In de voormiddag was er een programma voor enthousiaste groepsleiders en in de namiddag voor een breder publiek van een honderdtal deelnemers.
De dag begon met een meditatie in de mooie kapel. De stilte is altijd weer zo verbindend. Na een kop koffie was het de beurt aan Laurence Freeman. Hij sprak ons over het contemplatieve thema van het WCCM jaar, namelijk metanoia. Dit betekent letterlijk verandering van denken en handelen. Laurence sprak eerst over de mondiale crisis waarin we zitten en het belang van het contemplatieve antwoord hierop.
Door te mediteren creëren we gemeenschap en nemen we deel aan een eeuwenoude traditie van contemplatieve mensen, die vanuit hun diepste wezen tot persoonlijke en collectieve verandering komen.
Laurence vergeleek de christelijke traditie met een rivier die steeds verder stroomt en wij maken daar deel van uit.
In de namiddag gebruikte hij ook het beeld van mediteren als binnengaan in de innerlijke tempel. In het woord con-templ-atie horen we immers het woord ‘templum’ of ‘tempel’. Als wij het woord tempel horen, denken wij onmiddellijk aan een gebouw, maar ‘templum’ verwijst naar de ‘naakte ruimte’ waar men een tempel wil bouwen. Contemplatie brengt ons naar die ‘wijdse sacrale ruimte’ in ons hart. Laurence bracht ons op een hartelijke en open manier - met geregeld een vleugje humor - terug naar de essentie en de eenvoud van meditatie. Hij sprak over het beoefenen van meditatie zoals het beoefenen van eender welke kunst. Als je piano wil leren spelen moet je ook eerst beginnen met de noten leren lezen. Je kan niet onmiddellijk een muziek stuk van Beethoven of Mozart spelen. Mediteren is een eenvoudige kunst die we leren door ons voortdurend af te stemmen op één iets, de mantra. Het vraagt moed en overgave om de aandacht voortdurend af te wenden van onze wispelturige gedachten. Dit doen we door de aandacht te richten naar de armoede van één woord, wat ons innerlijk rijk maakt.
Ook Herman van Rompuy gaf een mooie getuigenis over het belang van meditatie in onze complexe tijd van chaos en onzekerheid. Eerst gaf hij een overzicht van de snelle en heftige veranderingen die we de laatste jaren als mens en mensheid meemaken. Verder sprak hij vanuit eigen ervaring over meditatie als een discipline die innerlijke kracht geeft om in die veranderingen niet moedeloos te worden maar rechtop te blijven staan. Maatschappelijke verandering vraag om zelf-verandering, om metanoia.
Meditatie maakt ons los uit het kleine zelf, uit ik-gerichtheid.
We komen in contact met een dieper zelf wat ons opent voor de ander! Volgens Herman is dit een belangrijke basis voor duurzame maatschappelijke verandering. Het was een inspirerende getuigenis recht uit het hart van een wijze politicus.
Ondanks de warmte was het een verfrissende dag voor hart en ziel. Een inspirerende dag. Een dag van licht-heid en ontmoeting, zo goed en hartelijk georganiseerd door het bestuur van WCCM België in samenwerking met CCV Hasselt, waarvoor onze grote dank. Het was een dag die zeker voor herhaling vatbaar is!
©Ria Weyens
