In 1925 werd de grot van Wiemesmeer ingewijd.
De grot ligt in het Hoeverveld, de kadastrale benaming van dit ganse gebied, dat midden in de 18e eeuw eigendom was van Gerard Thys. Deze Gerard woonde in de grote hoeve, vandaar de naam Hoeverveld. De boerderij was tegelijkertijd herberg en afspanning voor de postwagens naar Maastricht.
Rond 1800 woonde het gezin Thomas Veugen en Anna Catharina Bijnens in de boerderij. Thomas was jarenlang burgemeester van Zutendaal en had zodoende heel wat invloed, vandaar dat de naam van de boerderij veranderde en Bij Veges werd.
Thomas Veugen had vijf kinderen en de ongehuwde zoon Jacobus liet rond 1900 de boerderij over aan zijn aangenomen kind Anna Catharina Nassen.
Zij huwde op 22 april 1895 met Mathijs Thijssens van Stalken (° 27/01/1866 - † 16/06/1941).
En hier begint dan de eigenlijke geschiedenis van de grot.
Mathijs Thijssens liet in mei 1907 aan de steeg naar Terboekt, dit is vooraan waar nu de grot staat, een O.L.Vrouwebeeld plaatsen. Verder naar Terboekt toe, aan de Zes Wegen, richtte hij een Kruislieveheer op uit dankbaarheid voor genezing van een verschrikkelijke ziekte aan het been, ‘zevenoog’.
Het gezin Thijsdsens-Nassen, dat zes kinderen telde waaronder twee dochters, verhuisde naar Berchem-Antwerpen. Een van de twee dochters die gehuwd was met Joannes Bamps stelde aan haar vader voor om het O.L.Vrouwebeeldje te vervangen door een kleine grot. Doch Mathijs Thijssens wilde een grote grot naar het voorbeeld van de Lourdesgrot van Edegem. En hij zou steunen.
In de zomer van 1924 werden de werken aangevat met goedkeuring van pastoor Geurts. De boeren uit Wiemesmeer zorgden voor de aanvoer van materiaal met paard en kar.
Op de eerste zondag van mei 1925 werd ze ingewijd door Mgr. Kerkhofs, hulpbisschop van het bisdom Luik. Alles was mooi versierd door de inwoners uit de Grotstraat onder leiding van Gerard Beuls. Na de plechtigheid kregen de genodigden een glas bruin bier aangeboden.
De grot leidde dan een rustig bestaan, waar vooral in de maand mei mensen een tijdje kwamen verwijlen in de nabijheid van O.L.Vrouw.
Maar op 28 oktober 1976 stortte het plafond van de kerk in en moesten de diensten in de zaal Posthalt plaats vinden. Omdat dit voor de nodige moeilijkheden zorgden stelde pastoor Guillaume Meertens voor om in de zomer zaterdag avond de mis te houden aan de grot.
Het gevolg was dat de omgeving van de grot nu extra verzorgd werd en dat de toeloop van bedevaarders toenam.
De ruimte voor het branden van de kaarsen en ook de overdekte bidruimte waren weldra onvoldoende groot. Dus besloot men in 1993 de nodige veranderingen aan te brengen zoals een nieuwe bidruimte, een alleenstaande kaarsenhal en ook werd de grot vol gespoten met beton om de stabiliteit te verhogen. Bij de opening van de meimaand ging dit gepaard met een receptie met bruin bier en boterhammen met heitskaas.
Maar vlug werd duidelijk dat de pasgebouwde kaarsenhal te klein was en werden er plannen gesmeed om een tweede bij te bouwen. Dit werd niet alleen een ruimte om kaarsen te branden maar ook een bidruimte. Tevens werd een ruimte, waar de onderhoudsman kan schuilen bij slecht weer, in de winter van 2001-2002 bijgebouwd en nu men toch bezig was kon ook nog een sacristie aan de eerste kaarsenhal bijgebouwd worden. Ook nu weer ging dit gepaard met een receptie met bruin bier en de boterhammen.
Ook in de winter van 2002-2003 heeft men niet stil gezeten en werd de plaats waar de koren staan overdekt, zodat men minder afhankelijk was van de weersomstandigheden. Weer volgde er bij de opening van het seizoen een receptie gehouden en tevens werd besloten dit gebruik jaarlijks te herhalen.
Maar alsof dit nog niet genoeg was werd tijdens het volgende stille seizoen het park achter de kruisweg onder handen genomen. De dennen en Amerikaanse eiken werden vervangen door beuken zodat het meer een geheel vormde met de beuken die er reeds stonden. Ook werden nog een duizendtal struiken geplant. Dat geheel werd nog aangevuld met een vijverpartij en een fontein.
Tijdens de winter van 2004-2005 werd een langverwachte verzuchting ingevuld. Toon Vanmechelen, een kunstenaar uit Sint-Truiden, werd aangesproken voor het maken van de beelden die de verschillende mysteries van de rozenkrans moesten uitbeelden. Ze werden in verschillende materialen gemaakt, nl. ytong, hout, glas en keramiek. Tevens werden drie kapellen gebouwd waar deze beelden een onderdak zouden vinden. Op zaterdag 30 april 2005 volgde de inzegening wederom gevolgd door een traditionele receptie.
In 2009 werd een calvarietafereel op de heuvel opgericht en plechtig ingewijd bij de opening in de meimaand door deken Jaak Hermans van Genk.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.