie over wat we als mens kunnen leren uit deze periode.
Er is moed nodig om je kwetsbaarheid te durven laten zien.
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
De dood was de afgelopen maanden alom tegenwoordig in de media. Dagelijks hoorden we cijfers in het nieuws: het aantal besmettingen, het aantal mensen op intensieve, het aantal doden,... Achter al die cijfers schuilden mensen: zieke, stervende mensen en families die gecronfronteerd werden met een onpersoonlijk en moeilijk afscheid. Kris spreekt over lijden, afscheid en rouw. Want nergens vind je meer kwetsbaarheid, dan in onze zieke en rouwende medemens...
Mensen die niet aanwezig konden zijn bij hun zieke geliefde, die zijn echt geraakt in hun meest menselijke gevoelens.
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
De beelden van de opeengestapelde doodskisten in Italïe in het begin van de lockdownperiode grepen haar zo aan, dat ze besloot om een boekje te schrijven. 'Waar hebben ze je neergelegd?' werd een boekje waarin 6 pareltjes van teksten werden opgenomen die herkenning, erkenning en troost bieden aan al wie de afgelopen periode afscheid heeft moeten nemen van een geliefde.
Ik probeer te schrijven voor zowel mensen die gelovig als niet gelovig zijn, want in het lijden zijn we allemaal gelijk.
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
