Elke dag worden er kansen gecreëerd om elkaar te ontmoeten, in gesprek te gaan, een handje te helpen waar nodig, aanwezig te zijn … kortom om nabij te zijn, present. Tot corona stokken in de wielen steekt. De vrijwilligers ouder dan 65 worden op non-actief gezet. Vanaf nu moeten mensen afstand houden. Zo is er in onze ruimte niet meer voldoende plaats om elkaar echt te ontmoeten. Maar dankzij ‘Antwerpen helpt’ kan het onthaal open blijven, ook met in achtneming van de maatregelen en kunnen we ten volle aanwezig zijn voor elkaar ook al is het op een andere manier, lichamelijk afstandelijk maar zeker niet minder warm, niet minder present.
Een ervaring van één van de nieuwe ‘Antwerpen helpt’ – vrijwilligers: Pieter Damen
Aan het begin van de coronacrisis was het al snel duidelijk: dit gaat een tijd duren! Veel mensen vielen plots zonder werk, zonder netwerk, zonder zorg… ook de mensen met minder kansen en minder financies.
Al vrij snel voelde ik de nood om de handen uit de mouwen te steken. Ik kon blijven werken maar mijn job was veel sneller klaar en sporten mocht ook niet meer, zo kwam er tijd en energie vrij en werd vrijwilligerswerk een tof alternatief. Op Antwerpenhelpt.be schreef ik me in voor verschillende jobs. Het eerste dat uit de bus kwam was, helpen bij de voedselbedeling ‘Onthaal St-Antonius’.
De eerste dag voelde als de eerste schooldag: nieuwe mensen, de werking leren kennen en zenuwen, hoe zou alles verlopen met de richtlijnen van de overheid. Wanneer Rita ( de verantwoordelijke) de deur opendeed verdwenen de zenuwen als sneeuw voor de zon. Wat een warmte, ik voelde me onmiddellijk welkom. Ze leidde me rond in een wirwar van gangen en deuren. Zorgvuldig maakte ze me wegwijs in de werkwijze van de bedeling en liet me zien waar de voorraad stond. Na de rondleiding begon het echte werk. Vrij snel kwam er een grote lading kroketten binnen, verpakt in dozen van 2-3 kg. Mijn eerste job was die grote dozen verdelen in kleinere pakketjes. Ik dacht dat het uitzonderlijk was, door de crisis nu, dat er zo’n grote levering binnen kwam (ik gok op een 150(!) kilo kroketten of meer). Ik kwam snel tot inkeer. In de loop van de week kwam er nog een grote hoeveelheid brood binnen. De week nadien waren het frieten en dan weer brood, koffiekoeken, fruitsapjes… Gelukkig was ik niet alleen. Vele andere vrijwilligers waren, net als ik, ingegaan op deze oproep voor helpend handen.
En Rita … ? Zij blijft de touwtjes in handen houden, stuurt de vrijwilligersploeg aan, maakt koffie en thee en krijgt de ene telefoon na de andere.
Gelukkig zijn er ook nog enkele mensen van de vaste ploeg aan het werk. Zij kennen immers het huis door en door. Zij hielpen ons doorheen de eerste weken. Nu ik wat meer routine heb kan ik al een extra klusje doen zoals de planten water geven of helpen bij het klaarzetten van de koffie. Er is altijd wat te doen bij St.-Antonius!
Wat me het meest heeft geraakt is de on-voorwaardelijkheid waarmee alles hier gebeurt. Iedereen, -gast en vrijwilliger, wordt warm verwelkomd. Iedereen mag hier zichzelf zijn. De ene zorgt voor een vrolijke noot, de ander voor een mooi verhaal en weer een ander vertelt over de fratsen van zijn zoon of dochter. Het vertrouwen onderling groeit. Even dacht ik dat dit het gevolg was van de extreme omstandigheden maar niets is minder waar. De echte reden is het mogen thuiskomen bij elkaar, mensen ontmoeten die tijd en aandacht hebben voor elkaar, in relatie gaan met elkaar, zich met elkaar verbinden en het feit dat Onthaal St.-Antonius van bij het begin aanvoelde als een veilige haven.
Bedankt Rita voor je warmte, je humor en alles wat je doet voor St.- Antonius en de voedselbedeling. Bedankt ook aan de andere vrijwilligers, vast en nieuw, voor jullie inzet en openheid. Ik hoop dat deze crisis snel voorbij is al zal ik jullie allen erg hard missen!
ONTHAAL ST.-ANTONIUS VAN PADUA VZW
Paardenmarkt 109 Antwerpen
BE11 0689 0520 6148
