Op Goede Vrijdag om 15 uur, het tijdstip waarop Jezus volgens de evangelisten stierf, verwachten we al onze parochianen om de kruisweg mee te bidden aan de Lourdesgrot. gehouden. We staan stil bij de 14 kruiswegstaties, de bijzondere momenten van Jezus’ lijdensweg en het lijden van mensen in deze tijd.
Om 19 uur in de O.L.V.-Kerk vereren we het kruis van Jezus. De kerkgemeenschap rouwt. De liturgische kleur is rood, een verwijzing naar het lijden en vergoten bloed van Jezus.
Sta even stil bij het immense verlangen van God om zich met de mens, met ons, te verzoenen en te verbinden. Hij wil niets liever dan dat wij ons hele leven met Hem delen zodat Hij zijn hele leven met ons kan delen. Als vrienden of geliefden. Alles heeft Hij daarvoor over, alles zou Hij daarvoor geven.
God heeft zich in de mens Jezus drie keer volledig ontledigd van zichzelf. Om een kleine, kwetsbare mens te worden heeft God zich ontledigd van zijn God-zijn. In zijn lijden op Goede Vrijdag heeft Hij zich helemaal ontledigd van zijn mens-zijn. Op Pasen heeft Hij zich in zijn verrijzenis helemaal ontledigd van de dood. Wat roept de gedachte van volledige zelfgave bij jou op?
Lijden, onrecht, vernietiging en dood zijn fenomenen die de mens dwarszitten van het moment dat hij er zich bewust van werd. Het christelijke geloof verklaart ze niet, praat ze niet goed, verbloemt niet en ontkent niet. God zelf heeft het allemaal ondergaan in het lijden van Jezus. Omdat Hij in de diepste diepte van het mens-zijn aanwezig wilde zijn. Ondanks alles is Hij daar.
Ook wij worden in ons leven geconfronteerd met lijden, onrecht, vernietiging en dood. Het is legitiem om daartegen te vechten. Wat we kunnen oplossen, moeten we oplossen. Maar dan blijft er nog altijd lijden over en de fysieke dood is een zekerheid. Hoe gaan we daarmee om? Met verbittering, ontmoediging en wanhoop? Of met zelfgave, liefde en geloof? Volledig mens worden, betekent niet alleen in onze sterkte staan. Maar ook onze beperking, onmacht, zonde en aftakeling opnemen en met een gerust hart offeren aan Gods barmhartigheid.
Geloven is niet altijd een troost. Het kan ook pijnlijk worden als wij ons door God verlaten voelen. Wij bidden wel, maar God lijkt te zwijgen. Alle tekens en gevoelens van zijn aanwezigheid zijn uitgewist. Is Hij er wel? Het overkwam Jezus op het kruis toen Hij uitriep: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? (Mc. 15,34 en Mt. 27,46) Wij mogen onze geloofsduisternis verbinden met die van Jezus. Het hoort bij Gods pedagogie en leiding dat wij Hem bij momenten pijnlijk moeten missen.
