Beste vriend God,
De lente is nu helemaal in ’t land. Hij geurt zoals hij hoort te geuren en de vogels zingen zoals zij horen te zingen. Ja, zelfs een paar zwoele lenteavonden hebben we al gehad. Het was leuk buiten op het terras voor de avond viel. Mijn Marie en ik, elk in een tuinzetel, zachtjes pratend, met het avondlied van een merel in de achtergrond. Eens met mekaar praten, zonder TV, radio of multimediagedoe, dat is genieten. En dan filosoferen over wat was, wat is en wat nog komen kan. Tot het besef komen dat we al veel van het leven gehad hebben en hopen dat er nog veel rest.
Mijn Marie vroeg mij:” Wat zou jij anders doen Jozef, indien je mocht herbeginnen?” Mijn antwoord ging in de richting van ‘een zelfstandige zaak beginnen maar toch in dezelfde branche blijven’. Mijn liefde voor ‘het hout’ en ‘het vak’ van timmerman zou ik in mijn leven niet willen missen hebben.
Maar mijn Marie was met deze antwoorden niet tevreden. Wat zij van mij wou horen is ‘hoe ik in het leven zou staan ongeacht mijn beroep of bezigheden’. Even dacht ik terug aan mijn vorige brief waarin ik de woorden van Jouw Zoon citeerde: “ Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij. Geloof het omwille van de werken”. Ook de woorden van de vicaris, tijdens zijn homilie in de vormselviering, klonken na in mijn oren. Woorden over de Geest die het vuur van de liefde is, de begeestering!
Toen ik deze woorden aan mekaar knoopte had ik mijn antwoord klaar. “Mijn beste Marie, ik zou proberen om mijn werken en mijn bezigheden nog met meer liefde te doen. Niet de financiële opbrengst of het plukken van de vruchten zou ik voorop stellen, maar wel de liefde en de begeestering van de werken op zich. Als ik terugdenk aan bepaalde prestaties die stress en spanningen met zich meebrachten, moet ik bekennen dat mijn focus te zeer op het resultaat gericht was. De efficiëntie moest zegevieren. Van die momenten heb ik spijt, Marie. Ik heb deadlines gehaald, maar ten koste waarvan? Als ik tegen jou onhebbelijk was door tijdsdruk op het werk, dan heb ik daar spijt van. Spijtig dat het winstbejag mij zover dreef.”
“Jozef, ik heb je die keren dat je kort van stof was al lang vergeven, want wie in de streaming zit, heeft er soms geen kijk op wat stress met een mens doet. Er is een nieuwe trend, Jozef. Ik las het in de krant. Er wordt gewerkt aan ontstressing en burn-out. Moet de volgende generatie langer werken, dan is het te hopen dat ze het wat rustiger aan mogen doen. Hopelijk mogen zij voldoende smaken van de liefde voor hun werk en van de liefde in hun gezin,” waren de mooie woorden van mijn Marie.
Vriend God, de Geest van de liefde is misschien op terugkomst en met Hem misschien ook het Geloof, omwille van de werken.
Je vriend,
Jozef de timmerman
Ontdek ook de ander verschenen artikels van "Brief aan God".
