Brief aan God - 2 | Kerknet
Overslaan en naar de inhoud gaan

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
kerknet
  • Hulp
  • Startpagina portaal
  • Mijn parochie
  • Aanmelden of registreren
Menu
  • Startpagina
  • Kerk
  • Vieringen
  • Shop
  • Zoeken
Sint-Corneliusparochie Ninove

Sint-Corneliusparochie Ninove

  • Startpagina
  • Contacten
  • Kerken & vieringen
  • Zoeken
  • Meer
    • Kerken & vieringen
    • Zoeken
    • Wie is wie? Activiteitenkalender Caritas Ninove Ecokerk in Ninove Aanvraag misintentie Doop Eerste communie Kinderwoorddienst Godly Play Vormsel Eucharistie Huwelijk Verzoening Zieken Uitvaarten Kerk & Leven Kloostergemeenschap Parochiezalen Abdijkerk Ninove Open Kerkendag Archief Kerkenbeleidsplan Misbruik melden Privacy Like us op Facebook Dekenaat Aalst

Brief aan God - 2

icon-icon-artikel
Gepubliceerd op zaterdag 1 juli 2017 - 14:23
Afdrukken

Beste vriend God,

Mijn vorige brief heeft Jou een beeld gegeven van mijn worsteling met de overgang van de ‘oude’ naar de ‘nieuwe parochie’. Misschien waren mijn slotzinnen wat te euforisch. Het was immers Pasen geworden, waarbij alle lasten en zonden van de wereld kunnen afgeworpen worden. Maar een mens staat al snel weer met zijn beide voeten op de grond. De vieringen in onze eigen kerk en de voorbereidingen van de Eerste Communie en het H. Vormsel gaan gewoon door. Of niet zomaar ‘gewoon’!

Mijn Marie wordt als catechist al wat nerveuzer. De datum van het H. Vormsel nadert met rasse schreden. De heiligvormselviering wordt, sinds zij catechese geeft, ingevuld met vijf thema’s (‘Wij willen vleugels’, ‘Op het goede spoor’, ‘Vaar het leven in’, ‘Ik geef je mijn woord’ en ‘Kleur bekennen’.) Met de invoering van de ‘nieuwe parochie’ werd er beslist om overal in de kerkparochies dezelfde liturgie te gebruiken, daardoor wordt het plaatselijke werk aan het misboekje tot een minimum herleid. De liedjes mogen nog vrij gekozen worden.

Mijn Marie ging dus, vriend God, bij de laatste catechese deze themaliedjes al aanleren. Enkele dagen voordien was zij echter wat verkouden en op de dag van de catechese had ze zelfs helemaal geen stem meer. Mijn Marie zette dan maar haar joker in. “Neem jij deze catechese maar eens op jou. Jij hebt nog in het koor gezongen, Jozef. Ik durf te wedden dat je dat goed zal doen,”waren haar vleiende en tevens dwingende maar krassende woorden. Ik dus in haar plaats naar de catechese! Onder het stappen dacht ik erover dat mijn stem toch niet meer zo toonvast is dan jaren terug. De kinderen gingen dat misschien niet opmerken maar een schoolvoorbeeld zou ik toch niet zijn. “Misschien moet ik dan maar iets anders doen met de kinderen,” bedacht ik zo.

En voor ik het besefte stond ik als gepensioneerde schrijnwerker voor een publiek van twaalfjarigen. Ik was onvoorbereid en zocht naar mijn woorden. Toen begon ik te vertellen over U, vriend God. Ik vertelde hen dat ik Jou nog nooit gezien had of Jou nog nooit gehoord had. Toen verhaalde ik hoe het kwam dat ik wel weet dat Jij er bent en hoe ik Jou aanvoel. Ik sprak hen over de lente die zaadjes en knoppen doet open- springen en over het groeiwonder dat zich voor onze ogen ontplooit. Ik verhaalde over de wetenschappers die dit allemaal bestuderen en hoe zij perfect weten welke stofjes er allemaal bij mekaar zitten in een zaadje en in een bladknop. Ik voegde eraan toe hoe andere wetenschappers het wonder van de materie ontrafelen en hoe ze allen hun krachten bundelen om na te maken en te begrijpen wat Jij schiep. Het Leven!

Hoe het leven evolueerde door de tijd en hoe Darwin dit allemaal uitspitte met de nodige scepsis naar ‘geloven’, probeerde ik in mijn taal uit te leggen. Maar ook van mijn geloof in Jou, vriend God, de eeuwige, waarbij het begrip tijd onbestaande is, daarvan legde ik getuigenis af. Ik vertelde hen, aan de hand van een paar lijnen op het bord, dat voor Jou een seconde en tien miljoen jaren even lang zijn. Tot mijn grote verwondering begrepen zij wat ik bedoelde.

Toen vroeg ik hen wat zij later wilden worden. Afhankelijk van hun antwoord maakte ik hen duidelijk, hoe zij door hun werk en hun zijn, naar Jou kunnen groeien, met als hoogste doel ‘Het Goddelijk Bewustzijn’. De Hemel!

Vriend God, ik ben doodmoe naar huis gegaan. Mijn Marie vroeg mij met haar hese stem of de repetitie van de liedjes goed verlopen was. Ik bleef het antwoord schuldig. “Ach Marie, ik ben met de kinderen wat aan het praten geweest. Het was misschien toch niet zo’n goed idee om die liedjes door mij te laten repeteren,”zei ik. “Misschien moet je dan maar een extra catechese inlassen om dit goed te maken,” vervolgde ik. Mijn Marie was al de kalender aan het aflopen om de extra catechese te plannen toen de telefoon rinkelde. Mijn Marie nam op. Blijkbaar heb ik nog iets goed te maken. Het was een ouder van één van de vormelingen die ook wel eens wou weten hoe dat nu zat met ‘die eeuwigheid’. Wordt vervolgd, vriend God.

Je vriend,

Jozef de timmerman

Ontdek ook de ander verschenen artikels van "Brief aan God".

Gepubliceerd door

Sint-Corneliusparochie Ninove

Meer

Artikel

Deel dit artikel

Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel via e-mail

Lees meer

.
readmore

Eerste Communiehoekje

icon-icon-artikel
Kinderwoorddienst Sint-Jacobsschelpen - 14-07-2024 - Abdijkerk Ninove © Carina Servranckx
readmore

Kinderwoorddienst hoekje

icon-icon-artikel
Op weg naar het vormsel © kerknet
readmore

Vormselhoekje

icon-icon-artikel

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
© 2025 Kerk en Media vzw
Vacatures
Contact
Voorwaarden
YouTube
Twitter
Facebook